- Details
- Category: SVO
- Hits: 278
Ουκρανία, ένας χρόνος πολέμου. Ντοκουμέντα, γεγονότα και δυνητικές προβλέψεις
Μελέτη
Εισαγωγή
Κίνητρό μου σε αυτή τη μελέτη είναι η αμετακίνητη πίστη μου στην Ειρήνη. Στην Ουκρανία πρέπει να υπάρξει το συντομότερο δυνατόν εκεχειρία. Μια φανερή ή μυστική Νέα Γιάλτα είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος.
Από την πρώτη ημέρα αυτού του πολέμου, και επί ένα χρόνο, έχοντας συναίσθηση του τι διακυβεύεται όταν συγκρούονται οι δύο μεγαλύτερες πυρηνικές δυνάμεις του πλανήτη, αναζήτησα την αλήθεια και μόνο και παρουσίασα μέσα από συνεχόμενα κείμενα και συνεντεύξεις μου περισσότερα από 80 ντοκουμέντα, έγγραφα και χάρτες πολλοί από τους οποίους είναι δικής μου κατασκευής βάσει της Google.com/maps.
Μία από τις πολλές συνεντεύξεις μου δόθηκε την πρώτη ημέρα του πολέμου, 24/2/2022, με τίτλο: «Τι δεν κατάλαβε η Δύση για τη Ρωσία…» και είχε στο You Tube 304.000 προβολές μέσα σε 11 μήνες. Αυτή η ανταπόκριση αποτέλεσε και αποτελεί πρόκριμα για συνέχιση της έρευνάς μου.
- Τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ουσιαστικά ένας «Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος». Ο στρατηγός Μαρκ Μίλεϋ, Γενικός Αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, δήλωσε ότι «στον πόλεμο της Ουκρανίας συμμετέχουν 54 χώρες». Από αυτές 30 χώρες ανήκουν στο ΝΑΤΟ εκ των οποίων οι 3 είναι πυρηνικές δυνάμεις: Αμερική, Γαλλία, Αγγλία.
Στις 20/1/2023, συνεδρίασε στη Γερμανία η «Ομάδα Ramstein», υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, με μοναδικό θέμα, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση στο (www.ramstein.af.mil/News), την: «Οπλική και οικονομική στήριξη της Ουκρανίας και την με κάθε τρόπο ήττα της Ρωσίας». Συμμετείχαν τα 30 μέλη του ΝΑΤΟ και 50 προσκεκλημένες χώρες, ήτοι 80 χώρες συνολικά. Στο έδαφος της Ουκρανίας πολεμούν στρατιωτικοί πολλών από αυτές τις χώρες, σαν μισθοφόροι. Ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν, δήλωσε: «Η δουλειά που έχουμε εκτελέσει μαζί σε χρόνο ρεκόρ έχει κάνει τεράστια διαφορά στο πεδίο της μάχης.» Η «Ομάδα Ramstein» ουσιαστικά διοικεί την Ουκρανία. Ως Γενικό Επιτελείο εκπονεί τα σχέδια μάχης του στρατού της και καλύπτει όλα τα θέματα εφοδιασμού, παροχής όπλων, στελεχών, τεχνικής και οικονομικής βοήθειας.
Από τις 24 Φεβρουαρίου 2022, οι 80 αυτές χώρες συγκρούονται με 1 χώρα, την Ρωσία. Μετά τις «Κυρώσεις» κατά της Ρωσίας ο πλανήτης πληθυσμιακά τάχθηκε κατά το 1/3 με τις ΗΠΑ και τα υπόλοιπα 2/3 με την Ρωσία, είτε ευθέως είτε μέσω μιας διαφανούς ουδετερότητος. Οι κυρώσεις έφεραν το αντίθετο αποτέλεσμα: ισχυροποίησαν το ρούβλι έναντι του δολαρίου σε τέτοιο βαθμό ώστε να επεμβαίνει η Κεντρική Τράπεζα της Ρωσίας και να κρατάει τεχνητά χαμηλά το ρούβλι στην συγκεκριμένη ισοτιμία. Οι εξαγωγές πετρελαίου και ενέργειας της Ρωσίας αυξήθηκαν κατά πολύ μέσα στο 2022 με αποτέλεσμα να αυξηθούν τα έσοδά της με τα οποία αντιμετωπίζει τα τεράστια έξοδα του πολέμου. Αντίθετα οι οικονομίες της Δύσης και των ΗΠΑ χτυπήθηκαν από κρίση πληθωρισμού με την ακρίβεια να μαστίζει πρωτίστως όλη την ΕΕ.
- Το βασικό αίτιο του πολέμου
Κορυφαίο αίτιο ήταν το ότι διακυβεύεται η ισχύς και η μονιμότητα της οικονομικής, πρώτα, και μετά την κυρίαρχης πολιτικής τάξης (με αυτή τη σειρά…) που έχει εδραιωθεί και στις δύο όχθες του Ατλαντικού, σε ΗΠΑ και Ευρώπη, μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους. Το διακύβευμα αυτό το βεβαιώνει κατηγορηματικά και ο Λάρι Φινκ, Διευθύνων Σύμβουλος και Πρόεδρος της Black Rock, του μεγαλύτερου διαχειριστή περιουσιακών στοιχείων στον κόσμο, που ελέγχει περισσότερα από 10 τρισεκατομμύρια δολάρια. Ο Φινκ στις 24/3/2022, με την «Επιστολή Προς Μετόχους, 2022», γνωστοποίησε μεταξύ άλλων ότι: «άλλαξε οικονομικά ο πλανήτης για πρώτη φορά μετά τον Β΄ΠΠ». Με δεδομένο ότι η «Επιστολή» εστάλη ένα μήνα μ ε τ ά την έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων σημαίνει, ότι αυτή ήταν προϊόν ώριμων στοιχείων/σκέψεων/αναλύσεων.
Τις τελευταίες δεκαετίες οι 800 αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον πλανήτη ΔΕΝ μπόρεσαν να εμποδίσουν την ροή ενέργειας από την Ρωσία προς την Ευρώπη και από την Ρωσία προς την Ινδία και τον υπόλοιπο κόσμο. Ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου έχει δημιουργηθεί παγκοσμίως ένας τεράστιος στόλος από 700-800 τάνκερ τα οποία μεταφέρουν ρωσικής προέλευσης πετρέλαιο και αμόλυβδη βενζίνη (από την Ινδία στην Αγγλία κ.α.) το οποίο έχει προηγουμένως διυλιστεί είτε στα μεγαλύτερα διαλυστήρια του κόσμου - της Ινδίας- είτε αλλού.
Στην μέχρι τις 24/2/2022 παγιωμένη κατάσταση φτηνής ρωσική ενέργειας βάσισε η Ευρώπη την ευημερία της τα τελευταία 30 χρόνια. Αυτό κλονίστηκε ραγδαία και κλιμακώθηκε αρνητικά για τις χώρες τις ΕΕ μετά την έναρξη του πολέμου, όταν οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ εξήγγειλαν την ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η κατάσταση οδηγήθηκε στην έκρηξη του πολέμου, όταν στις 20 Φεβρουαρίου 2022, στην «Σύνοδο του Μονάχου», δόθηκε το πράσινο φως προσωπικά στον πρόεδρο της Ουκρανίας Ζελένσκι να αποκτήσει η χώρα του πυρηνικά.
Η επίσκεψη του Γερμανού καγκελάριου στις ΗΠΑ, τον Νοέμβριο του 2022, σημαδεύτηκε από την αναγγελία του προέδρου Μπάιντεν, και όχι του ίδιου του κ. Σολτς, ότι «σταματά η οποιαδήποτε λειτουργία των αγωγών North Stream 1 και 2». Σε ερώτηση δημοσιογράφων ο κ. Μπάιντεν αποκάλυψε, ότι, θα φροντίσει να μη λειτουργήσουν ξανά οι αγωγοί. Τελικά τους αγωγούς τους ανατίναξαν οι ΗΠΑ και η Νορβηγία, όπως αποκάλυψε ο πολυβραβευμένος Αμερικανός δημοσιογράφος Seymour Hersh με μελέτη του που δημοσιεύθηκε στον διεθνή τύπο.
Το ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία προετοιμάστηκε με δόλο το είπε κυνικά η π. Καγκελάριος της Γερμανίας, Μέρκελ, όταν στις 7/12/2022 δήλωσε στην εφημερίδα Die Zeit, ότι οι Συμφωνίες Ειρήνης του Μινσκ, του 2014, έδωσαν χρόνο στην Ουκρανία να προετοιμαστεί για το σημερινό πόλεμο.
- Ιστορικά στοιχεία, τρεις χάρτες
ντοκουμέντα για την Ουκρανία
Η περιοχή της Ουκρανίας, ως τμήμα της Ρωσίας, αποτυπώνεται σε χάρτη το 1779, επί μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας και καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Ουκρανίας.
Τον 9ο αιώνα οι Ρως του Κιέβου ίδρυσαν σε εδάφη της σημερινής Ουκρανίας την Κιεβινή Ρωσία, το Κράτος των Ρως, και από το όνομά τους δημιουργήθηκε το όνομα της Ρωσίας. Οι Ρως εκχριστιανίστηκαν από το Βυζάντιο και συμμάχησαν με αυτό. Το Κίεβο έγινε γνωστό και για τις πολλές χριστιανικές εκκλησίες του με ονομαστή την Αγία Σοφία, ως απόδοση τιμής στην Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης. Έκτοτε οι δεσμοί «κεντρικής» Ρωσίας και Ουκρανίας που σημαίνει «Χώρα των Συνόρων» είναι αδιάρρηκτοι. Γι’ αυτό κατ’ επανάληψη πολλοί Ρώσοι ιθύνοντες ομιλούν σήμερα περί «εμφύλιου ρωσικού πολέμου».
Συναφής με τον ιστορικό χάρτη του 1779 είναι ο χάρτης νεότερων χρόνων όπου αποτυπώνεται η «Malo Russia», δηλαδή η «Μικρή Ρωσία».
Αρχικά επί Λένιν, 30 Δεκεμβρίου 1922, η χώρα αναγνωρίστηκε ως «Σοβιετική Δημοκρατία». Το 1954 η Κριμαία με πρωτοβουλία του Κρούτσεφ μεταφέρθηκε στην επικράτεια της Ουκρανίας. Ήδη από το 1945 η ΕΣΣΔ αποσκοπούσε στο να έχει στον ΟΗΕ διπλό ψήφο πράγμα που έγινε, αφού την ίδια χρονιά η Σ.Σ. Δημοκρατία της Ουκρανίας έγινε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΟΗΕ.
Ο Εθνολογικός και Γλωσσολογικός χάρτης της Ουκρανίας που ακολουθεί δείχνει την πολυδιάσπαση της χώρας, ως προς τις εθνότητες και τις γλώσσες.
Οι περιοχές με καφέ χρώμα είναι αυτές όπου κατοικούν όσοι έχουν εθνική καταγωγή από την Ρωσία και με κίτρινο αυτές στις οποίες μιλούν ως επί το πλείστον ή κυρίως ρωσικά. Οι περιοχές αυτές συμπίπτουν με σημερινές διεκδικήσεις της Ρωσίας. Σε τμήματα της Κεντρικής και ΒΔ Ουκρανία, η περιοχή με κόκκινο χρώμα, ομιλείται ως επί το πλείστον, αλλά όχι αποκλειστικά, η ουκρανική γλώσσα, ενώ αυτή ομιλείται κυρίως στις περιοχές με ροζ χρώμα, προς την Λευκορωσία, που είναι και οι μικρότερες στον χάρτη. Σημειώνω ότι ο σημερινός πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι μιλούσε Ρωσικά και έμαθε τα ουκρανικά τα τελευταία χρόνια.
- Η ολοσχερής γεωπολιτική και γεωστρατηγική εξάλειψη της Ρωσίας και η αμερικανική έκθεση RAND, 2019
Οι Αμερικανοί και μετά τον Β΄ΠΠ εκπονούν με αυξανόμενο ρυθμό σχέδια για τον ολοκληρωτικό έλεγχο του πλανήτη, στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό. Οι ρωσοαμερικανικές σχέσεις διήλθαν από αλλεπάλληλες κρίσεις, ιδιαίτερα κατά το διάστημα 1962-1972, ενώ και τις επόμενες δεκαετίες η ένταση ήταν αυξομειούμενη. Έτος ορόσημο, μετά το 1989, οπότε αυτοδιαλύθηκε η ΕΣΣΔ, ήταν το 1990. Τότε με τις συνομιλίες Τζ. Μπους–Μ. Γκορμπατσόφ, αποφασίστηκε η μη επέκταση του ΝΑΤΟ πέραν του ποταμού Έλβα, ουσιαστικά πέραν του Βερολίνου, όπως αποδεικνύεται σε περισσότερες από 240 σελίδες υπαρκτών… αμερικανικών εγγράφων. Κατόπιν οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ αθέτησαν τις υποσχέσεις τους, επεκτάθηκαν έως και σε επαφή με τα σύνορα της Ρωσίας εντάσσοντας στο ΝΑΤΟ δεκατέσσερις (14) χώρες επιρροής της Ρωσίας, μέχρι και πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες. Η προετοιμασία της Ουκρανίας για άμεση ένταξη στο ΝΑΤΟ, όπως και οι άλλοι κρίσιμοι λόγοι που προαναφέρθηκαν, οδήγησαν στον πόλεμο.
Τα έγγραφα που δημοσιεύω στη συνέχεια αποδεικνύουν, ότι τα σχέδια των ΗΠΑ για ολοσχερή γεωπολιτική και γεωστρατηγική εξάλειψη της Ρωσίας βρίσκονται σε απόλυτη συνέχεια, από το 1960 μέχρι σήμερα με αλλεπάλληλες «Eκθέσεις». Αυτά τα σχέδια τα εκπονούν μία σειρά από κρατικές αμερικανικές «Υπηρεσίες», «Δεξαμενές Σκέψης» και «Ειδικοί Οργανισμοί». Εκ των κορυφαίων είναι η RAND Corporation, ένας αμερικανικός κρατικός, αλλά «παγκόσμιος οργανισμός με γραφεία σε όλο τον κόσμο» (όπως αναφέρει η ίδια στο site της). Οι συνεργάτες της, (βάσει των αριθμών που δίνει η ίδια), υπολογίζονται, στα 2.060 άτομα. Οι εκθέσεις της πάντοτε αποκρυσταλλώνουν τα βαθύτερα σχέδια της αμερικανικής πολιτικής.
Η Έκθεση της RAND 2019, έχει τίτλο πρωτοτύπου: «Overextending and Unbalancing Russia / Assessing the Impact of Cost-Imposing Options», και βρίσκεται στον σύνδεσμο: https://www.rand.org/pubs/research_briefs/RB10014.html Σε μία ελεύθερη μετάφραση/απόδοση αυτό σημαίνει: «Πρόκληση υπερβολικών ζημιών κατά της Ρωσίας και ανισορροπία (σε όλες τις δομές της)», υπολογίζοντας το κόστος αυτών των δράσεων (για τη Ρωσία και την Αμερική).» Παραθέτω το εξώφυλλο και δύο ακόμη σελίδες εξαιρετικού ενδιαφέροντος και υψίστης αποδεικτικότητας.
