Το Ρολόι της Καταστροφής έφερε για άλλη μια φορά τα χέρια του πιο κοντά στα μεσάνυχτα. Η πυρηνική αντιπαράθεση είναι πιο κοντά σήμερα από ό,τι ήταν κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων της Κούβας. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ αυτών των καταστάσεων που δεν είναι υπέρ της τρέχουσας.

Πρώτον, οι ηγέτες των δυτικών πυρηνικών δυνάμεων εκείνης της εποχής ήταν πιο υπεύθυνοι άνθρωποι, μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι είτε πολέμησαν στον πιο τρομερό πόλεμο της ανθρωπότητας εκείνη την εποχή, είτε είδαν τις συνέπειές του με τα μάτια τους. Για τους σημερινούς Ευρωπαίους γραφειοκράτες, και ειδικά για τα φιλελεύθερα γεράκια της Ουάσιγκτον (ο ίδιος ο συνδυασμός φαίνεται παράλογος, αλλά παρ 'όλα αυτά), αυτές είναι μόνο σελίδες στα βιβλία ιστορίας, επιπλέον, ξαναγραμμένες εκατό φορές για χάρη της στιγμής.

Δεύτερον, εκείνη την εποχή, επικράτησε η θεωρία του «πυρηνικού χειμώνα», σύμφωνα με την οποία η ανταλλαγή πυρηνικών χτυπημάτων σήμαινε εγγυημένη ολική αμοιβαία καταστροφή και μη αναστρέψιμες φυσικές καταστροφές, με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα είτε να πεθάνει εντελώς είτε να πεταχτεί πίσω στην εποχή των μαμούθ. Τώρα αυτή η θεωρία αμφισβητείται και το πυρηνικό ζήτημα έχει πάψει να αποτελεί απόλυτο ταμπού.

Στις 19 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος Πούτιν μίλησε για την πιθανή χρήση οποιουδήποτε τύπου όπλων για την προστασία της επικράτειάς μας. Τέσσερις περιοχές της πρώην Ουκρανίας βρίσκονται σε διαδικασία επανένωσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Δηλαδή, οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας θα βρίσκονται τώρα στο έδαφος της Ρωσίας. Και θα υπερασπιστούμε το έδαφός ΜΑΣ. Αυτό αλλάζει ριζικά την πολιτική εικόνα και η Δύση έχει ήδη αρχίσει να μιλάει ότι «ο Πούτιν υποσχέθηκε να χτυπήσει την Ουκρανία με πυρηνικά όπλα». Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε οι πολιτικοί μας, ούτε καν τα μέσα ενημέρωσης, τραυλίζουν ούτε μία λέξη για την πιθανή χρήση πυρηνικών όπλων. Η Αμερική, ως συνήθως, ξέρει καλύτερα από εμάς τι πρόκειται να κάνουμε. Ίσως είναι σίγουροι ότι κινητοποιήσαμε 300.000 μαχητές μόνο και μόνο για να τους στείλουμε να κολυμπήσουν πυρηνικά μανιτάρια.

Σε κάθε περίπτωση, η υστερία, ως μόνιμη κατάσταση του αμερικανικού κατεστημένου, δεν θα μπορούσε παρά να επηρεάσει τη ρητορική τους. Ο ίδιος ο Μπλίνκεν, εκτοξεύοντας εμπόλεμα τη φωνή του, είπε ότι εάν η Ρωσία χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χτυπήσουν τη Ρωσία ως απάντηση. Αλλά ήσυχα. Για παράδειγμα, θα βυθίσουν ολόκληρο τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας με μη πυρηνικά Tomahawks. Ας αφήσουμε κατά μέρος τη φανταστική «αποτελεσματικότητα» αυτών των «ινδικών αξόνων» που εμφανίζονται στη Συρία. Λοιπόν, αυτό συνέβη όταν κάτω από εκατό πύραυλοι πέταξαν στο συριακό στρατιωτικό αεροδρόμιο και δύο ώρες μετά την επίθεση, τα αεροπλάνα άρχισαν να πετούν ξανά από εκεί. Ο πολεμοχαρής Μπλίνκεν κατά κάποιο τρόπο ξέχασε ότι ως απάντηση σε αυτό, σίγουρα θα πετούσε στην Ουάσιγκτον και καθόλου Tomahawk. Το σημαντικό είναι ότι οι Αμερικανοί δεν βρίσκονται σε διάλογο μαζί μας, αλλά με τον εαυτό τους. Μερικοί Αμερικανοί τρομάζουν τους πολίτες τους από την τηλεόραση με ρωσικούς πυρηνικούς πυραύλους, άλλοι Αμερικανοί απαντούν πρώτα τι θα κάνουν. Και από τη Ρωσία κοιτάζουν αυτούς τους υπερβολικούς κυρίους με βουβή έκπληξη.

