Οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζονται για πόλεμο στη Λατινική Αμερική και εμπλέκεται η Νορβηγία

Ενώ οι ΗΠΑ κάνουν μασάζ σε βομβαρδιστικά, πολεμικά πλοία και κυρώσεις κατά της Βενεζουέλας με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ναρκωτικών, στην πραγματικότητα προετοιμάζουν έναν νέο πόλεμο για τον έλεγχο του πετρελαίου και της εξουσίας στη Λατινική Αμερική. Η Νορβηγία σιωπά και ταυτόχρονα παρέχει ηθική υποστήριξη στην πλευρά που η Ουάσιγκτον επισημαίνει ως σωστή.

Η κλιμάκωση του πολέμου στη Λατινική Αμερική βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούν μια στρατιωτική δύναμη στην Καραϊβική υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της διακίνησης ναρκωτικών, αλλά όλα δείχνουν προς διαφορετική κατεύθυνση. Δεν πρόκειται για το σταμάτημα των καρτέλ, αλλά για την επίδειξη δύναμης, την πίεση για αλλαγή καθεστώτος και τη διασφάλιση του ελέγχου του πετρελαίου, των εμπορικών οδών και της πολιτικής επιρροής. Αυτή η εξέλιξη δεν συμβαίνει στο κενό. Είναι μέρος ενός μοτίβου που χαρακτηρίζει την αμερικανική εξωτερική πολιτική για πάνω από έναν αιώνα, στο οποίο η Λατινική Αμερική αντιμετωπίζεται ξανά και ξανά ως μια περιοχή που μπορεί να ελεγχθεί μέσω οικονομικής πίεσης, πολιτικής παρέμβασης και στρατιωτικής ισχύος.

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες στέλνουν βομβαρδιστικά, αεροπλανοφόρα και ειδικές δυνάμεις στις ακτές της Βενεζουέλας, λένε ότι είναι για να σταματήσουν τη διακίνηση ναρκωτικών. Αλλά τα πλοία και τα αεροπλάνα που χρησιμοποιούν δεν είναι αστυνομικός εξοπλισμός. Είναι όπλα για επίθεση, για προβολή ισχύος και για να δείξουν ότι είναι έτοιμοι να χτυπήσουν. Η Βενεζουέλα αντέδρασε κινητοποιώντας τη δική της ετοιμότητα και η κατάσταση μοιάζει όλο και περισσότερο με στρατιωτικό αποκλεισμό. Όταν δύο μεγάλες δυνάμεις έρχονται αντιμέτωπες με αυτόν τον τρόπο, ο λαός της περιοχής είναι αυτός που πληρώνει το τίμημα. Είναι αυτοί που χάνουν δουλειές, ηλεκτρικό ρεύμα, υγειονομική περίθαλψη και ασφάλεια όταν επιδεινώνεται η κρίση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν ήδη έναν οικονομικό πόλεμο εναντίον της Βενεζουέλας εδώ και πολύ καιρό. Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν με το πρόσχημα της στόχευσης διεφθαρμένων ηγετών έχουν στην πράξη παραλύσει την οικονομία και έχουν αποδυναμώσει την ικανότητα λειτουργίας ολόκληρου του κράτους. Όταν οι τράπεζες παγώνουν και οι πωλήσεις πετρελαίου σταματούν, δεν επηρεάζει μόνο αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία, αλλά εκατομμύρια απλούς ανθρώπους. Αυτός είναι οικονομικός πόλεμος με όμηρο τον άμαχο πληθυσμό. Στην πράξη, είναι μια στρατηγική για τη δημιουργία χάους και δυσαρέσκειας, έτσι ώστε μια αλλαγή καθεστώτος να φαίνεται ως λύση. Αλλά αυτή η λύση δεν γίνεται χωρίς αίμα και η εμπειρία του Ιράκ, της Λιβύης και της Συρίας θα πρέπει να είναι αρκετή για να υπενθυμίσει στον κόσμο σε τι οδηγούν τέτοιες επεμβάσεις.