Η Έκθεση αυτή, για την οποία εργάστηκαν περισσότεροι από 1.880 συνεργάτες της RAND σε όλον τον κόσμο, συνδέεται ρητώς με εκείνη της ιδίας, του 1972 (!) η οποία εμμένει στο ίδιο παλιό σχέδιο: τον αφανισμό της Ρωσία σήμερα –τότε ΕΣΣΔ. Έτσι οι ΗΠΑ δείχνουν απόλυτη διαχρονική συνέπεια και εμμονή στον στόχο τους.
Ήδη στην πρώτη σελίδα της Έκθεσης, του 2019, γράφεται: «Μια θεμελιώδης έκθεση της RAND, το 1972, υποστήριξε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να μετατοπίσουν τη στρατηγική τους σκέψη από την προσπάθεια να παραμείνουν μπροστά από τη Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθήσουν να ελέγξουν τον ανταγωνισμό και να τον διοχετεύσουν σε τομείς πλεονεκτήματος των ΗΠΑ.»
Από το άφθονο υλικό της Έκθεσης του 2019 που έχω στα χέρια μου δημοσιεύω μόνο τρεις απολύτως ενδεικτικές εικόνες, με το σχετικό link των εσωτερικών ηλεκτρονικών σελίδων στο άνω μέρος κάθε εικόνας. Σε αυτές αποδεικνύεται, ότι τα γεγονότα της Ουκρανίας είναι μικρό μέρος του υποβόσκοντος πολυετούς ψυχρού πολέμου των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, κάτι που αποτελεί και τίτλο άρθρου μου που υπάρχει στο Διαδίκτυο.
Από το κείμενο της Έκθεσης, 2019, μεταφέρονται μόνο μερικοί αποκαλυπτικοί τίτλοι των Αμερικανικών σχεδίων στα επιμέρους θέματα και κάποια αποσπάσματα:
I.«Μέτρα που επιβάλλουν το οικονομικό κόστος (στη Ρωσία)
Η επιβολή βαθύτερων εμπορικών και χρηματοοικονομικών κυρώσεων θα υποβάθμιζε επίσης τη ρωσική οικονομία, ειδικά εάν αυτές οι κυρώσεις είναι ολοκληρωμένες και πολυμερείς. Έτσι, η αποτελεσματικότητά τους θα εξαρτηθεί από την προθυμία άλλων χωρών να συμμετάσχουν σε μια τέτοια διαδικασία.»
(Γ.Ρ.: Ήδη αυτό συμβαίνει.)
II.«Η ενθάρρυνση της μετανάστευσης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και καλά μορφωμένων νέων από τη Ρωσία έχει μικρό κόστος ή κινδύνους και θα μπορούσε να βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες υποδοχής και να βλάψει τη Ρωσία». (Γ.Ρ. Και επ’ αυτού εργάζονται σκληρά οι ΗΠΑ.)
III.«Η παροχή θανατηφόρου βοήθειας στην Ουκρανία θα εκμεταλλευόταν το μεγαλύτερο σημείο εξωτερικής ευπάθειας της Ρωσίας. Αλλά οποιαδήποτε αύξηση των αμερικανικών στρατιωτικών όπλων και συμβουλών προς την Ουκρανία θα πρέπει να βαθμονομηθεί προσεκτικά για να αυξηθεί το κόστος για τη Ρωσία από τη διατήρηση της υπάρχουσας δέσμευσής της χωρίς να προκληθεί μια πολύ ευρύτερη σύγκρουση στην οποία η Ρωσία, λόγω εγγύτητας, θα είχε σημαντικά πλεονεκτήματα.» (Γ.Ρ.: Υλοποιείται ήδη στην καταστρεφόμενη, όμως…, Ουκρανία.)
ΙV.«Η προώθηση της απελευθέρωσης της Λευκορωσίας.» (Γ.Ρ.: Προφανώς κάθε χώρα που δεν ανήκει στην σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ χρήζει, κατ’ αυτές, «απελευθέρωση».)
V.«Η επέκταση των δεσμών στον Νότιο Καύκασο.» (Γ.Ρ.: εννοεί δεσμών των ΗΠΑ.)
VI.«Η μείωση της ρωσικής επιρροής στην Κεντρική Ασία.» (Γ.Ρ. Ως προς τα 5,6: έγινε ήδη μια πολύ αιματηρή και μαζική επίθεση κατά του Καζακστάν από στρατό μισθοφόρων –συμφερόντων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ– την οποία κατέστειλαν Ρώσοι κομάντος.)
VII.«Η ανατροπή στην Υπερδνειστερία και η εκδίωξη των ρωσικών στρατευμάτων από την περιοχή θα ήταν πλήγμα για το ρωσικό κύρος.»
VIII.«Μέτρα Ιδεολογικού και Πληροφοριακού Κόστους».
IX.«Η μείωση της πίστης στο ρωσικό εκλογικό σύστημα.»
X.«Η δημιουργία της αντίληψης ότι το καθεστώς δεν επιδιώκει το δημόσιο συμφέρον.»
XI.«Η ενθάρρυνση εγχώριων διαμαρτυριών και άλλης μη βίαιης αντίστασης θα επικεντρωνόταν στην απόσπαση της προσοχής ή στην αποσταθεροποίηση του ρωσικού καθεστώτος…»
XII.«Η υπονόμευση της εικόνας της Ρωσίας στο εξωτερικό θα επικεντρωνόταν στη μείωση της θέσης και της επιρροής της Ρωσίας, υπονομεύοντας έτσι τους ισχυρισμούς του καθεστώτος για επαναφορά της Ρωσίας στην παλιά της δόξα. Περαιτέρω κυρώσεις, η απομάκρυνση της Ρωσίας από διεθνή φόρουμ εκτός του ΟΗΕ και το μποϊκοτάρισμα τέτοιων εκδηλώσεων όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν από δυτικά κράτη και θα έβλαπταν το ρωσικό κύρος.[…] κάποιο ή όλα αυτά θα προκαλούσαν τις βαθύτερες ανησυχίες του ρωσικού καθεστώτος και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως αποτρεπτική απειλή για τον περιορισμό των ενεργών εκστρατειών παραπληροφόρησης και υπονόμευσης της Ρωσίας στο εξωτερικό.»
ΧΙΙ.«Η ανάπτυξη πρόσθετων τακτικών πυρηνικών όπλων σε τοποθεσίες στην Ευρώπη και την Ασία θα μπορούσε να αυξήσει το άγχος της Ρωσίας αρκετά ώστε να αυξήσει σημαντικά τις επενδύσεις στην αεράμυνά της…»
ΧΙV.«Η επανατοποθέτηση βομβαρδιστικών εντός εύρους εύκολης προσβολής βασικών ρωσικών στρατηγικών στόχων.»
XV.«Η επανατοποθέτηση μαχητικών έτσι ώστε να είναι πιο κοντά στους στόχους τους από τα βομβαρδιστικά.» (Γ.Ρ. Στην Έκθεση, ως «στόχοι» εννοούνται οι ρωσικοί.)
XVI.«Η επανατοποθέτηση των αμερικανικών και των συμμαχικών συστημάτων βαλλιστικής άμυνας πυραύλων για καλύτερη εμπλοκή με ρωσικούς βαλλιστικούς πυραύλους θα ανησυχούσε επίσης τη Μόσχα…»
XVII.«Ο έλεγχος της συσσώρευσης στη Μαύρη Θάλασσα θα συνεπαγόταν την ανάπτυξη ενισχυμένης άρνησης πρόσβασης και άρνησης περιοχής (εκ μέρους) του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) στη Μαύρη Θάλασσα -ίσως με τη μορφή αντιπλοϊκών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, με βάση την ξηρά- για να αυξηθεί το κόστος υπεράσπιση των ρωσικών βάσεων στην Κριμαία και μείωση του οφέλους για τη Ρωσία από την κατάληψη αυτής της περιοχής.»
XVIII.«Μέτρα επιβολής κόστους σε γη και πολλαπλούς τομείς. Η Άσκηση Artemis Strike ήταν μια άσκηση τακτικής με αληθινά πυρά υπό την ηγεσία της Γερμανίας με πραγματικούς πυραύλους Patriot και Stinger στην εγκατάσταση πυραύλων ΝΑΤΟ στα Χανιά, Ελλάδα…»
XIX.«Η αύξηση των αμερικανικών δυνάμεων στην Ευρώπη, η αύξηση των χερσαίων δυνατοτήτων των ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ και η ανάπτυξη μεγάλου αριθμού δυνάμεων του ΝΑΤΟ στα ρωσικά σύνορα.» (Γ.Ρ.: Και αυτό ήδη συμβαίνει τώρα.)
Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται περισσότερα στοιχεία για να σχηματίσει κάποιος μία ασφαλή άποψη, τόσο σε σχέση με τον ουκρανικό όλεθρο (και μάλιστα μετά από όσα ρητώς δηλώνονται στο ως άνω σημείο 3) όσο και για το ότι τα ευρύτερα σχέδια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας δεν συνάδουν με την παγκόσμια ειρήνη.
- Έγγραφα επιθετικών ασκήσεων ΝΑΤΟ,
2022, στα σύνορα και την περίμετρο της Ρωσίας
Επτά μήνες πριν από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, από τις 28 Ιουνίου 2021 μέχρι τις 23 Ιουλίου 2021, έγινε η άσκηση του ΝΑΤΟ Sea Breeze 2021 στα σύνορα της Ρωσίας, στον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα). Σε αυτήν πήραν μέρος 32 χώρες του ΝΑΤΟ ή συνεργαζόμενες. Επρόκειτο για την επιθετικότερη άσκηση του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας με την μεγαλύτερη συγκέντρωση δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετεκλήθησαν και έλαβαν μέρος χώρες όπως από όλον τον κόσμο, όπως οι: Αυστραλία, Βραζιλία, Σενεγάλη και Νότιος Κορέα κ.α.
Το 2022, στο επίσημο όργανο του ΝΑΤΟ Ευρώπης: SHAPE NATO, στο https://shape.nato.int/nato-exercises αναφέρεται, ότι οι Αμερικανοί εξήγγειλαν ένα βαρύ πρόγραμμα ασκήσεων και σεναρίων πολέμου –(με το οποίο εντείνουν την περικύκλωση και στραγγαλισμό της Ρωσίας). Οι ασκήσεις ξεκινούσαν από τον Αρκτικό κύκλο και μέσω Νορβηγίας, Γεωργίας, και Εύξεινου Πόντου (κατ’ επανάληψη), επεκτείνονταν στην Τουρκία και την Αν. Μεσόγειο.
Από το πρόγραμμα, NATO EXERCISES AND ACTIVITIES, αναφέρω επιλεκτικά μερικές μόνο ασκήσεις, σχεδόν σε επαφή με τα ρωσικά σύνορα, ενώ εντόπισα και μία άσκηση ΝΑΤΟ–Σερβίας, παρ’ όλο που αυτή δεν ανήκει στον οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου. Παραθέτω τις σχετικές εικόνες/ντοκουμέντα με τα link να φαίνονται στο άνω μέρος της κάθε εικόνας.
- Η πρώτη πετυχημένη προπαγάνδα της Δύσης στον πόλεμο, και οι δυνάμεις των αντιπάλων
Από την πρώτη ημέρα του πολέμου στην Δύση απαγορεύτηκε η ενημέρωση από κάθε ρωσικό ΜΜΕ, όπως και οτιδήποτε ρωσικό, από τα μπαλέτα Μπολσόι μέχρι τον Τσαϊκόφσκι, και από αθλητές και αθλητικές ομάδες μέχρι καλλιτέχνες και πολιτιστικούς συλλόγους. Έτσι η αναζήτηση της αλήθειας στις δυτικές χώρες, πίσω από το νέο, δυτικό «Σιδηρούν Παραπέτασμα», έγινε μια πολύ δύσκολη υπόθεση και ακόμη δυσκολότερο το έργο όσων πιστεύουμε στην ανάγκη της Ειρήνης. Κι όμως όλοι, στον ένα χρόνο του πολέμου, σπεύδουν να αναζητήσουν ρωσικές πηγές ως τις κατ’ εξοχήν αξιόπιστες, μέχρι και Ινστιτούτο Μελέτης Πολέμου της Ουάσιγκτον, ISW, το οποίο σε όλες τις εκθέσεις του αφιερώνει πολλές σελίδες σε πληροφορίες που προέρχονται από Ρώσους Military Bloggers.
Η πιο επιτυχημένη προπαγάνδα της Δύσης, της CIA, ήταν η διάδοση των πρώτων ημερών που έλεγε πως «οι Ρώσοι θα καταλάμβαναν ολόκληρη την Ουκρανία σε 90 ώρες» και όταν αυτό δεν έγινε το απέδωσαν σαν «ήττα του ρωσικού στρατού». Ωστόσο μία χώρα, όπως η Ουκρανία, με έκταση 603.500 τ.χλμ. και με μέτωπο επιχειρήσεων 1.500 χλμ. ήταν αδύνατον να καταληφθεί και να καλυφθεί από τον ρωσικό στρατό που αριθμούσε τότε μόλις 150.000 άνδρες.
Το θέμα της λειψανδρίας των Ρώσων στα μέτωπα είναι και σήμερα κομβικό για την εξέλιξη αυτού του πολέμου. Ένα χρόνο μετά, οι Ρώσοι στρατιωτικοί, σύμφωνα με πρόσφατες ανακοινώσεις του ουκρανικού υπουργείου άμυνας ανέρχονται σε περίπου 300.000 άνδρες. Το μέτωπο που μετά τον Σεπτέμβριο και ειδικά από τον Νοέμβριο, 2022, μειώθηκε σταδιακά σε 1.000 χλμ., μετά τις ρωσικές αποχωρήσεις από Κίεβο, Χάρκοβο και Χερσώνα, άρχισε και πάλι σταδιακά, λόγω της μετέπειτα ρωσικής προέλασης να αυξάνεται, και σήμερα είναι ξανά 1.500 χλμ.
Από την πρώτη στιγμή κατέγραψα τις πραγματικές δυνάμεις των εμπολέμων και το τεράστιο μήκος του μετώπου, ενώ ακόμη και σήμερα αυτά τα στοιχεία σχεδόν ουδείς αναλυτής τα συνεκτιμά ως δύο από τα σημαντικότερα.
Κατ’ επανάληψη έχω παρουσιάσει το σχετικό έγγραφο του Υπουργείου Άμυνας της Ουκρανίας, που ακολουθεί και βάσει του οποίου ο ουκρανικός στρατός το 2022, αποτελείτο από 1.000.000 άνδρες, ως Ενεργό Προσωπικό, και 900.000, ως Εφεδρικό Προσωπικό, οι οποίοι επιστρατεύονταν σταδιακά από το 2014 και έτσι το 2022 ήταν πλήρως διαθέσιμοι. Αν σε αυτούς προστεθούν και περίπου 70-100.000 ξένοι μισθοφόροι τότε οι μάχιμοι στρατιωτικοί στις ουκρανικές δυνάμεις ανέρχονται σε 2.000.000.