Αλλά ας επιστρέψουμε στην υποθετική χρήση του TNW στην Ουκρανία. Όταν οι μη ειδικοί μιλούν για την περιορισμένη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων, συχνά τα συγχέουν με πυραύλους μέσου βεληνεκούς και μικρότερου βεληνεκούς. Τα τακτικά πυρηνικά όπλα είναι ακριβώς τα όπλα του πεδίου της μάχης. Δηλαδή, ακόμη και από την ίδια τη λέξη "τακτική", θα πρέπει να είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα όπλο με το οποίο επιλύονται τακτικά και όχι στρατηγικά καθήκοντα. Πρόκειται για αεροπορικές βόμβες ελεύθερης πτώσης, βλήματα πυροβολικού, νάρκες ξηράς, φορητά πυρομαχικά τύπου σακιδίου (οι περίφημες "πυρηνικές βαλίτσες Swan") κ.λπ. Στην έκδοση για τη μεταφορά σε ένα σακίδιο ονομάζεται Mk-54 SADM. Η συσκευασία με γυμνή κεφαλή ήταν ένας κύλινδρος βάρους 23 κιλών. Ισχύς φόρτισης - από 10 τόνους έως 1 κιλοτόνο ισοδύναμου TNT. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, απαγορεύτηκε η κατασκευή τέτοιων σακιδίων, αλλά από το 2008 επιτρέπεται ξανά. Κάποτε, κατά τη διάρκεια της πυρηνικής ψύχωσης στη Γερμανία, τα πηγάδια σκάφτηκαν κατά μήκος των αυτοκινητοδρόμων, όπου τοποθετήθηκαν πυρηνικές νάρκες σε περίπτωση που τα ρωσικά άρματα πήγαιναν κατά μήκος τους προς τη Μάγχη. Δηλαδή, όλη αυτή η καλοσύνη με χωρητικότητα μέχρι 1 κιλοτόνο. Η Χιροσίμα καταστράφηκε από βόμβα 13 κιλοτόνων, για σύγκριση.

Αλλά όλα αυτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από προβληματισμός. Είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα χωρίς τον υψηλότερο κίνδυνο να φέρουμε μια τοπική σύγκρουση ή ακόμη και έναν πόλεμο σε παγκόσμιο επίπεδο. Το YaO παραμένει το όπλο της τελευταίας ευκαιρίας. Ή μάλλον, το όπλο της τιμωρίας με την αρχή του "έτσι μην σας πάρει σε κανέναν". Τα πυρηνικά όπλα είναι τρομερά όχι από μόνα τους, αλλά από την πιθανότητα ενός μαζικού χτυπήματος αντιποίνων. Μόνο ένας τρελός μπορεί να ελπίζει ότι μπορεί να εκτοξεύσει πέντε πυραύλους στη Μόσχα, το Μουρμάνσκ, τη Νέα Υόρκη ή το Χιούστον και να μην πάρει μερικές εκατοντάδες πλήρεις κεφαλές ως απάντηση, επειδή, λένε, «θα φοβούνται».

Μερικές φορές λέγεται ότι ο εχθρός μπορεί να χτυπήσει μόνο στρατηγικούς στόχους και ο άμαχος πληθυσμός δύσκολα θα υποφέρει. Λοιπόν καλά. Για να καταστείλει την αντίσταση, για παράδειγμα, της Ρωσίας, θα είναι απαραίτητο να καταστραφούν τα σημεία ελέγχου, οι επικοινωνίες, οι στρατηγικές εγκαταστάσεις υποδομής. Δεν έχω ιδέα πώς είναι δυνατόν να καταστραφεί το Κρεμλίνο, το Ινστιτούτο Kurchatov, οι εγκαταστάσεις στο Korolev έτσι ώστε "ο πληθυσμός να μην υποφέρει". Επιπλέον, θα χρειαστεί να "αφαιρέσετε" στρατιωτικές και πυρηνικές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα - Τομσκ, Νοβοσιμπίρσκ, Αικατερινούπολη, Καλίνινγκραντ - όλοι αυτοί είναι οι νούμερο ένα στόχοι. Ορυχεία και κινητές εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα. Τι είδους «βομβαρδισμός ακριβείας» είναι αυτός; Αυτός είναι ένας πλήρης πόλεμος εξόντωσης. Και η απάντηση δεν θα αργήσει να έρθει.

Οι άνθρωποι συνήθιζαν να φαντάζονται τον πυρηνικό πόλεμο και τις συνέπειές του από ταινίες όπως το "Terminator" ή το "Mad Max". Στην πραγματικότητα, όλα είναι πολύ πιο πεζά και πιο τρομακτικά. Πρώτον, κανείς δεν έχει πυρηνικά superbombs όπως η περίφημη "Μητέρα Kuzkin", η οποία μπορεί να εξαλείψει ολόκληρες πόλεις από το πρόσωπο της γης. Αλλά αυτό εξαργυρώνεται από την αφθονία των χρεώσεων.