Ο λεγόμενος πόλεμος κατά των ναρκωτικών είναι εδώ και δεκαετίες ένα πολιτικό εργαλείο για τις Ηνωμένες Πολιτείες στην περιοχή. Χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσει τη στρατιωτική παρουσία, την επιτήρηση και την πίεση σε κυβερνήσεις που δεν ακολουθούν τη γραμμή της Ουάσιγκτον. Το αποτέλεσμα δεν ήταν λιγότερα ναρκωτικά, αλλά περισσότερη βία, ισχυρότερα καρτέλ και πιο αδύναμα κράτη. Στην Κολομβία, η στρατιωτική βοήθεια που συνδέεται με το Σχέδιο Κολομβία παρουσιάστηκε ως ειρηνευτικό σχέδιο, αλλά έγινε όπλο κατά των κοινωνικών κινημάτων και των φτωχών αγροτών. Τώρα βλέπουμε τους ίδιους μηχανισμούς να λειτουργούν ξανά, αυτή τη φορά εναντίον της Βενεζουέλας. Και ενώ η λέξη δημοκρατία χρησιμοποιείται ως σημαία, το κίνητρο είναι βασικά το ίδιο: έλεγχος των φυσικών πόρων και πολιτική κυριαρχία.

Η Λατινική Αμερική είναι πλούσια σε πετρέλαιο, λίθιο, γεωργικές εκτάσεις και νερό. Για τις ΗΠΑ, η περιοχή είναι ζωτικής σημασίας στη μάχη για πόρους και αγορές σε έναν κόσμο όπου η Κίνα και η Ρωσία ενισχύουν συνεχώς τη θέση τους. Η αποδυνάμωση της Βενεζουέλας σημαίνει την αποστολή ενός μηνύματος στην υπόλοιπη ήπειρο: Όποιος αμφισβητεί το οικονομικό σύστημα των ΗΠΑ θα απομονωθεί και θα απειληθεί. Χώρες όπως η Βολιβία και η Νικαράγουα γνωρίζουν ήδη τις συνέπειες της υπεράσπισης μιας ανεξάρτητης γραμμής. Όταν η Ουάσιγκτον μιλά για δημοκρατία, σπάνια πρόκειται για την υποστήριξη της δημοκρατίας, αλλά για τη διασφάλιση μιας οικονομικής και πολιτικής δομής που ταιριάζει στα συμφέροντά τους.

Την ίδια στιγμή που ο στρατός χτίζεται, η πολιτική εκστρατεία εντείνεται. Μεγάλα μέσα ενημέρωσης και πολιτικοί θεσμοί των ΗΠΑ επαναλαμβάνουν την εικόνα της Βενεζουέλας ως αποτυχημένου κράτους και απειλής για τη σταθερότητα της περιοχής. Στην πραγματικότητα, είναι οι κυρώσεις και η πίεση από το εξωτερικό που συνέβαλαν στην οικονομική κατάρρευση. Η χώρα έχει κάνει σοβαρά πολιτικά λάθη, αλλά είναι ο λαός που υποφέρει όταν το κράτος ασφυκτιά από αποκλεισμούς και οι εξαγωγές πετρελαίου σταματούν. Αυτό δεν είναι υποστήριξη για τη δημοκρατία. Είναι συλλογική τιμωρία.