Στην ίδια εικόνα, στο κάτω μέρος, φαίνονται και οι πολεμικές δαπάνες της Ουκρανίας που από 4,6 δισεκατομμύρια, το 2020 εκτοξεύθηκαν σε 136 δισεκατομμύρια το 2022, λόγω εισροών κονδυλίων της Δύσης για τα οποία μένει να διευκρινιστεί εάν επρόκειτο για δωρεάν βοήθεια ή για δάνεια και με ποιους όρους. Το ποσό αυτό ξεπερνά τον ετήσιο προϋπολογισμό της Ουκρανία που για το 2023 θα κυμανθεί λίγο πιο πάνω από τα 100 δισεκατομμύρια, αν και δύσκολα μπορεί κάποιος να φανταστεί πώς μία κατεστραμμένη χώρα θα εκδώσει προϋπολογισμό αυτού του ύψους.
Η σαφής υστέρηση των Ρώσων σε άνδρες σε σχέση με τις τεράστιες απώλειες των Ουκρανών εξηγεί κατά κύριο λόγο, γιατί οι μάχες είναι σκληρές, επίπονες και η προώθηση του ρωσικού στρατού είναι βραδεία. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν δύο ακόμη λόγοι: α. τα εμφανή σφάλματα του ρωσικού στρατού, τα οποία αποδείχθηκαν με τις 3 αποχωρήσεις από Κίεβο, Χάρκοβο και Χερσώνα, και β. στις αρχικές, τουλάχιστον, αδυναμίες των ρωσικών επιχειρήσεων οι οποίες ήταν σχεδιαστικές, επιτελικές, δικτυοκεντρικές, πληροφοριών, επιμελητείας και άλλες.
- Οι απώλειες
Το ζήτημα αυτό κρατείται από την Δύση και τους Ουκρανούς σαν επτασφράγιστο μυστικό. Από την πλευρά της Ρωσίας, στις 21/9/2022, ο Ρώσος υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σοϊγκού, σε συνέντευξή του στο ρωσικό κρατικό δίκτυο «Ρωσία 24», δήλωσε ότι «οι απώλειες από την ρωσική πλευρά στην "ειδική στρατιωτική επιχείρηση", είναι 5.937.» Έκτοτε δεν υπήρξε άλλη ανακοίνωση για ρωσικές απώλειες.
Στις συνολικές απώλειες της Ουκρανίας πρέπει να προσμετρηθεί και η μαζική μετανάστευση περίπου 16.000.000 Ουκρανών, με περισσότερους από 9.000.000 στο εξωτερικό, ενώ οι υπόλοιποι βρίσκονται είτε στην Ρωσία είτε σε πόλεις της Δυτικής Ουκρανίας. Αυτό το στοιχείο μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδες νεκρών Ουκρανών στα μέτωπα είναι ζητήματα εξαιρετικά κρίσιμα για την περαιτέρω ύπαρξη της Ουκρανίας.
Συγκλίνουσες πληροφορίες στη Δύση δείχνουν πως ο ουκρανικός στρατός πλησιάζει σε κρίσιμο σημείο απωλειών. Ήδη τον Νοέμβριο, 2022, οι συνολικές απώλειες σε νεκρούς, τραυματίες, αγνοουμένους, σύμφωνα με ανοιχτές πηγές της Δύσης, ήταν περί τις 400.000. Η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φον Ντερ Λάιεν, δήλωσε περί μήνα Δεκέμβριο 2022, ότι (μόνο) οι νεκροί στον ουκρανικό στρατό είναι 100.000.
Ειδικότερα: Στις 1/2/2023 ο συνταγματάρχης Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ, πρώην σύμβουλος του Πενταγώνου, σε συνέντευξή του στο κανάλι Judging Freedom, του YouTube, είπε πως: «η Ουκρανία κινδυνεύει να εξαφανιστεί» και απειλείται με «ολοκληρωτική καταστροφή της από σοβαρή δημογραφική κρίση, λόγω μετανάστευσης.»
Ο ίδιος, στις 5/2/2023 δήλωσε, πως: «Όταν ο αρχηγός στρατού της Ουκρανίας, στρατηγός Zaluzhny βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες, συναντήθηκε με τον Υπουργό Άμυνας Lloyd Austin και με τον Στρατηγό Mark Millie, Πρόεδρο του Μικτού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ και σε μυστική ενημέρωση τους πληροφόρησε, ότι η Ουκρανία είχε χάσει 257.000 ανθρώπους από την αρχή (των εχθροπραξιών)».
Στην γλώσσα των στρατιωτικών απωλειών 257.000 νεκροί σημαίνει και άλλους τόσους τραυματίες, στους οποίους πρέπει να προστεθούν και οι επισήμως δηλωθέντες σαν «Αγνοούμενοι», που με ήπιους υπολογισμούς ξεπερνούν τις 60.000 άνδρες. Το συνολικό άθροισμα είναι 574.000, απώλειες Ουκρανών. Αυτά πολύ πριν τις πρόσφατες λυσσώδεις μάχες, στις «κρεατομηχανές», όπως αποκάλεσε ο Αμερικανός στρατηγός Κλαρκ τις πόλεις, Σολεντάρ, Μπάκχμουτ και τις άλλες πέριξ αυτών. Βάσει προσφάτων στοιχείων του ΟΗΕ, σε αυτές τις απώλειες μόνο 7.000 είναι άμαχοι.
Εκτός από τον αριθμητικό παράγοντα είναι σοβαρότατος και ο ποιοτικός. Οι Ουκρανοί σε κρίσιμα αξιόμαχες «Ειδικές Μονάδες», όπως η 24η Μηχανοποιημένη Ταξιαρχία της Ουκρανίας, από το Lviv, κ.α., μετά την προώθησή τους στην πρώτη γραμμή των Σολεντάρ, Μπάκχμουτ, είχαν απώλειες μέχρι και 70% των ανδρών τους. Αυτό, εκτός από τον ΜακΓκρέγκορ, το βεβαιώνει και ο οργανωτής και Διοικητής των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων «Μότσαρτ», Συνταγματάρχης, κομάντος Μίλμπουρν, και άλλοι δυτικοί αξιωματικοί.
Πρόσφατα, εμφανίστηκαν σχετικές πληροφορίες στην τουρκική εφημερίδα Hurseda, καθώς και σε άλλες ελεύθερες πηγές οι οποίες επικαλούνται τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, και αναφέρουν πως οι νεκροί στον ουκρανικό στρατό ανέρχονται σε 157.000. Με τον προαναφερθέντα υπολογισμό προκειμένου για συνολικές στρατιωτικές απώλειες θα πρέπει να προσθέσουμε άλλους τόσους ως τραυματίες και να προσθέσουμε τους αγνοουμένους. Υπάρχουν όμως και οι απώλειες του ΝΑΤΟ, οι οποίες, όπως γράφεται έχουν ως εξής: οι νεκροί ανέρχονται σε 5.360 μισθοφόρους, και επιπροσθέτως 2.458 μέλη των τακτικών στρατών των χωρών της συμμαχίας, καθώς και 234 στρατιωτικούς εκπαιδευτές. Έτσι οι συνολικές απώλειες φτάνουν σχεδόν τις 400.000 στρατιωτικούς. Όμως είτε οι απώλειες ξεπερνούν τις 500.000 είτε τις 400.000 δεν παύουν να είναι κολοσσιαίες. Από τις ίδιες πηγές αναφέρεται ο ουκρανικός εξοπλισμός που καταστράφηκε από τα ρωσικά στρατεύματα. Έτσι, έχουν καταστραφεί περισσότερα από 6.000 άρματα μάχης, περισσότερα από 7.000 συστήματα πυροβολικού και σχεδόν 3.000 drones.
Από την αρχή του πολέμου μέχρι σήμερα η αναλογία απωλειών υπολογίζεται σε 9 Ουκρανούς για κάθε 1 Ρώσο στρατιώτη. Έτσι, εάν οι Ουκρανοί έχουν απώλειες 574.000 στρατιωτικούς, αυτό αναλογικά για τους Ρώσους σημαίνει ότι οι απώλειες τους είναι 63.777 στρατιωτικοί. Ενώ, εάν οι ουκρανικές απώλειες είναι περί τις 400.000, αναλογικά, οι αντίστοιχες ρωσικές θα πρέπει να υπολογίζονται σε 44.444 στρατιωτικούς, σε ένα χρόνο. Εάν συμβαίνει αυτό το τελευταίο, τότε οι Ρώσοι έχασαν σε ένα χρόνο τόσους στρατιωτικούς όσους έχασαν οι Ουκρανοί τους τελευταίους μήνες στις μάχες του Σόλενταρ, του Μπάκχμουτ και περιχώρων.
- Το Εδαφικό
Όπως δείχνει, στις 26/3/2022, ο χάρτης μαχών του Twitter war mapper, δηλαδή ένα μήνα μετά την έναρξη των επιχειρήσεων, οι ρωσικές δυνάμεις διατηρούν την συνοχή τους στον νότο, αλλά ΒΑ και προς Β είναι πολυδιασπασμένες, τόσο κοντά στο Κίεβο όσο και πλησίον του Χάρκοβο. Εδώ αποδεικνύεται ανάγλυφα και ο κακός σχεδιασμός των ρωσικών επιχειρήσεων των 150.000 ανδρών που ήταν εξαιρετικά λίγοι μπροστά σε 2.000.000 άνδρες του ουκρανικού στρατού και των μισθοφόρων του.
Την ίδια μέρα, στις 26 Μαρτίου του 2022, το Ινστιτούτο Σπουδών Πολέμου, της Ουάσιγκτον, (ISW), όταν ρωσικές δυνάμεις βρισκόταν κοντά σε Κίεβο, Χάρκοβο και ήλεγχαν την Χερσώνα κατά 80%, είχε δημοσιεύσει έκθεση με σχετικό χάρτη που έδειχνε καθαρά πως το έδαφος που ήλεγχαν (ροζ χρώμα) ή διεκδικούσαν (κίτρινο χρώμα) οι Ρώσοι ήταν το 25% της Ουκρανίας.
Είναι εμφανές ότι στον χάρτη του ISW τα εδάφη που ελέγχουν οι Ρώσοι είναι περισσότερα από εκείνα που αποτυπώνονται στον καλύτερα πληροφορημένο (προηγούμενο) χάρτη του Twitter. Οι χάρτες του Twitter αναδεικνύουν επί ένα χρόνο την αξιοπιστία τους, καθώς συγκρίνονται επιτυχώς καθημερινά με τους χάρτες των Military Bloggers οι οποίοι μεταδίδουν πληροφορίες έως και μέσα από τα πεδία των μαχών και λίγη ώρα μετά την κάθε μάχη. Από την αρχή του πολέμου μέχρι σήμερα το ISW ευτελίζεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να είναι πλέον ένα αναξιόπιστο όργανο αμερικανικής προπαγάνδας.
Στον επόμενο χάρτη, αποδεικνύεται πως ένα χρόνο μετά, στις 24 Φεβρουαρίου, 2023, περίπου 20% του εδάφους της Ουκρανίας ελέγχεται από τις ρωσικές δυνάμεις.
Σε αυτό πρέπει να προστεθεί κατά προσέγγιση ένα 5-7% εδαφών που αποτελούν εμπόλεμη ζώνη. Άρα συνολικά σήμερα το 25-27% της Ουκρανίας είτε ελέγχεται είτε διεκδικείται άμεσα από τους Ρώσους. Έτσι μετά την τριπλή εθελοντική απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων το 2022, από: Κίεβο, Χάρκοβο, και το 1/3 της Χερσώνας, (Νοέμβριος του 2022), το ποσοστό που ελέγχουν ή διεκδικούν σήμερα οι Ρώσοι παραμένει περίπου το ίδιο ή κατά τι λιγότερο.
- Η γραμμή του μετώπου σε χιλιόμετρα,
και τα οχυρωματικά έργα
Στο τέλος Μαρτίου 2022, η γραμμή αντιπαράθεσης και μαχών ήταν 1.500 χιλιόμετρα, βάσει δυτικών παρατηρητών, αλλά και επίσημης παραδοχής του προέδρου Πούτιν. Ο ίδιος τον Σεπτέμβριο του 2022 εξαγγέλλοντας την ενσωμάτωση των 4 επαρχιών: Λούχανσκ, Ντόνετσκ, Ζαπορίζα, Χερσώνα είπε σε διάγγελμά του ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα περιοριστούν σε ένα μέτωπο 1.000 χιλιομέτρων. Παρ’ όλα αυτά με την συμπλήρωση ενός χρόνου μαχών η γραμμή του μετώπου είναι και πάλι περί τα 1.500 χιλιόμετρα, ίσως και περισσότερα. Και αυτό γιατί από τον Σεπτέμβριο 2022 και εντατικότερα μετά τον Νοέμβριο μέχρι τις 24 Φεβρουαρίου 2023, οι Ρώσοι επεξέτειναν την γραμμή μετώπου επιχειρήσεών τους κατά 500 χιλιόμετρα.
Βάσει δορυφορικών φωτογραφιών, στις 31/1/2023, τα οχυρωματικά έργα του ρωσικού στρατού σε όλη την γραμμή του μετώπου και πολύ πέραν αυτής, ανέρχονται σε μήκος περισσότερο από 3.000 χλμ. χωρίς να υπολογιστούν οι εσωτερικές διακλαδώσεις, σε Κριμαία και Χερσώνα, όπου υπάρχουν αλλεπάλληλες οχυρωματικές γραμμές.
Για να κατασκευαστεί αυτή η τεράστια γραμμή οχυρωματικών έργων δουλεύουν εθελοντικά κάτοικοι των προσαρτημένων ρωσικών επαρχιών μαζί με άνδρες και μηχανήματα του ρωσικού στρατού.
- Πλάτος πρόσφατης ζώνης ρωσικού ελέγχου στο Ανατολικό και Νότιο μέτωπο
Κατά μήκος αυτών των πρόσθετων 500 χιλιομέτρων μετώπου δημιουργήθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις μια νέα ζώνη ελέγχου και εμπόλεμων περιοχών με διαφορετικό πλάτος αναλόγως επικρατουσών συνθηκών. Έτσι εξηγείται και το ότι τα εδάφη που ελέγχουν/διεκδικούν αμέσως οι Ρώσοι μαζί με τις εμπόλεμες περιοχές φτάνουν και πάλι στο 25-27%. Αυτή η ζώνη που περιλαμβάνεται πλέον σε όλους τους χάρτες, ακόμη και σε αυτούς του ISW, αν και μερικές φορές προσπαθεί να την μειώσει, εντοπίζεται κυρίως στην Ανατολική Ουκρανία, το Ντόνετσκ και το Λούχανσκ. Σε αυτές τις επαρχίες οι Ρώσοι έχουν σταδιακά πλέον ενοποιήσει τα εδάφη που ελέγχουν πράγμα που δεν συνέβαινε μέχρι τον Αύγουστο του 2022, ειδικά στις περιοχές μεταξύ Χάρκοβο, Λούχανσκ και Ντόνετσκ, κάτι που φαίνεται και στους χάρτες του Μαρτίου 2022 τους οποίους παρουσίασα πιο πάνω.