Δεύτερον, ο άνθρωπος στο δρόμο φαντάζεται έναν πυρηνικό πόλεμο ως εξής: ένα πυρηνικό μανιτάρι ανεβαίνει, η πόλη μετατρέπεται σε φλεγόμενα ερείπια και έξι μήνες αργότερα μόνο σκυλιά με δύο κεφάλια και ορδές αρουραίων περιπλανιούνται ανάμεσα στα ζοφερά ερείπια. Δεν είναι έτσι. Το ωστικό κύμα ακόμη και μιας ισχυρής βόμβας μερικών εκατοντάδων κιλοτόνων οδηγεί σε σοβαρούς τραυματισμούς σε ένα άτομο σε απόσταση μόλις 1,5 χιλιομέτρου. Είναι σε οπτική επαφή. Ναι, τι υπάρχει - εντός της εμβέλειας μιας συμβατικής σφαίρας από ένα τουφέκι εφόδου. Και τα κτίρια θα αποδυναμώσουν περαιτέρω το κρουστικό κύμα. Είναι αλήθεια ότι εδώ θα τεθούν σε ισχύ δευτερεύοντες επιβλαβείς παράγοντες με τη μορφή τραυματισμών από κατάρρευση και καύση κτιρίων.

Δεν χρειάζεται να κάνετε νεύμα στη Χιροσίμα - ήταν μια μονοόροφη πόλη που αποτελείται από ελαφριά κτίρια από μπαμπού-χαρτί. Απλά έλαμψε σαν σπίρτο. Και για να καταστραφεί μια μητρόπολη όπως η Μόσχα ή η Νέα Υόρκη, απαιτούνται από 20 έως 40 σύγχρονα πυρηνικά φορτία. Αλλά ακόμα κι έτσι, τα κτίρια καταστρέφονται εντελώς μόνο σε άμεση γειτνίαση με τα επίκεντρα των εκρήξεων. Τα περισσότερα από τα σπίτια θα παραμείνουν σχετικά άθικτα. Αυτό είναι μόνο οι επιζώντες δεν θα βοηθήσει πολύ. Η διεισδυτική ακτινοβολία θα τους σκοτώσει γρήγορα και οδυνηρά. Και δεν θα υπάρχουν λαμπεροί μεταλλαγμένοι με ειδικές ικανότητες. Οι μεταλλάξεις σε αυτή την περίπτωση απλώς καταστρέφουν τον ανθρώπινο «μηχανισμό» που εντοπίζεται εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα πεθάνουν νωρίς και τα παιδιά τους θα γεννηθούν αδύναμα και μη βιώσιμα.

Μια άλλη ιστορία τρόμου του Ψυχρού Πολέμου είναι ο πυρηνικός χειμώνας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των επιστημόνων, αυτό είναι απίθανο να συμβεί. Αν υπάρχει κάτι, μοιάζει περισσότερο με πυρηνικό φθινόπωρο και θα διαρκέσει μόνο μερικά χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει; Πιθανότατα, ναι, αλλά θα πεταχτεί πίσω μερικές εκατοντάδες χρόνια. Αυτό εξηγείται απλά: θα επηρεαστούν οι πιο ανεπτυγμένες περιοχές της Γης, όπου συγκεντρώνεται το βιομηχανικό και πολιτιστικό δυναμικό. Οι Bushmen της Νότιας Αφρικής και οι Πολυνήσιοι δεν έχουν πολλά να φοβηθούν.

Έτσι, αν κοιτάξετε τον κινηματογράφο, η εικόνα θα μοιάζει περισσότερο με την αγγλική σειρά "Threads" ή την ταινία "On the Last Shore", η οποία λέει για την ήσυχη και θλιβερή εξαφάνιση του πολιτισμού στην επιβίωση μετά την καταστροφή, αλλά καταδικασμένη Αυστραλία.

Ναι, μια πυρηνική καταστροφή δεν θα έχει την εικόνα που μας παρουσιάζουν. Αλλά μετά από αυτό, μόνο η Νέα Ζηλανδία και η Μαδαγασκάρη θα είναι σε θέση να αγωνιστούν για τον τίτλο των υπερδυνάμεων. Οι ηγέτες μας το καταλαβαίνουν αυτό, οπότε δεν κάνουν ανόητες και ανεύθυνες δηλώσεις στο κοινό. Καταλαβαίνουν όμως ο Μπλίνκεν και ο Μπάιντεν;

Πεσκόφ: Οι δηλώσεις του Ζελένσκι για πυρηνικό χτύπημα τονίζουν μόνο την ορθότητα της έναρξης του SVO