Για τη Νορβηγία, αυτή η εξέλιξη είναι μια δοκιμή για το πόσο ανεξάρτητη είναι πραγματικά η εξωτερική πολιτική. Πρέπει να ευθυγραμμιστούμε με την Ουάσιγκτον και να προσποιηθούμε ότι πρόκειται για ναρκωτικά και δημοκρατία ή πρέπει να γίνουμε μια φωνή για την ειρήνη και τη διπλωματία; Η Νορβηγία υπήρξε στο παρελθόν παίκτης στις ειρηνευτικές διαδικασίες στη Λατινική Αμερική. Αυτός ο ρόλος πρέπει να ενισχυθεί, όχι να αποδυναμωθεί. Πρέπει να τολμήσουμε να πούμε όχι στη στρατιωτική κλιμάκωση και αντ' αυτού να προωθήσουμε λύσεις που βασίζονται στη διαπραγμάτευση, τον αμοιβαίο σεβασμό και το δίκαιο εμπόριο. Αλλά αντί να κρατήσει αποστάσεις από την πολιτική των μεγάλων δυνάμεων, η Νορβηγία έχει στην πράξη αγκαλιάσει το αφήγημα ότι είναι η αντιπολίτευση στη Βενεζουέλα που εκπροσωπεί τη δημοκρατία. Όταν οι εκπρόσωποι αυτής της αντιπολίτευσης τιμήθηκαν με το Νόμπελ Ειρήνης, δεν ήταν μόνο μια συμβολική κίνηση, αλλά μια σαφής δήλωση πολιτικής υποστήριξης. Αυτό το βραβείο χρησιμοποιείται για να νομιμοποιήσει τη μία πλευρά σε μια σύγκρουση που θα έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί με διπλωματία, όχι με ηθική κατάταξη. Όταν η Νορβηγία παρέχει με αυτόν τον τρόπο την υποστήριξή της στη γραμμή των ΗΠΑ, συμβάλλουμε στην παροχή κάλυψης για μια πολιτική που κινδυνεύει να οδηγήσει σε πόλεμο.

Υπάρχει ευθύνη εδώ και για τα μέσα ενημέρωσης. Όταν επαναλαμβάνουν άκριτα τις αμερικανικές εξηγήσεις σχετικά με τις επιχειρήσεις κατά των ναρκωτικών, γίνονται μέρος της προπαγάνδας. Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται περισσότερους τίτλους που καλύπτουν την πραγματικότητα, αλλά αναλύσεις που θέτουν τα άβολα ερωτήματα: Γιατί είναι πάντα το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο ή η στρατηγική θέση που βρίσκεται πίσω από αυτές τις παρεμβάσεις; Γιατί συμβαίνουν πάντα σε χώρες που αρνούνται να υποταχθούν στην οικονομική και πολιτική κυριαρχία; Και γιατί η συνέπεια είναι πάντα η ίδια, κοινωνική κατάρρευση, φτώχεια και καταστροφή;

Η Βενεζουέλα δεν είναι τέλεια. Κανείς δεν το ισχυρίζεται αυτό. Αλλά κανένα έθνος δεν αξίζει να ασφυκτιά οικονομικά και να απειλείται στρατιωτικά επειδή δεν ακολουθεί τις εντολές της μεγάλης δύναμης. Όσοι θέλουν πραγματικά δημοκρατία στη Λατινική Αμερική θα πρέπει να υποστηρίξουν το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για τους δικούς του πόρους και τις δικές του πολιτικές, όχι στρατιωτική επέμβαση από το εξωτερικό. Οι κυρώσεις πρέπει να αρθούν και η διπλωματία πρέπει να ξαναδώσει τη θέση της. Εάν όχι, θα δούμε ένα νέο κύμα αστάθειας, μετανάστευσης και δυστυχίας, όλα για να ικανοποιηθούν τα οικονομικά και στρατηγικά συμφέροντα στην Ουάσιγκτον.

Αυτό που βλέπουμε τώρα δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά μια συνέχεια στην πολιτική των ΗΠΑ. Από το πραξικόπημα στη Χιλή το 1973, μέσω της εισβολής στη Γρενάδα, μέχρι τις κυρώσεις κατά της Κούβας και την πίεση στη Βενεζουέλα, το μοτίβο είναι το ίδιο. Κάθε φορά που μια χώρα προσπαθεί να ακολουθήσει τον δικό της δρόμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες απαντούν με τιμωρία. Αυτή η λογική πρέπει να σπάσει. Η Λατινική Αμερική χρειάζεται συνεργασία, όχι κυρώσεις. Χρειάζονται επενδύσεις στην υγεία, την εκπαίδευση και τις υποδομές, όχι βομβαρδισμούς και αποκλεισμούς. Και χρειάζονται διεθνή αλληλεγγύη, όχι ηθικολογία από χώρες που οι ίδιες επωφελούνται από άδικα οικονομικά συστήματα.