Στον δικό μου χάρτη Google που ακολουθεί παρουσιάζεται η σημερινή κατάσταση των εμπολέμων. Δεξιά με μαύρη διακεκομμένη γραμμή τα παλαιά σύνορα της Ρωσίας. Στη μέση με μπλε γραμμή ο κύριος οδικός άξονας ο οποίος αποτελεί και γραμμή σκληρών μαχών. Τον άξονα αυτόν ελέγχουν άμεσα οι Ρώσοι είτε έμμεσα με το πυροβολικό τους. Η αριστερά του οδικού άξονα, κόκκινη διακεκομμένη γραμμή, σημειώνει τα για τους Ρώσους επιθυμητά σύνορα των 3 από τις 4 προσαρτημένες επαρχίες: Λούχανσκ, Ντόνετσκ, Ζαπορίζα. Με κάθετες κίτρινες γραμμές, ανάμεσα στον κύριο οδικό άξονα και τα επιθυμητά για τους Ρώσους νέα σύνορα, σημειώνονται οι περιοχές που ελέγχονται από τους Ουκρανούς. Με κόκκινους αστερίσκους οι συχνότερα βομβαρδιζόμενες περιοχές. Το Βούγκλενταρ, Νο 6 είναι πόλη που σήμερα γίνονται έντονες μάχες. Τα σημεία/πόλεις: 3. Σλάβιανκς και 4. Κράματορσκ είναι δύο πόλεις κλειδιά, περί τα 30 χιλιόμετρα δυτικά του Μπάκχμουτ, οι οποίες μετά βεβαιότητος θα αποτελέσουν σημεία σφοδρών μαχών στο εγγύς μέλλον.
Από τον Σεπτέμβριο του 2022, και κυρίως από τον Νοέμβριο, το πλάτος αυτής της ζώνης αυξάνει προς τα δυτικά. Πρόσφατά πέριξ του Χαρκόβου και της Λίμαν οι Ρώσοι ήλεγξαν 23 χωριά και κοινότητες.
Ο επόμενος χάρτης μαχών του Μπάκχμουτ, πόλη στην οποία γίνονται σκληρές μάχες από το καλοκαίρι του 2022, είναι σαφής. Με κόκκινα βέλη η πορεία των ρωσικών δυνάμεων. Σημειώνονται τα ονόματα των οικισμών ή χωριών που ελέγχουν οι Ρώσοι περικυκλώνοντας το Μπάκχμουτ, καθώς και μέσα σε κυκλικές περιοχές με κίτρινο χρώμα οι κρίσιμοι στρατηγικοί λόφοι από τους οποίους βάλει το ρωσικό πυροβολικό.
Σημειώνεται με βέλος και ο δρόμος που οδηγεί στο Κάσιβ Γιάρ και ο οποίος είναι ο τελευταίος αμαξιτός δρόμος από τον οποίο μπορούν να υποχωρήσουν οι Ουκρανοί.
Το Μπάκχμουτ τυπικά δεν έχει ακόμη πέσει. Είναι εμφανές, εκτός από την εξαιρετικά σημαντική στρατηγική αξία της πόλης, ότι οι Ουκρανοί χρειάζονται κι άλλο χρόνο για να ετοιμάσουν οχυρές θέσεις μετά την πιθανή υποχώρησή τους σε βάθος 30-40 χλμ. στις πόλεις Σλάβιανσκ και Κράματορσκ.
Ωστόσο εκτός του Μπάκχμουτ δημιουργήθηκε και ένα άλλο σκληρό μέτωπο στην πόλη Βούγκλενταρ η οποία εάν πέσει ανοίγει ο δρόμος για την Ζαπορίζια. Και εδώ το μέλλον των μαχών προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρό.
Στο ανατολικό μέτωπο οι ρωσικές δυνάμεις έχουν τον έλεγχο δεκάδων μικρών πόλεων, χωριών και κοινοτήτων, πράγμα που μετέθεσε προς τα δυτικά το σύνορο ελεγχόμενων εδαφών, με πρόσφατα σημαντικότερη πόλη το Σολεντάρ, βορείως του πολιορκούμενου Μπάκχμουτ, όπως και στα πέριξ αυτού χωριά και οχυρές θέσεις. Προς βορά: Κράσνα Χόρα, Μπερχίβκα, Γιαχίντνε και προς νότο: Στουπόσκι, Κλισβιίκα, Οπίτνε, Παρασκοβίιβκα και άλλα. Μεγάλη σημασία έχει και το ότι οι Ρώσοι ελέγχουν τους μεγάλους και μικρούς αυτοκινητοδρόμους, όπως τον Μ03 τον ΤΟ513 κ.α., οι οποίοι σημειώνονται στον χάρτη που ακολουθεί. Με βέλη οι κινήσεις των ρωσικών στρατευμάτων.
Στον επόμενο γεωφυσικό χάρτη φαίνεται η πόλη του Μπάκχμουτ με τις ελεγχόμενες από τους Ρώσους κοινότητες/χωριά και γύρω από αυτές οι επίπεδες αγροτικές εκτάσεις οι οποίες δεν προσφέρονται στους Ουκρανούς για άμυνα.
Ανάλογο φαινόμενο υπάρχει και στο νότιο μέτωπο. Εκεί οι ρωσικές δυνάμεις έχουν προωθηθεί στο Βούγκλενταρ, που προαναφέρθηκε, ελέγχοντας κατά ποσοστό αυτή την πόλη, ενώ προέλασαν μερικά χιλιόμετρα και προς την πόλη της Ζαπορίζα.
- Το μέλλον του πολέμου. Τα νέα όπλα προς
τους Ουκρανούς και τα κρίσιμα βεληνεκή
Τα νέα όπλα που δίνει/θα δώσει η Δύση στην Ουκρανία είναι βέβαιο ότι θα κλιμακώσουν και άλλο τον πόλεμο και θα φέρουν ακόμη πιο καταστροφική αντίδραση της Ρωσίας. Έχει εξαγγελθεί ότι θα σταλούν στους Ουκρανούς τανκς, πράγμα που σημαίνει ότι ο ουκρανικός στρατός δεν διαθέτει πλέον αξιόλογο αριθμό τανκς γιατί τα περισσότερα έχουν καταστραφεί από τους Ρώσους. Έτσι η αποτελεσματικότητα αυτού του όπλου θα εξαρτηθεί από τον αριθμό, καθώς ακόμη και 300 δυτικά τανκς είναι λίγα σε ένα μέτωπο 1.500 χλμ. το οποίο χρειάζεται περί τα 2.000 τανκς. Πρόβλημα αποτελεί το από ποιες γέφυρες θα περάσουν αυτά τα τανκς, οι περισσότερες των οποίων είναι ανατιναγμένες, η πολυτυπία τους, η υποστήριξη με καύσιμα, κυρίως των Άμπραμς που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες καυσίμου, πρωτίστως η υποστηρικτική επιμελητεία τους, τα ανταλλακτικά, όπως και οι ειδικές μονάδες υποστήριξης που, π.χ. οι Άγγλοι, επιβάλλουν να υπάρχουν, ώστε σε περίπτωση που βληθεί ένα άρμα τους να αποσυρθεί αμέσως από το πεδίο της μάχης, ώστε η τεχνολογία της θωράκισης και άλλα ειδικά τεχνικά χαρακτηριστικά του να μη γίνουν γνωστά στους Ρώσους.
Το ζήτημα των αεροπλάνων, F- 16, είναι επίσης πολύπλοκο, χρειάζεται χρόνο εκπαίδευσης, κυρίως εμπειρία μάχης, υποδομές υποστήριξης και πάνω από όλα χρειάζονται αεροδρόμια με εκτεταμένους διαδρόμους τους οποία τώρα δεν διαθέτει η Ουκρανία και που προφανώς όταν θα γίνουν θα βομβαρδίσει η Ρωσία.
Ωστόσο η κλιμάκωση του πολέμου θα γίνει άμεσα κυρίως με τα όπλα μακρού ή μακρύτερου βεληνεκούς. Όπλα όπως τα GLSDB, που τοποθετούνται επάνω στην ρουκέτα Μ26, του συστήματος MLRS, με εμβέλεια 150 χλμ, ή και με τους αγγλικούς πύραυλους Storm Shadow, με βεληνεκές 250 - 300 χλμ και ταχύτητα έως και 1.000 χιλιόμετρα την ώρα, θα δώσουν στους Ουκρανούς την δυνατότητα να χτυπούν σε όλο το βάθος των εδαφών που ελέγχουν οι Ρώσοι στο Ντονμπάς, ακόμα και μέσα στην Ρωσία.
- Τα κρίσιμα βεληνεκή γύρω από την Κριμαία
Τον χάρτη που ακολουθεί τον κατασκεύασα και δημοσίευσα για πρώτη φορά μετά τις 11/11/202. Σε αυτόν σημειώνονται οι χιλιομετρικές αποστάσεις πόλεων στόχων στην Κριμαία με κέντρο την ελεγχόμενη από τους Ουκρανούς πόλη της Χερσώνας. Οι αριθμοί των χιλιομετρικών αποστάσεων είναι αποκαλυπτικοί ως προς τι και πού θα συμβεί στο μέλλον.
Βεληνεκή με βάση τα 150 χλμ.
Πρόσφατα εξαγγέλθηκε από την Δύση ότι θα προμηθεύσουν κατ’ αρχάς… στους Ουκρανούς όπλα με βεληνεκές τα 150 χιλιόμετρα. Τα βεληνεκή που σημειώνονται στον επόμενο χάρτη δείχνουν και το άμεσο μέλλον του πολέμου. Όλες οι περιοχές που ελέγχονται από τους Ρώσους βρίσκονται μέσα στο βεληνεκές των 150 χιλιομέτρων, όπως και αρκετές περιοχές της Ρωσίας πίσω από τα παλαιά της σύνορα. Εάν τα παρεχόμενα στις ουκρανικές δυνάμεις όπλα έχουν βεληνεκές μεγαλύτερο, δηλαδή 200-300 χιλιόμετρα είναι αυτονόητο ότι τα όπλα αυτά θα χτυπούν στόχους σε όλο το Ντονμπάς και πολύ πιο μέσα από τα παλαιά σύνορα της Ρωσίας.
Σημειώνω πως από τα βόρεια σύνορα της Ουκρανίας η Μόσχα απέχει μόνο 430 χλμ., απόσταση η οποία μπορεί να υπερκαλυφθεί από ουκρανικά Drones καμικάζι τα οποία δύσκολα ανχαιτίζονται. Γι’ αυτό και είδαμε πρόσφατα αντιαεροπορικά όπλα μέχρι και στην σκεπή του Κρεμλίνου.
Ένα άλλο όπλο που θα αλλάξει επίσης αυτόν τον πόλεμο είναι τα αντιαρματικά Άκερον, 5ης γενιάς. Ο Γαλλικός τηλεκατευθυνόμενος αντιαρματικός πύραυλος φορητός από άνθρωπο, με λειτουργικό εύρος από 150 μέτρα μέχρι 5 χλμ., βάρους 15 κιλών και με μήκος 1,30μ. Ο πύραυλος αυτός δεν χρειάζεται οπτική επαφή με τον στόχο, δηλαδή είναι NLOS, έχει δυνατότητα κλειδώματος μετά την εκτόξευσή του και εκτοξεύεται ακόμη και υπό μεγάλη γωνία. Είναι ιδανικός για σκόπευση από κλειστές θέσεις στις αστικές περιοχές μεγάλων πόλεων ή και μικρών οικισμών.
Ένας βελτιωμένος πύραυλος μεγάλης εμβέλειας, εκτοξευόμενος από τον αέρα της ίδιας οικογένειας, ο Akeron LP (Akeron Longue Portée), βρίσκεται επίσης σε εξέλιξη.
Ο Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων υπονόησε σιωπηρή προμήθεια των πολλά υποσχόμενων ATGM 5ης γενιάς της οικογένειας MMP (Missile Moyenne Porte) / Akeron στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, στο περιθώριο παροχής στρατιωτικής βοήθειας από το Παρίσι, όταν συζητιόταν η προμήθεια κλασικών ATGM Milan-2T 2ης γενιάς, που είναι λιγότερο αποτελεσματικοί από τους Άκερον 5ης γενιάς.
Εξαιρετικά σημαντικός τομέας αυτού του πολέμου βρίσκεται στο Διάστημα. Περισσότεροι από 4.000 δορυφόροι που ελέγχουν οι Αμερικανοί βοηθούν καταλυτικά τους Ουκρανούς. Το θέμα του δικτυοκεντρικού – διαστημικού πολέμου είναι μεγάλο και έχει τεράστια σημασία στο μέλλον αυτού του πολέμου.
Πρέπει να τονίσουμε ότι ήδη τόσο από το Πεντάγωνο όσο και από τον ΓΓ ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ έχει επανειλημμένα δηλωθεί η μεγάλη κατασπατάληση πυρομαχικών και όπλων από τους Ουκρανούς οι οποίοι μέσα σε 11 μήνες πολέμου έχουν ξοδέψει 13 ετών αποθέματα πυραύλων Στίγκερ, 5 ετών αποθέματα πυραύλων Τζάβελιν και 1.000.000 οβίδες διαμέτρου 155 χιλιοστών. Οι ΗΠΑ έχουν δυνατότητα παραγωγής 13.000 οβίδων τον μήνα. Με αυτό τον ρυθμό θα χρειαστούν περίπου τεσσεράμισι χρόνια για να αναπληρώσουν τα αποθέματά τους. Ακόμη και εάν διπλασιάσουν την παραγωγή τους, πάλι θα χρειαστούν περισσότερο από 2 χρόνια για να καλύψουν τα ελλείματα.
- Το μέλλον του πολέμου
Είναι σαφές ότι από τον πόλεμο των πόλεων, με όμηρους τους αμάχους, γίνεται μετάβαση στον πόλεμο των εξοπλισμών και των στρατηγικών αποθεμάτων, και πάλι με ομήρους αμάχους. Για το μέγιστο ζήτημα της χρησιμοποίησης των αμάχων ως «ασπίδα πολέμου» η Ουκρανία έχει καταδικαστεί από την Διεθνή Αμνηστία, το 2022.
Ακόμη και εάν δεχτούμε, βάσει των προαναφερθέντων, ότι οι απώλειες των Ουκρανών είναι 500.000 οι διαθέσιμοι στρατιωτικοί της Ουκρανίας είναι ακόμη 1.500.000. Έτσι η Ρωσία εκτός του ότι θα πρέπει να ανταπεξέλθει στο ανταγωνισμό των όπλων θα αναγκαστεί να αυξήσει και άλλο τον αριθμό των δυνάμεών της.
Η Δύση αυτή τη στιγμή αρχίζει να δίνει ό,τι έχει και δεν έχει σε όπλα στην Ουκρανία, βρίσκεται σχεδόν με άδειες αποθήκες και αναμένεται να εντατικοποιήσει την παραγωγή της. Έτσι ο πόλεμος θα κριθεί αφενός από τους διαθέσιμους άνδρες και αφετέρου από τα πυρομαχικά, τα όπλα και το είδος των όπλων κάθε πλευράς.
Είναι βέβαιο ότι οι Αμερικανοί θα θελήσουν να εξαντλήσουν οπλικά την Ρωσία, πράγμα όχι εύκολο, καθώς όλη η παραγωγή της Ρωσίας έχει γίνει πλέον πολεμική παραγωγή και τα εργοστάσια όπλων της παράγουν όπλα σε τρείς βάρδιες ημερησίως όλο τον χρόνο, πράγμα που πιστοποιεί η μεγαλύτερη αμερικανική επιθεώρηση όπλων/στρατού Jane’s Defense.
Παράλληλα η Ρωσία αντιμετωπίζει τα μεγάλα έξοδα του πολέμου, που σύμφωνα με το ρωσικό υπουργείο οικονομικών ξεπερνούν το ένα τρισεκατομμύριο ρούβλια, δηλαδή πολλά δισεκατομμύρια δολάρια, τα οποία εν μέρει καλύπτονται από τα ρωσικά υπερκέρδη από το πετρέλαιο και την ενέργεια.
Κρισιμότατο ζήτημα είναι ότι μελλοντικά θα προκύψουν για τους Ρώσους δύο σημαντικοί παράμετροι:
α. Θα ήταν ακατανόητο, από καθαρά τυπική γεωστρατηγική άποψη, μετά από τέτοιας έκτασης πόλεμο να μην ελέγξουν την Οδησσό και το Νικολάγιεφ και να μη μετατρέψουν την Ουκρανία σε περίκλειστο κράτος, στερώντας από Αμερικανούς–ΝΑΤΟ και γενικώς τη Δύση αυτά τα δύο πολύ σημαντικά λιμάνια.
β. Στρατιωτικά απαιτείται απυρόβλητο βάθος για τους συνοριακούς πληθυσμούς των τεσσάρων ενσωματωμένων πλέον ρωσικών επαρχιών. Με αυτή την παράμετρο θα πρέπει να ελεγχθούν από τους Ρώσους και άλλα ουκρανικά εδάφη, τουλάχιστον περί το 38% ή και περισσότερο, της προ του πολέμου Ουκρανίας.
- Η κλιμάκωση και ο ρόλος της πολιτικής
Γενικότερη κλιμάκωση θα φέρει η ένταξη Σουηδίας, Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Κλιμάκωση σημαίνει ήδη η αποχώρηση της Ρωσίας από την συμφωνία για τα πυρηνικά New Start, όπως και το ότι ο πρόεδρος Πούτιν ακύρωσε το διάταγμα εδαφικής κυριαρχίας της Μολδαβίας, πράγμα που φέρνει στο προσκήνιο και την Υπερδνειστερία με τις εκεί λίγες σχετικά ρωσικές δυνάμεις, όπως και τις μεγάλες αποθήκες όπλων τους.
Τεράστιας σημασίας γεγονός είναι η πρόσφατη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών της Κίνας στην Ρωσία και η άνευ όρων και ορίων υποστήριξη που της παρέχει. Η στήριξη της Κίνας θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην συνολική έκβαση του πολέμου. Η «Πρόταση 12 Σημείων Ειρήνης», 24/2/23, από την Κίνα είναι αδύνατον να γίνει αποδεκτή από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, γιατί στο σημείο 3 προβλέπει: «…η περιφερειακή ασφάλεια δεν μπορεί να διατηρηθεί μέσω της ενίσχυσης και της επέκτασης των στρατιωτικών μπλοκ». Αυτό σημαίνει αδρανοποίηση και ουσιαστική κατάργηση του ΝΑΤΟ, δια του οποίου οι ΗΠΑ έχουν μετατραπεί σε Ηνωμένες Πολιτείες ΝΑΤΟ και έχουν επεκταθεί με περίπου 800 βάσεις τους σε όλον τον πλανήτη.
Κλιμάκωση σημαίνει και το ότι ΗΠΑ εφαρμόζοντας κατά γράμμα όσα λέει η Έκθεση RAND, 2019, ενθαρρύνουν ακόμη σήμερα αντάρτικο στο Τατζικιστάν ενώ συνεχώς προσπαθούν να διεισδύσουν περισσότερο σε όλες τις χώρες που βρίσκονται στο ασιατικό υπογάστριο της Ρωσίας. Κλιμάκωση αποτελούν και οι πρόσφατες δηλώσεις Νούλαν για βομβαρδισμό της Κριμαίας, όπως και οι ακραία φιλοπόλεμες δηλώσεις των Κάμαλα Χάρις, Φον ντερ Λάιεν, Μπρέμποκ, Σολτς κ.α.
Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι ο εσωτερικός «πόλεμος» στις ΗΠΑ μεταξύ Ρεπουμπλικάνων, που θέλουν το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, και των Δημοκρατικών, που θέλουν την συνέχιση. Κομβικό ζήτημα αποτελεί ήδη το εάν τα ποσά για την βοήθεια της Ουκρανίας εγγραφούν στον αμερικανικό προϋπολογισμό ή όχι. Το ότι οι Αμερικανοί ψάχνουν μια κάποια λύση φάνηκε και από το γεγονός, όταν προ ημερών ο επικεφαλής της CIA, William Burns, πρόσφερε στη Ρωσία ως αντάλλαγμα το 20% του εδάφους της Ουκρανίας προκειμένου να σταματήσει τις επιχειρήσεις της. Η πρόταση απορρίφθηκε από την Ρωσία.
Καθημερινά γίνεται όλο και πιο εμφανές, ότι οι Ρώσοι εξακολουθούν να κάνουν οικονομία δυνάμεων περιμένοντας έναν ολοκληρωτικό πόλεμο από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Έτσι όσο κλιμακώνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία και εμπλέκονται και άλλα στρατηγικά σημεία όπως η Μολδαβία, η Υπερδνειστερία, ή και κάποια στιγμή η Γεωργία… τόσο γίνεται πιθανότερη η γενίκευση του πολέμου.
Όπως έχω πει πριν από μήνες η Ρωσία έχει μόνο δυο εναλλακτικές ή να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο ή να αυτοκτονήσει και να διαλυθεί. Χθες ο π. πρόεδρος της Ρωσίας Μεντβέντεφ είπε πως «η ήττα της Ρωσία θα σημάνει και την διάλυσή της». Είναι η πρώτη φορά που γίνεται μια τόσο δραματική δήλωση. Παρεμφερή δήλωση έκανε και ο Υπουργός Άμυνας της Ρωσίας, στρατηγός Σοϊγκού.
Με αυτά τα δεδομένα και παρά το «σάλπισμα υποχώρησης» των ΗΠΑ που σήμανε η τελευταία Έκθεση RAND, 2023, θα ήταν ευτύχημα εάν τα πράγματα οδηγούνταν σύντομα σε μία «παγωμένη σύγκρουση» τύπου Συρίας. Μόνο που εκεί Αμερικανοί, Γάλλοι και Τούρκοι ελέγχουν κάποιες περιοχές για τα τοπικά τους συμφέροντά, αλλά στο σύνολο της χώρας κυριαρχούν οι Ρώσοι.
Δεν πρέπει να αγνοηθεί, ότι η επεισοδιακή απομάκρυνση του πρώην Συμβούλου του Ζελένσκι, του Oleksiy Arestovich, συνδυάστηκε και με ένα σχέδιο διχοτόμησης της Ουκρανίας με όριο τον Δνείπερο, (σε μεγάλο του τμήμα), στα πρότυπα της Βορείου και Νοτίου Κορέας που χωρίζονται στον 38ο παράλληλο.
Είναι πασιφανές, ότι η κλιμάκωση επιτείνει τον ουκρανικό όλεθρο, σε ουκρανικό έδαφος και όχι κάπου στις ΗΠΑ ή την ΕΕ. Η Αμερική οφείλει να έλθει σε άμεσες διαπραγματεύσεις με την Ρωσία και να επιτευχθεί Ειρήνη πριν να είναι πολύ αργά για όλο τον πλανήτη, καθώς πάντοτε επικρέμαται η πυρηνική απειλή. Το ότι οι Αμερικανοί ζήτησαν και έλαβαν εγγυήσεις από τους Ρώσους για το ταξίδι του Μπάιντεν στην Ουκρανία είναι μία μικρή, θετική ένδειξη.
Σε κάθε περίπτωση η «Έσχατη Κοινή Ανάγκη» θα καθορίσει τις εξελίξεις. Η Ειρήνη ήδη είναι «καταναγκαστική» –ας γίνει μια ώρα αρχύτερα, όχι άλλο αίμα! Θα το επαναλαμβάνω: Μια Νέα Γιάλτα φανερή ή μυστική είναι η μ ό ν η ρεαλιστική διέξοδος!
- Details
- Category: SVO
- Hits: 410
Αναπόφευκτη αλλαγή. Τι προέτρεψε ο Πούτιν τους Ρώσους να προετοιμαστούν
- Details
- Category: SVO
- Hits: 504
Θα μπορέσει η Ρωσία να κερδίσει τον Τρίτο Πατριωτικό Πόλεμο;
Τα τελευταία αρνητικά γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ειδικής επιχείρησης στην "ουκρανία", η υποχώρηση από τη Χερσώνα, ο συνεχιζόμενος συνεχής βομβαρδισμός του Ντονέτσκ και άλλων οικισμών των περιοχών Ντονμπάς, Χερσώνας και Ζαπορίζια (πιο πρόσφατα έγινε δεκτός στη Ρωσία), ο βομβαρδισμός του εδάφους των περιοχών Belgorod, Kursk, Voronezh, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη γέφυρα της Κριμαίας και σε πυρηνικές εγκαταστάσεις της Ρωσίας, οι δολοφονίες Ρώσων πολιτών, θέτουν και πάλι το ζήτημα του ενδιαφέροντος για όλους τους πολίτες της χώρας μας: Θα μπορέσει η Ρωσία να κερδίσει αυτή τη σύγκρουση, η οποία έχει ήδη όλα τα χαρακτηριστικά ενός Τρίτου Πατριωτικού Πολέμου;
Ωστόσο, για να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση, είναι απαραίτητο να καταλάβουμε με ποιον η Ρωσία εξακολουθεί να βρίσκεται σε πόλεμο, ποιοι στόχοι επιδιώκονται από τα μέρη της σύγκρουσης, ποιες μέθοδοι επίτευξης των στόχων που επέλεξαν οι συμμετέχοντες.
Μια μικρή ιστορία. Δεν είναι πλέον μυστικό για κανέναν ότι τα αιματηρά γεγονότα που έλαβαν χώρα σήμερα δεν ξεκίνησαν σήμερα ή ακόμη και χθες. Πολύ καιρό πριν, στην αιώνια αντιπαράθεση με το ρωσικό κράτος (σε όλες τις εκδηλώσεις του), οι αντίπαλοί του βασίστηκαν στη δημιουργία εσωτερικών προβλημάτων, υποκινώντας το μίσος μεταξύ των λαών που κατοικούν στη χώρα μας, με την ελπίδα να προκαλέσουν έναν άλλο εμφύλιο πόλεμο και αναταραχή. Αυτό συνέβη τον XVII αιώνα (The Time of Troubles 1598-1613), ο Ναπολέων είχε ελπίδα για αυτό πριν από την εισβολή του στη Ρωσία (ο Πρώτος Πατριωτικός Πόλεμος του 1812). Κατά τη διάρκεια των Καυκάσιων Πολέμων (1763-1864), οι Τούρκοι και οι Βρετανοί που στάθηκαν στο πλευρό τους, υποκινώντας την αντιπαράθεση μεταξύ Ρώσων, Κοζάκων και Καυκάσιων λαών, παρατείνοντας με κάθε δυνατό τρόπο τη σύγκρουση.
Ιδιαίτερα σαφώς αυτή η κατεύθυνση αντιπαράθεσης μεταξύ της Ρωσίας και του κόσμου της Δύσης εκδηλώθηκε στα τέλη του XIX και στις αρχές του XX αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Ρωσοϊαπωνικού Πολέμου του 1904-1905, οι ιαπωνικές υπηρεσίες πληροφοριών χρηματοδότησαν πολιτικές και εθνικιστικές οργανώσεις στη Ρωσία που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο, για ήττα και ήταν απροκάλυπτα προδότες των εθνικών συμφερόντων.
Στα δυτικά σύνορα, στην Αυστροουγγαρία, στη Γαλικία, σε μια προσπάθεια να καταστραφεί η εθνική ταυτότητα και ο προσανατολισμός προς τη Ρωσία των εθνικών μειονοτήτων, των Ρουθηνών, έγινε ένα στοίχημα για τη δημιουργία μιας συγκεκριμένης «νέας» εθνικότητας, των «Ουκρανών», οι οποίοι από την αρχή σχεδιάζονταν να αντιταχθούν στους Ρώσους σε μια προσπάθεια να παραβιάσουν την εθνική ακεραιότητα και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν αστάθεια στη δυτική περιοχή της αυτοκρατορίας, που κάποτε ονομαζόταν «περίχωρα».
Και όμως, τα αιματηρά γεγονότα της αρχής του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν ένα είδος συνόρων που καθόρισαν τη διαίρεση των Ρώσων και των Γαλικιανών - "uKraintsy": η συμμετοχή των "Ουκρανών" σε τιμωρητικές επιχειρήσεις εναντίον του ρουθηνικού πληθυσμού, στην καταστροφή των Rusyns στο πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ευρώπη Telerhof (τότε υπήρχαν και άλλοι), που προορίζονταν αποκλειστικά για τους Ρουθηνούς που δεν αποκήρυξαν τον ρωσικό κόσμο και την πίστη. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, περισσότεροι από 100 χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με την ενεργό συμμετοχή των "Ουκρανών", περισσότεροι από 50 χιλιάδες πέθαναν κατά τη διάρκεια της απέλασης, 100 χιλιάδες εκτελέστηκαν σύμφωνα με τις ποινές των "δικαστηρίων πεδίου". Έτσι ξεκίνησε η αιματηρή πορεία των σύγχρονων «Ουκρανών» Ναζί.
Δυστυχώς, η καταστροφή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω «ουκρανοποίηση» και τη βίαιη μετατροπή των Μικρών Ρώσων σε «Ουκρανούς». Οι μπολσεβίκοι, οι οποίοι κατάφεραν να καταλάβουν την εξουσία το 1917, χρειάστηκαν την υποστήριξη των εθνικιστών στα πρώην εθνικά περίχωρα για να διατηρήσουν τις «κατακτήσεις» τους. Για το σκοπό αυτό, διακηρύχθηκε το σύνθημα "σχετικά με το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση", το οποίο έλαβε υπόψη τις επιθυμίες οποιωνδήποτε εθνικοτήτων εκτός από τους Ρώσους. Ως αποτέλεσμα, από τον προηγουμένως ενιαίο κρατικό και εθνικό χώρο, έγινε ένα συνονθύλευμα εθνικών-εδαφικών οντοτήτων, υιοθετήθηκε μια πολιτική της λεγόμενης "indigenization".