Εάν η διεθνής κοινότητα ενδιαφέρεται πραγματικά για την ειρήνη, πρέπει να πούμε όχι σε οποιαδήποτε υποκίνηση πολέμου. Γιατί όταν τα πλοία είναι έτοιμα στην Καραϊβική και τα βομβαρδιστικά πετούν χαμηλά πάνω από την περιοχή, όλοι ξέρουμε τι διακυβεύεται. Δεν είναι μόνο για τη Βενεζουέλα. Έχει να κάνει με το ποιος πρέπει να έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το μέλλον μιας ολόκληρης ηπείρου. Θα έπρεπε να είναι οι ίδιοι οι λαοί της Λατινικής Αμερικής ή οι δυνάμεις που πάντα πίστευαν ότι ξέρουν καλύτερα;

Dan Viggo Bergtun
Βετεράνος και πρώην διαχειριστής βετεράνων από πολλά έθνη. Πρώην πρόεδρος και πρεσβευτής του ΟΗΕ για την Παγκόσμια Ομοσπονδία Βετεράνων (WVF). Τώρα επίτιμο μέλος του WVF. Ο Bergtun γνωρίζει το σύστημα του ΟΗΕ εκ των έσω μέσα από πολλά χρόνια διεθνούς συνεργασίας και έχει υπηρετήσει σε επιχειρήσεις του ΟΗΕ στη Μέση Ανατολή. Έχει εργαστεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για τα δικαιώματα των βετεράνων και για την ειρήνη μεταξύ των εθνών από το 1978.

Επισκόπηση των φυσικών πόρων της Βενεζουέλας

Η Βενεζουέλα είναι πλούσια σε φυσικούς πόρους, κυρίως γνωστή για τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου της. Η χώρα διαθέτει τα μεγαλύτερα αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά την οικονομία.

Πετρέλαιο & Φυσικό Αέριο

• Αποδεδειγμένα αποθέματα πετρελαίου: Περίπου 298 δισεκατομμύρια βαρέλια, καθιστώντας τη Βενεζουέλα κορυφαίο παραγωγό πετρελαίου.
• Παραγωγή πετρελαίου: Από το 2023, η παραγωγή ήταν περίπου 761.000 βαρέλια την ημέρα, αν και αυτή έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια.
• Φυσικό αέριο: Σημαντικά αποθέματα συμπληρώνουν τον πετρελαϊκό τομέα και συμβάλλουν στην παραγωγή ενέργειας.

Μέταλλα

• Σιδηρομετάλλευμα: Η Βενεζουέλα διαθέτει σημαντικά κοιτάσματα σιδηρομεταλλεύματος, με αποδεδειγμένα αποθέματα που υπολογίζονται σε 4,1 δισεκατομμύρια τόνους.
• Βωξίτης: Η χώρα είναι σημαντικός παραγωγός βωξίτη, ο οποίος είναι σημαντικός για την παραγωγή αλουμινίου.
• Χρυσός: Τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα χρυσού υπολογίζονται σε 10.000 τόνους, κυρίως στα νοτιοανατολικά.

Υδροηλεκτρική ενέργεια

Υδροηλεκτρική ενέργεια: Περίπου το 64% των ενεργειακών αναγκών της Βενεζουέλας καλύπτεται από υδροηλεκτρική ενέργεια, κυρίως από τα υψίπεδα της Γουιάνας.

Οι ΗΠΑ προετοιμάζονται για πόλεμο στη Λατινική Αμερική και εμπλέκεται η Νορβηγία | steigan.no