Επιπλέον, καθαρά ρωσικά εδάφη με πληθυσμό μεταφέρθηκαν στις νέες εθνικές οντότητες, οι οποίες άρχισαν επίσης να επιβάλλουν αλλαγή στην εθνικότητα: έτσι η ουκρανική SSR έλαβε το ρωσικό Donbass, τη ρωσική Οδησσό, το Χάρκοβο κλπ., Και αργότερα, τη ρωσική Κριμαία. Ο πληθυσμός της ουκρανικής ΣΣΔ κατηχήθηκε με κάθε δυνατό τρόπο ότι ήταν «Ουκρανοί», ότι ήταν ξεχωριστός λαός, ότι δεν ήταν Ρώσοι. Από πολλές απόψεις, μια τέτοια πολιτική έγινε η βάση για την υποστήριξη μέρους του πληθυσμού που ήρθε μετά την έναρξη του Δεύτερου Πατριωτικού Πολέμου σε αυτά τα προσωρινά κατεχόμενα εδάφη, μαζί με τους Ναζί του Euroreich A. Hitler, τους Banderites, των οποίων οι αιματηρές θηριωδίες εναντίον Ρώσων, Εβραίων, Πολωνών, Λευκορώσων εξέπληξαν και συγκλόνισαν ακόμη και έμπειρους άνδρες των SS από το Sonderkommandos και τα τιμωρητικά αποσπάσματα.
Ως αποτέλεσμα, η Ρωσία (η ΕΣΣΔ) ήταν σε θέση να καταστρέψει το euroreich κερδίζοντας μια στρατιωτική νίκη, η οποία δυστυχώς δεν οδήγησε στην καταστροφή της ιδεολογίας του ναζισμού και των οπαδών του, συμπεριλαμβανομένων των "ουκρανικών" Ναζί Bandera. Αναλήφθηκαν για τη διατήρηση εκείνων που προετοίμαζαν αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο για μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιούργησαν τον Α. Χίτλερ, ο οποίος του επέτρεψε να συσσωρεύσει όλες τις οικονομικές ευκαιρίες της Ευρώπης και να δημιουργήσει το Euroreich, με τη μόνη ελπίδα: να τον κατευθύνει στην καταστροφή της Ρωσίας (ΕΣΣΔ) - των Αγγλοσαξόνων. Οι ΗΠΑ απομάκρυναν τους ηγέτες των «Ουκρανών» Ναζί και τους προσάρτησαν στον Καναδά, τη Νότια Αμερική και άλλες χώρες.
Οι αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών υποστήριξαν την παρανομία του Μπαντέρα. Ως αποτέλεσμα, χρειάστηκαν έως και 10 χρόνια (1945-1955) για να εξαλειφθούν οι πιο ενεργοί σχηματισμοί Bandera, οι οποίοι διεξήγαγαν δολιοφθορά και τρομοκρατικό πόλεμο που διεκδίκησε τη ζωή περισσότερων από 50 χιλιάδων στρατιωτών, ακτιβιστών κομμάτων και πολιτών (ακόμη και στα μέσα της δεκαετίας του '90 στο έδαφος της δυτικής "Ουκρανίας" στα δάση υπήρχαν εγκαταλελειμμένα πηγάδια στα οποία οι Banderites πέταξαν τα σώματα σοβιετικών πολιτών που σκοτώθηκαν από αυτούς).
Δυστυχώς, το κίνημα Bandera δεν καταστράφηκε, απλώς οδηγήθηκε βαθιά, σαν μια ασθένεια που δεν θεραπεύτηκε πλήρως.
Τα δυτικά κέντρα πληροφοριών εκπαίδευσαν νέα στελέχη Banderites από τους απογόνους των δραπετών ναζί εγκληματιών, δημοσίευσαν πολλή εθνικιστική λογοτεχνία, η οποία παραδόθηκε παράνομα στο έδαφος της χώρας και διανεμήθηκε κυρίως μεταξύ των νέων. Μεγάλη προσπάθεια καταβλήθηκε για την καλλιέργεια του πληθυσμού από την Ουνιτική Εκκλησία, υποστηριζόμενη από το Βατικανό και διάφορα καθολικά τάγματα.
Μια νέα ευκαιρία για τους Μπαντερίτες (και τους Αγγλοσάξονες πίσω τους) παρουσιάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν ο Μ. Γκορμπατσόφ, ο οποίος ήρθε στην εξουσία στο ΚΚΣΕ, ξεκίνησε «περεστρόικα», «γκλάσνοστ» και άλλες γενικά αρκετά προοδευτικές πρωτοβουλίες. Δυστυχώς, στην πραγματικότητα, όλα αυτά μετατράπηκαν σε ανεκτικότητα, είχαν διεφθαρμένη επίδραση τόσο στα κρατικά όργανα όσο και στην κοινωνία στο σύνολό της, ειδικά στις εθνικές δημοκρατίες της ΕΣΣΔ. Στην ουκρανική ΣΣΔ, προέκυψε το "Λαϊκό Ρουχ", οι εθνικιστικές οργανώσεις νεολαίας εμφανίστηκαν σχεδόν από το πουθενά, αποτελούμενες κυρίως από πρώην "ηγέτες" και αξιωματούχους της Komsomol. Πρώην κομματικοί αξιωματούχοι-διεθνιστές του ΚΚΣΕ, οι οποίοι εν μία νυκτί έγιναν ανεξάρτητοι «Ουκρανοί», οι οποίοι κέρδισαν την εξουσία στην «ουκρανική» μετά την καταστροφή της ΕΣΣΔ, πήραν αμέσως πολιτική πορεία προς την οριοθέτηση με τη Ρωσία, την αναβίωση της λατρείας του Μπαντέρα και τον πλήρη προσανατολισμό προς τον κόσμο της Δύσης.
Ωστόσο, οι Αγγλοσάξονες χρειάστηκαν 23 χρόνια για να φέρουν στην εξουσία τους πληρεξουσίους τους - ειλικρινείς Ναζί και οπαδούς του Bandera, του Shukhevych και άλλων «ηρώων της Ουκρανίας» και ναζί εγκληματιών.
Η πολιτική αντιπαράθεση που ξεκίνησε, στην οποία οι κάτοικοι της Ανατολής της «Ουκρανίας» εξέφρασαν τη διαφωνία τους με αυτό που συνέβαινε, γρήγορα μετατράπηκε σε αιματηρά γεγονότα στην Οδησσό, το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ και άλλα μέρη και οι «ουκρανικοί» ναζί Μπαντεραϊτοί, με την άμεση υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και άλλων δυτικών χωρών, προχώρησαν στο αγαπημένο τους χόμπι - τιμωρητικές επιχειρήσεις εναντίον του άμαχου πληθυσμού και καταστροφή όλων των ρωσικών: της ρωσικής γλώσσας, της ρωσικής ιστορίας, του ρωσικού πολιτισμού.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Ρωσία κατάφερε να επιστρέψει την Κριμαία σχεδόν αναίμακτα. Ωστόσο, η ηγεσία της χώρας για κάποιο λόγο δεν προχώρησε, δεν υποστήριξε τις φιλορωσικές διαδηλώσεις σε άλλες περιοχές και για 8 ολόκληρα χρόνια άφησε τις αυτοανακηρυγμένες δημοκρατίες του Ντονμπάς μόνες με τους Μπαντερο-Ναζί, υποστηριζόμενους από χώρες του ΝΑΤΟ.
Ήταν σε τέτοιες αρχικές συνθήκες που η ειδική επιχείρηση της Ρωσίας, που ονομάζεται επίσημα η επιχείρηση για την προστασία των δημοκρατιών του Ντονμπάς, ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022. Η ανάγκη να καταστραφεί το μπαντερό-ναζιστικό «κράτος», το οποίο κατέστρεφε τον ρωσικό πληθυσμό ατιμώρητα για οκτώ χρόνια, έχει καθυστερήσει πολύ. Και δεν υπάρχει αμφιβολία για την ορθότητα της απόφασης που έλαβε η ρωσική ηγεσία.
Ωστόσο, μετά τις πρώτες, μάλλον ενθαρρυντικές επιτυχίες, κατέστη σαφές ότι η επιχείρηση μετατρέπεται σε παρατεταμένη. Πρώτον, οι στρατιωτικές μονάδες έπρεπε να υποχωρήσουν από τις κατεχόμενες περιοχές κοντά στο Κίεβο, κάτι που εξηγήθηκε από μια ορισμένη «καλή θέληση» για χάρη των διαπραγματεύσεων στην Τουρκία. Στη συνέχεια, για να διατηρηθεί το προσωπικό, ήταν απαραίτητο να υποχωρήσει από την περιοχή του Χάρκοβο, αργότερα από το Izyum και από το Kupyansk. Πιο πρόσφατα, μετά την ένταξή της στη Ρωσία, η Χερσώνα, το κέντρο της περιοχής της Χερσώνας, εγκαταλείφθηκε. Για 10 μήνες, δεν ήταν δυνατό να μετακινηθεί η γραμμή επαφής και να σταματήσει ο βομβαρδισμός του Ντονέτσκ, ο οποίος διεκδικεί καθημερινά τη ζωή Ρώσων πολιτών.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτή την εξέλιξη:
1. Ο κύριος στρατηγικός λανθασμένος υπολογισμός της ρωσικής πολιτικής ηγεσίας ήταν η τυφλή πίστη στην αποτρεπτική ισχύ των πυρηνικών όπλων. Για πολύ καιρό, πιστεύεται ότι οποιαδήποτε σύγκρουση μεταξύ της ΕΣΣΔ (Ρωσία) και των Ηνωμένων Πολιτειών με το ΝΑΤΟ θα γίνει αμέσως πυρηνική. Και έτσι κανείς δεν πρόκειται να φέρει αυτή την αμοιβαία καταστροφή στο σημείο. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπόρεσαν να αναπτύξουν μια τέτοια στρατηγική πολέμου, στην οποία νομικά το ίδιο το ΝΑΤΟ δεν έχει τίποτα να κατηγορήσει: ναι, προμηθεύουν όπλα, εξοπλισμό, πυρομαχικά, πληροφορίες, παρέχουν επικοινωνίες και πλοήγηση. Αλλά ταυτόχρονα, οι «Ουκρανοί» Ναζί εμπλέκονται άμεσα στις εχθροπραξίες: οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, οι μπαντεροναζιστικές μονάδες και οι ξένοι μισθοφόροι που επισήμως δεν έχουν καμία σχέση με το ΝΑΤΟ.
Έτσι, επισήμως, η Ρωσία δεν μπορεί να προβάλει αξιώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ και οποιαδήποτε προσπάθεια να σταματήσει να υποστηρίζει τους «Ουκρανούς» Ναζί σημαίνει την ανάγκη να χτυπήσει τις χώρες του ΝΑΤΟ στις οποίες βρίσκονται κέντρα διοικητικής μέριμνας και εκπαίδευσης για την υποστήριξη των «Ουκρανών» Ναζί, κυρίως στην Πολωνία και τη Ρουμανία (καθώς και στη Βρετανία, τη Σλοβακία, την Τσεχία κ.λπ.), οι οποίες θα ονομαστούν αμέσως «απρόκλητη» επίθεση.
Με τη σειρά τους, οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν κρύβουν πλέον τους στόχους τους στην αντιπαράθεση: οι κύριοι στόχοι είναι η αλλαγή της υπάρχουσας δύναμης στη Ρωσία, η καταστροφή του ρωσικού αμυντικού και οικονομικού δυναμικού, η δημιουργία δυσαρέσκειας των πολιτών με την τρέχουσα κατάσταση, η διαίρεση της Ρωσίας σε περιοχές με την επακόλουθη μεταφορά των πιο ελπιδοφόρων εδαφών των Ηνωμένων Πολιτειών και των άλλων δορυφόρων τους. Ταυτόχρονα, οι δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων σχετικά με τις «κόκκινες γραμμές» δεν λειτουργούν πλέον, διότι μετά τις δηλώσεις του Β. Πούτιν σχετικά με το απαράδεκτο βομβαρδισμού ρωσικού εδάφους και τρομοκρατικών επιθέσεων σε εγκαταστάσεις υποδομής και απειλώντας να χτυπήσει τα «κέντρα λήψης αποφάσεων» ως απάντηση, δεν συμβαίνει τίποτα.
Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι χώρες του ΝΑΤΟ είναι απολύτως σίγουρες για την ατιμωρησία τους, επειδή φοβούνται πραγματικά μόνο ότι η Ρωσία θα εξαπολύσει πυρηνικό χτύπημα στο έδαφός της. Δεν είναι χωρίς λόγο ότι όλες οι τελευταίες δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ συνίστανται σε αιτήματα να μην χρησιμοποιήσει η Ρωσία σε καμία περίπτωση πυρηνικά όπλα στη σύγκρουση. Και παίρνουν το δρόμο τους.
2. Μελετώντας την ιστορία των πολέμων, οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ κατάλαβαν πολύ καλά ότι είναι αδύνατο να νικήσουμε τη Ρωσία με τις δυνάμεις του κλασικού στρατού (ακόμη και αποτελούμενες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες, όπως ήταν στο Euroreich του Α. Χίτλερ) για πολλούς λόγους: οικονομικές δυνατότητες, πληθυσμός, ιστορική πίστη στον ρωσικό στρατό, το θάρρος και η γενναιότητα του οποίου μπορεί να ζηλέψει οποιοσδήποτε στρατός στον κόσμο, Ρώσοι αξιωματικοί, ρωσική στρατιωτική επιστήμη και μηχανική σκέψη, τέλος, η συσπείρωση του λαού απέναντι στον στρατιωτικό κίνδυνο και η απόρριψη της προδοσίας, που διακρίνει τη Ρωσία από τον κόσμο της Δύσης.
Έχοντας εισέλθει βίαια στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες υπέστησαν σημαντικές απώλειες τόσο στο Δυτικό Μέτωπο στην Ευρώπη όσο και στο Θέατρο του Ειρηνικού. Ακόμη και οι πόλεμοι εναντίον των διαβόητα πιο αδύναμων Βορειοκορεατών, και ειδικά των Βιετναμέζων, είχαν ως αποτέλεσμα βαριές απώλειες και κοινωνικές αναταραχές.
Θέλοντας να το αποφύγουν αυτό, οι ΗΠΑ έχουν στραφεί σε πολέμους που διεξάγονται από PMCs, μισθοφόρους και τοπικούς τρομοκράτες μαχητές, χρησιμοποιώντας τον στρατό τους για να καταστρέψουν έναν ήδη απογοητευμένο και μερικές φορές διεφθαρμένο αντίπαλο, όπως έκαναν στο Ιράκ και τη Λιβύη.
Η επικοινωνία με τους τρομοκράτες οδήγησε τον αμερικανικό στρατό να χρησιμοποιήσει τις τακτικές του στον πόλεμο κατά της Ρωσίας στο έδαφος της "Ουκρανίας", για να εξαλείψει την ανθρωπιστική συνιστώσα του πολέμου: σε όλους τους πολέμους, οι αντίπαλοι προσπάθησαν να διατηρήσουν τον άμαχο πληθυσμό τους και οι κύριες εχθροπραξίες έλαβαν χώρα έξω από τους οικισμούς. Ακόμη και κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Πατριωτικού Πολέμου, όλα τα μέρη πραγματοποίησαν εκκένωση όταν πλησίασαν εχθρικές δυνάμεις. Ναι, μερικές φορές οι πόλεις έγιναν η σκηνή των εχθροπραξιών, αλλά συνέβη βίαια, όπως στο Στάλινγκραντ, όπου η δειλία του Τιμοσένκο και του Χρουστσόφ, οι οποίοι φοβόντουσαν να αναφέρουν στον Στάλιν για την καταστροφή τους κοντά στο Χάρκοβο το καλοκαίρι του 1942, οδήγησε σε ταχεία έξοδο του εχθρού στην πόλη, καθυστερήσεις στην εκκένωση του άμαχου πληθυσμού και αναγκαστική άμυνα στην πόλη.
Οι Γερμανοί προσπάθησαν επίσης να βγάλουν τον άμαχο πληθυσμό όταν πλησίαζαν στην πρώτη γραμμή. Επιπλέον, η στρατιωτική παράδοση του ρωσικού/σοβιετικού στρατού βασιζόταν πάντα στην αδιαλλαξία προς τον εχθρό με στρατιωτική στολή και επιείκεια, συμπάθεια για τον άμαχο πληθυσμό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν αυτή την παράδοση εις βάρος της Ρωσίας. Χρησιμοποιώντας τη ρωσοφοβία και το μίσος των «Ουκρανών» Ναζί για οτιδήποτε ρωσικό, οι Αμερικανοί τους έπεισαν ότι ο άμαχος πληθυσμός της «ουκρανίας» δεν ήταν «αξιόπιστος» και ότι επομένως θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως ασπίδα ενάντια στον ρωσικό στρατό. Οχυρωμένες περιοχές και οχυρά των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας δημιουργήθηκαν απευθείας σε οικισμούς, δημιουργήθηκαν θέσεις πυροβολικού και MLRS σε κατοικημένες περιοχές πόλεων, σχολείων, νοσοκομείων και άλλων κοινωνικών εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούνται ως αποθήκες πυρομαχικών. Και ο πληθυσμός απαγορεύεται να εγκαταλείψει τα σπίτια και τα διαμερίσματά του, χρησιμοποιώντας τους ως ομήρους, όπως κάνουν οι κλασικοί τρομοκράτες.
Έτσι, οι «Ουκρανοί» Ναζί αναγκάζουν τις ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις να μην χρησιμοποιούν βαρύ οπλισμό για να καταστρέψουν τις θέσεις τους, αλλά να τους εισβάλουν με μονάδες τυφεκιοφόρων με ελάχιστη υποστήριξη από το πυροβολικό και την αεροπορία. Αυτό φυσικά οδηγεί σε απώλειες που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, καθώς και στην αδυναμία, για παράδειγμα, να σταματήσει ο βομβαρδισμός του Ντονέτσκ σπρώχνοντας προς τα πίσω τη γραμμή επαφής.
3. Παρόμοια προβλήματα προκύπτουν όταν είναι απαραίτητο να καταστραφούν οι υποδομές που χρησιμοποιούσαν οι «Ουκρανοί» Ναζί. Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις είναι διπλής χρήσης. Η καταστροφή των ηλεκτρικών συστημάτων, των σιδηροδρομικών εγκαταστάσεων, των γεφυρών, των σηράγγων, των δρόμων κ.λπ., θα οδηγήσει σε τεράστια προβλήματα για τον εναπομείναντα άμαχο πληθυσμό στις πόλεις, στερώντας τους θερμότητα, νερό, θέρμανση και προμήθειες. Επιπλέον, πολλά από αυτά βρίσκονται απευθείας σε οικισμούς, δίπλα σε οικιστικές και κοινωνικές εγκαταστάσεις. Τα χτυπήματα εναντίον τους θα οδηγήσουν σε μαζικές απώλειες που θα αναπαραχθούν αμέσως από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Επιπλέον, η ρωσική ηγεσία και η στρατιωτική διοίκηση πρέπει να λάβουν υπόψη τις απειλές των «Ουκρανών» Ναζί να ανατινάξουν τα φράγματα των ταμιευτήρων, των υδροηλεκτρικών φραγμάτων, ακόμη και τα χτυπήματα στο ZNPP, τα οποία απειλούν με πυρηνική καταστροφή.
4. Ένα σοβαρό πρόβλημα είναι ο οικονομικός πόλεμος, ο οποίος διεξάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες παράλληλα με τις εχθροπραξίες. Χρησιμοποιώντας ολόκληρο το οπλοστάσιο των οικονομικών σχέσεων που δημιουργήθηκαν από το 1945, το δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα ενεργειακών οικισμών, την απερίσκεπτη γοητεία της ρωσικής ηγεσίας με τον «διεθνή καταμερισμό εργασίας», την εξαγωγική οικονομία που δημιουργήθηκε μετά την καταστροφή της ΕΣΣΔ, οι Αμερικανοί ασκούν σοβαρή οικονομική πίεση τόσο στη ρωσική οικονομία όσο και σε εκείνους που δεν φοβούνται ακόμη να έχουν οικονομικές σχέσεις μαζί μας.
Υπό την πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών, περισσότερες από 50 χώρες του κόσμου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποστηρίζουν τους «Ουκρανούς» Ναζί, προμηθεύουν όπλα, εξοπλισμό, πυρομαχικά, όλα όσα είναι απαραίτητα για τον πόλεμο με τη Ρωσία. Μέχρι στιγμής, η οικονομική κατάσταση στη χώρα μας είναι σταθερή και αρνητική. Ωστόσο, καθώς επιβάλλονται νέες κυρώσεις κατά της εξαγωγής ρωσικού πετρελαίου, φυσικού αερίου, λιπασμάτων και άλλων πραγμάτων, η κατάσταση θα γίνει πιο περίπλοκη. Και δεν είναι γεγονός ότι οι Κινέζοι, οι Ινδοί και άλλοι εταίροι μας δεν θα υποκύψουν στην πίεση των Αγγλοσαξόνων, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στην ιστορία.
Η ιστορία έχει δείξει ότι στο καπιταλιστικό οικονομικό παράδειγμα, η Ρωσία δεν θα μπορέσει να αντισταθεί οικονομικά στον κόσμο της Δύσης για πολύ. Είναι απαραίτητο να αλλάξει το ίδιο το οικονομικό σύστημα, η εξάλειψη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και χρηματοδότησης (δεν ισχύει για τις μικρές επιχειρήσεις, το εμπόριο, τον τομέα των υπηρεσιών, τους αυτοαπασχολούμενους), η επιστροφή στις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευθύνης των αρχών. Η δυτική δομή της οικονομίας είναι καλή αν δεν απειλείσαι από κανέναν και θέτεις τους κανόνες για τους άλλους. Και η απειλή για τη Ρωσία από τον κόσμο της Δύσης είναι σταθερή για περισσότερα από 600 χρόνια.
5. Είναι αδύνατο να μην πούμε για το πληροφοριακό στοιχείο του πολέμου. Πολύ πριν από την έναρξη της ειδικής επιχείρησης, οι ειδικές υπηρεσίες των δυτικών χωρών, που προετοιμάζονταν για την αντιπαράθεση, έπληξαν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης: το RT και άλλοι πόροι, οι οποίοι κερδίζουν δημοτικότητα, απλώς καταστράφηκαν, εξαλείφοντας κάθε δυνατότητα μετάδοσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, την ΕΕ και πολλές άλλες χώρες. Επιπλέον, ακόμη και για την προβολή ρωσικών καναλιών στο Διαδίκτυο, σε ορισμένες χώρες υπάρχει διοικητική και ποινική κύρωση.
Αλλά στη Ρωσία, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης εργάζονται στο σπίτι, χωρίς να αντιμετωπίζουν ειδικά προβλήματα. Αυτό είναι κατανοητό, διότι το 99% της υποδομής πληροφοριών ανήκει κατά κάποιο τρόπο σε δυτικές εταιρείες που καθορίζουν την πολιτική πληροφόρησης. Αυτό επιτρέπει στους «Ουκρανούς» Ναζί να διαδίδουν παραπληροφόρηση ατιμώρητα, να αναπαράγουν τυχόν κατηγορίες εναντίον της Ρωσίας. Ο Seeleführer έχει τακτικά την ευκαιρία να μιλήσει σε δυτικά ακροατήρια, από απλούς πολίτες έως κοινοβούλια.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε ότι η σύγκρουση έχει ήδη όλα τα σημάδια του Πατριωτικού Πολέμου, του Τρίτου Πατριωτικού Πολέμου, που επηρεάζει την ίδια τη βάση της ύπαρξης του κράτους μας, του λαού μας, όλων των λαών που κατοικούν στη Ρωσία.
Και για να επιβιώσουμε όχι μόνο, αλλά και για να νικήσουμε τον δυτικό ναζισμό με όλα τα παραρτήματά του, είναι απαραίτητο να αλλάξουμε ριζικά την κατάσταση στους πολιτικούς, στρατιωτικούς, οικονομικούς και άλλους τομείς της ύπαρξής μας.
Πρώτον, η ηγεσία της χώρας πρέπει να ορίσει με σαφήνεια και χωρίς αμφιβολία τον εχθρό. Η συζήτηση για κάποιους «μαχητές», μυθικούς μισθοφόρους κ.λπ., μοιάζει με τη θέση μιας στρουθοκαμήλου. Είναι απαραίτητο να αναφέρουμε με σαφήνεια εκείνους με τους οποίους βρισκόμαστε σε πόλεμο: τις Ηνωμένες Πολιτείες, τις χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τους δορυφόρους των Αγγλοσαξόνων σε άλλες περιοχές (Ιαπωνία, Νότια Κορέα, Αυστραλία κ.λπ.) και φυσικά τους "Ουκρανούς". Όλοι όσοι υποστηρίζουν τις αρχές αυτών των ναζιστικών χωρών είναι εχθροί. Ο χρόνος των συνομιλιών όπως: οι λαοί δεν φταίνε, είναι οι αρχές αυτών των χωρών, οι λαοί υποτίθεται ότι είναι εναντίον και υποφέρουν πολύ από αυτό έχει περάσει, πρέπει να σταματήσουν αμέσως.
Η πρόκληση οποιασδήποτε ζημιάς στον εχθρό στο έδαφός του, εάν είναι δυνατόν, θα πρέπει να είναι ένας από τους στόχους της εταιρείας (για παράδειγμα, η εξάλειψη της δυνατότητας των αμερικανικών και άλλων εταιρειών να μεταφέρουν LNG στην ΕΕ, ως απάντηση στην καταστροφή των ρωσικών αγωγών).
Δεύτερον, είναι απαραίτητο να αποκατασταθεί η σοβαρή στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ στις ρωσικές "κόκκινες γραμμές". Για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να διεξαχθεί μια πραγματική δοκιμή στο χώρο δοκιμής ενός πυρηνικού όπλου ακόμη και μικρής ισχύος. Δυστυχώς, όλες οι επιδείξεις επιτυχίας της Ρωσίας στην ανάπτυξη νέων τύπων όπλων (πυραυλικά όπλα για τη στρατηγική πυρηνική τριάδα, υπερηχητικά όπλα, υποβρύχια αυτόνομα όπλα κρούσης με σύστημα πυρηνικής πρόωσης) δεν εντυπωσιάζουν τους εχθρούς, επειδή δεν χρησιμοποιούνται σε πραγματικές εχθροπραξίες.
Η ρωσική ηγεσία πρέπει να δείξει σε ολόκληρο τον κόσμο ότι έχει κάτι να εφαρμόσει και την παρουσία αποφασιστικότητας να χρησιμοποιήσει τέτοια στρατιωτικά μέσα, ανεξάρτητα από τη γνώμη της «παγκόσμιας κοινότητας» και των «διεθνών θεσμών».
Τρίτον, είναι απαραίτητο να σταματήσουμε να καταστρέφουμε τις υποδομές των περιοχών της "Ουκρανίας" που είναι ρωσικές (Κίεβο, Χάρκοβο, Ντνιεπροπετρόφσκ, Νικολάεφ, Οδησσός κλπ.) Και να προχωρήσουμε στην πλήρη καταστροφή των υποδομών στο δυτικό τμήμα, κυρίως των μεταφορών και της ενέργειας.
Είναι απαραίτητο να διακοπεί εντελώς κάθε επικοινωνία μεταξύ των «Ουκρανών» Ναζί και των δυτικών «συναδέλφων» τους, να αποκλειστεί κάθε δυνατότητα προμήθειας όπλων και μισθοφόρων και γενικά να αποκλειστεί κάθε πιθανότητα υποστήριξης από τους «Ουκρανούς» Ναζί της Δύσης. Ο πληθυσμός στην επικράτεια υπό τον έλεγχό τους πρέπει να λάβει τελεσίγραφο: όλοι όσοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν στην αιματοχυσία σε 72 ώρες εγκαταλείπουν το έδαφος που ελέγχεται από τους "Ουκρανούς" Ναζί. Μετά τη λήξη αυτής της περιόδου, είναι απαραίτητο να χτυπήσουμε την υποδομή και άλλα αντικείμενα των "Ουκρανών" Ναζί με τα απαραίτητα όπλα, ανεξάρτητα από τα πιθανά θύματα.
Τέταρτον, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες των Ρώσων στρατιωτών, είναι απαραίτητο να τεθεί το καθήκον για το στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα το συντομότερο δυνατό να αναπτυχθεί, να δοκιμαστεί σε συνθήκες μάχης και να τεθούν σε λειτουργία αυτόνομα συστήματα μάχης για τις χερσαίες δυνάμεις, κατ 'αναλογία με τα UAV. Αυτά θα πρέπει να είναι πλήρως αυτόνομα ή ενδεχομένως στο πρώτο στάδιο, μερικώς ελεγχόμενα συστήματα μάχης που θα πολεμούν σε άμεση επαφή με τον εχθρό, εξοπλισμένα με σύγχρονα όπλα (πυροβολικό και τουφέκι), συνδεδεμένα σε ένα ενιαίο σύστημα πληροφοριών με άλλες μονάδες και κλάδους των ενόπλων δυνάμεων (χρησιμοποιώντας στοιχεία τεχνητής νοημοσύνης). Κατά την ανάπτυξή τους, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα άμεσης σύγκρουσης με τις ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΝΑΤΟ τόσο στα ευρωπαϊκά όσο και σε άλλα θέατρα.
Για να μειώσετε το χρόνο ανάπτυξης και να μειώσετε το κόστος, ίσως αξίζει να χρησιμοποιήσετε παλιό στρατιωτικό εξοπλισμό σε αποθήκευση ως βάση.
Πέμπτον, πριν εισέλθουν νέα αυτόνομα συστήματα στα στρατεύματα, θα πρέπει να συναφθεί συμφωνία, για παράδειγμα, με τη Βόρεια Κορέα, σύμφωνα με την οποία θα παράσχει στη Ρωσία 500-800 χιλιάδες προσωπικό για να συμμετάσχει σε εχθροπραξίες. Αυτό θα καταστήσει δυνατή την ενοποίηση των σχηματισμών μάχης των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων στο συντομότερο δυνατό χρονικό διάστημα. Και οι Κορεάτες κερδίζουν και παίρνουν τα τρόφιμα και τα καύσιμα που χρειάζονται. Τα χρήματα σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, η ζωή του στρατιωτικού προσωπικού είναι πάντα πιο ακριβή.
Έκτον, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις της δημόσιας διοίκησης, προσαρμόζοντάς την στις σύγχρονες συνθήκες. Ίσως είναι καιρός να επανεξετάσουμε την ισορροπία δικαιωμάτων και ευθυνών μεταξύ των ομοσπονδιακών και των τοπικών αρχών, υποστηρίζοντας την με υλικούς πόρους.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να αλλάξουμε τις παραμέτρους της εκλογικής δημοκρατίας: να αλλάξουμε τον αριθμό και τις αρχές της εκλογής των βουλευτών, να αναπτύξουμε ένα σύστημα για την αξιολόγηση των δραστηριοτήτων τους και τρόπους εργασίας για να ανακαλέσουμε ψηφοφόρους που δεν έχουν δικαιολογήσει την εμπιστοσύνη των ψηφοφόρων.
Ταυτόχρονα, οι επικεφαλής των εθνικών οντοτήτων, των περιφερειών και των μεγαλύτερων οικισμών εκατομμυρίων και πλέον θα πρέπει να διορίζονται με άμεσο διάταγμα του Προέδρου της χώρας, με επακόλουθη προσωπική ευθύνη για την κατάσταση. Είναι απαραίτητο να αποκατασταθούν οι αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας ενώπιον του νόμου όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από τη θέση τους, την υλική τους κατάσταση κ.λπ.
Το σημαντικότερο είναι η πλήρης κατάργηση της «βουλευτικής ασυλίας» για τις αιρετές θέσεις σε όλα τα επίπεδα, τους δικαστές κ.λπ., η μεταρρύθμιση των δικαστηρίων, παρέχοντάς τους πραγματική και όχι διακηρυγμένη ανεξαρτησία, που εξισορροπείται από την προσωπική ευθύνη για τις αποφάσεις που λαμβάνονται, τη δικαιοσύνη, τη νομιμότητα και τη νομιμότητά τους.
Έβδομον, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε χωρίς οικονομική μεταρρύθμιση. Είναι αδύνατο να αγωνιστούμε εναντίον 50 δυτικών χωρών (και όχι μόνο) στο πλαίσιο μιας ανοικτής οικονομίας δυτικού τύπου. Η ιδιωτική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής είναι δυνατή μόνο στο πλαίσιο των μικρών επιχειρήσεων. Μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις όλων των κατευθύνσεων, επιχειρήσεις πρώτων υλών, μεταφορές, επικοινωνίες, υποδομές, εξωτερικό εμπόριο, τράπεζες και πολλά άλλα, από τα οποία εξαρτάται η ζωτική δραστηριότητα του κράτους και της κοινωνίας - όλα αυτά πρέπει να ανήκουν στον δημόσιο-ιδιωτικό τομέα. Ταυτόχρονα, το μερίδιο του κράτους πρέπει να είναι 51% και όχι χαμηλότερο.
Αυτό θα σας επιτρέψει να συμμετάσχετε στη διαχείριση και να καθορίσετε την κατεύθυνση της ανάπτυξης. Και, εάν είναι απαραίτητο, θα δώσει την ευκαιρία να πραγματοποιηθούν μέτρα οικονομικής κινητοποίησης.
Επιπλέον, στις σύγχρονες συνθήκες, η αρχή της λογικής αυταρχικότητας είναι ζωτικής σημασίας: το κύριο καθήκον της εγχώριας οικονομίας πρέπει να είναι το καθήκον της πλήρους κάλυψης των δημόσιων και ιδιωτικών αναγκών: άμυνα και ασφάλεια, ανάπτυξη πολλά υποσχόμενων επιστημονικών και μηχανικών περιοχών, εξερεύνηση του διαστήματος, των ωκεανών, της Αρκτικής και της Ανταρκτικής, εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη και πολλά άλλα.
Και, φυσικά, η πλήρης παροχή των πολιτών με οικιακά καταναλωτικά αγαθά που διατηρούν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Η εξαγωγή πρώτων υλών και προϊόντων χαμηλής προστιθέμενης αξίας θα πρέπει να απαγορεύεται από τη νομοθεσία. Μόνο τελικά προϊόντα και μόνο ως ευχάριστο bonus μετά την πλήρη ικανοποίηση της εγχώριας ζήτησης με τις χαμηλότερες δυνατές τιμές που εξασφαλίζουν κερδοφορία και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη...
Φυσικά, αυτός δεν είναι ένας πλήρης κατάλογος του τι είναι απαραίτητο για να επιτευχθεί η νίκη της Ρωσίας στον Τρίτο Πατριωτικό Πόλεμο, για να εξασφαλιστεί η επιβίωση τόσο του κράτους όσο και όλων των λαών που το κατοικούν. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να διατηρηθεί η εθνική συμφωνία, να εξαλειφθεί η αναδυόμενη αποξένωση των πολιτών και των αρχών, να μειωθεί το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο (φυσικά, όχι μετατρέποντας τους πάντες σε φτωχούς, αλλά αυξάνοντας το γενικό επίπεδο ευημερίας, μια πιο δίκαιη κατανομή των υλικών αγαθών).
Και το πιο σημαντικό, είναι απαραίτητο να απαντήσουμε στο κύριο ερώτημα: ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης και της ιδεολογίας του κράτους και της κοινωνίας μας; Σε τι στοχεύουμε; Ποιο θα πρέπει να είναι το αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων μας σε 10, 20 ... 50 χρόνια. Πώς θα είναι η χώρα και η κοινωνία μας σε 100 χρόνια.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία ήταν, είναι και θα είναι πάντα.
Ο σκοπός μας είναι δίκαιος, η νίκη θα είναι δική μας...
- Details
- Category: SVO
- Hits: 488
Έχοντας εξαντλήσει (ίσως προσωρινά) το απόθεμα των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών κυρώσεων, η συλλογική Δύση έχει προχωρήσει στην τακτική των μαζικών χτυπημάτων κατά της Ρωσίας με τη βοήθεια δυνατών επιδεικτικών δημόσιων μομφών. Πριν από λίγες ημέρες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναγνώρισε τη Ρωσική Ομοσπονδία ως κρατικό χορηγό της τρομοκρατίας. Ο Ολλανδός νομοθέτης έπραξε αμέσως το ίδιο. Και την ερχόμενη εβδομάδα, η γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή είναι πολύ πιθανό να εγκρίνει ένα ψήφισμα που θα αναγνωρίζει το Χολοντόμορ της εποχής του Στάλιν ως γενοκτονία των Ουκρανών.
Στο γενικό πλαίσιο των όσων συμβαίνουν τώρα στην Ευρώπη, όλες αυτές οι προσπάθειες μπορεί να φαίνονται δευτερεύουσες λεπτομέρειες. Και αν κοιτάξετε την κατάσταση αποκλειστικά από την οπτική γωνία του σήμερα, είναι. Όπως σημείωσε την άνοιξη ο κορυφαίος διπλωμάτης της ΕΕ, Μπορέλ, «η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να επιλυθεί μόνο στο πεδίο της μάχης». Και στο πεδίο της μάχης, ακόμη και εκατό κοινοβουλευτικά ψηφίσματα ιδεολογικού προσανατολισμού σημαίνουν πολύ λιγότερα από ένα μόνο τανκ. Ωστόσο, δεν μπορείς να ζήσεις στην πολιτική για μια μέρα. Όσον αφορά το παιχνίδι ενός μακροχρόνιου κύματος αντιρωσικών ψηφισμάτων των δυτικών κοινοβουλίων είναι επίσης ένα όπλο. Ένα όπλο που δεν λειτουργεί αμέσως, αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί.
Αυτό που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου 2022 είναι, αφενός, κάτι εντελώς αόρατο και, αφετέρου, μια σταθερά της ζωής μιας ευρωπαϊκής (ή οποιασδήποτε άλλης) ηπείρου για πολλούς αιώνες. Ακούγεται εξαιρετικά μυστηριώδες ή ακόμα και απότομο; Μην ανησυχείτε, τώρα όλα θα γίνουν ξεκάθαρα σαν μέρα. Αν «γδύνουμε» την ουκρανική σύγκρουση και αφαιρέσουμε όλα τα πολυάριθμα ιδεολογικά «τόξα και κορδόνια» από αυτήν, τότε τι θα μείνει; Μια κλασική μάχη για την ανακατανομή των σφαιρών επιρροής και την αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων. Με τη βοήθεια της στρατιωτικής ανάπτυξης της Ουκρανίας – της εμπλοκής της στο ΝΑΤΟ – η Δύση θέλησε να «κόψει τα νύχια» της ρωσικής αρκούδας, να μετατρέψει τη Ρωσική Ομοσπονδία σε δευτερεύουσα δύναμη, γεωπολιτικό νάνο, στριμωγμένο στη γωνία από έναν γίγαντα του ΝΑΤΟ. Έχοντας υπολογίσει την κατάσταση, το Κρεμλίνο θεώρησε μια τέτοια προοπτική απαράδεκτη για τον εαυτό του και χτύπησε προληπτικά. Είναι όπως κάθε βιβλίο ιστορίας ή, ας πούμε, η πολύτομη Ιστορία της Διπλωματίας, την οποία διαβάζω ως παιδί. Αλλάξτε τον Πούτιν, ας πούμε, στον Αλέξανδρο Β' και τον Μπάιντεν στον Ναπολέοντα Γ' ή τον Βίσμαρκ, και θα δείτε το προφανές: το νέο που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου είναι στην πραγματικότητα μόνο ένα ξεχασμένο παλιό. Φυσικά, υπάρχει ένα στοιχείο για κάτι πραγματικά νέο σε αυτό το ξεχασμένο παλιό - ή, ας πούμε, νέο σε σχέση με την εποχή του Βίσμαρκ ή των δύο Ναπολέοντα. Ποιο είναι αυτό το νέο στοιχείο; Ας ανοίξουμε το φέρετρο όχι αμέσως, αλλά ανοίγοντας όλες τις κλειδαριές με τη σειρά.
Εξετάζοντας την κατάσταση από αυτή την οπτική γωνία, γίνεται σαφές το βαθύ νόημα του κύματος (είμαι βέβαιος ότι αυτό το κύμα μόλις αρχίζει) των ψηφισμάτων των δυτικών κοινοβουλίων. Οι ενέργειες του Πούτιν τον Φεβρουάριο τράβηξαν μια γραμμή κάτω από μια περίοδο που, μέχρι να εφευρεθεί τίποτα πιο ακριβές και μαστίγιο, αναφέρεται συνήθως ως η μεταψυχροπολεμική εποχή. Οι καιροί είναι νέοι – καιροί που απαιτούν νέα ιδεολογικά παράσημα. Και τέτοιες διακοσμήσεις άρχισαν να χτίζονται αργά. Και δεν έχει σημασία ότι είναι χτισμένα από παλιά ιδεολογικά δομικά υλικά. Σχολιάζοντας τα σχέδια της Ομοσπονδιακής Βουλής να αναγνωρίσει το Χολοντόμορ ως γενοκτονία των Ουκρανών, ο Ρώσος πρέσβης στη Γερμανία Σεργκέι Νετσάεφ έγραψε σε άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα Junge Welt: «Όπως αποδεικνύεται από ιστορικά έγγραφα, ως αποτέλεσμα του λιμού που έπληξε τεράστιες περιοχές της ΕΣΣΔ το 1932-1933, περισσότεροι από 7 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ο λιμός ήταν τεράστιος και αδιάκριτος. Ξεκίνησε με μια σοβαρή ξηρασία και αποτυχία των καλλιεργειών, οι οποίες αντικαταστάθηκαν από τα μέτρα έκτακτης ανάγκης της σοβιετικής κυβέρνησης ως μέρος της πολιτικής της αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης. Η εφαρμογή αυτών των μέτρων εξασφαλίστηκε αυστηρά σε όλες τις γεωργικές περιοχές της ΕΣΣΔ χωρίς εξαίρεση. Όχι μόνο οι Ουκρανοί λιμοκτονούσαν και λιμοκτονούσαν, αλλά και οι Ρώσοι, οι Λευκορώσοι, οι Τάταροι, οι Μπασκίρ, οι Καζάχοι, οι Τσουβάς, οι Γερμανοί της περιοχής του Βόλγα, οι εκπρόσωποι άλλων λαών».
Λογικά, απολύτως. Αλλά αυτή είναι η ιδιαιτερότητα τέτοιων φορτισμένων όρων όπως «γενοκτονία» και «κρατικός χορηγός της τρομοκρατίας». Επηρεάζουν όχι μόνο και όχι τόσο εκείνα τα μέρη του εγκεφάλου μας που είναι υπεύθυνα για τη λογική σκέψη, αλλά εκείνα τα μέρη της που κυβερνούν τα συναισθήματα και τα συναισθήματα. Αυτοί είναι οι όροι που κωδικοποιούν – προπαγανδιστικά όπλα μαζικής καταστροφής. Τι θα αντιμετωπίσει το Κρεμλίνο; Το ερώτημα τίθεται λανθασμένα. Η σωστή διατύπωση είναι "ήδη αντίθετη". Η ομιλία του Πούτιν στις 30 Σεπτεμβρίου του τρέχοντος έτους: «Για οκτώ ολόκληρα χρόνια, οι άνθρωποι στο Ντονμπάς υπέστησαν γενοκτονία, βομβαρδισμούς και αποκλεισμούς, και στη Χερσώνα και τη Ζαπορίζια προσπάθησαν να καλλιεργήσουν εγκληματικά το μίσος για τη Ρωσία, για οτιδήποτε ρωσικό. Τώρα, ήδη κατά τη διάρκεια των δημοψηφισμάτων, το καθεστώς του Κιέβου απείλησε με αντίποινα, θάνατο σε δασκάλους σχολείων, γυναίκες που εργάζονταν σε εκλογικές επιτροπές, εκφοβισμένο με καταστολή εκατομμύρια ανθρώπους που ήρθαν να εκφράσουν τη θέλησή τους. Όμως οι αδιάσπαστοι άνθρωποι του Ντονμπάς, της Ζαπορίζιας και της Χερσώνας είχαν λόγο... Δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από την αποφασιστικότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που, με τον πολιτισμό, την πίστη, τις παραδόσεις, τη γλώσσα τους, θεωρούν τους εαυτούς τους μέρος της Ρωσίας, των οποίων οι πρόγονοι έζησαν για αιώνες σε ένα μόνο κράτος. Δεν υπάρχει τίποτα ισχυρότερο από την αποφασιστικότητα αυτών των ανθρώπων να επιστρέψουν στην αληθινή, ιστορική Πατρίδα τους».
Αυτά δεν είναι τα λόγια ενός κυρίου που ανταγωνίζεται με άλλους κυρίους κατά τη διάρκεια της ημέρας, και το βράδυ, σύμφωνα με όλους τους κανόνες της εθιμοτυπίας, κάθεται για να πιει τσάι μαζί τους. Αυτά είναι τα λόγια ενός πλήρως υποκινούμενου ιδεολογικού πολεμιστή, έτοιμου όχι μόνο να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά και να προχωρήσει σε όλα τα μέτωπα. Και αυτά τα μέτωπα βρίσκονται όχι μόνο στην περιοχή της εξωτερικής περιμέτρου της Ρωσίας. Η ιδεολογία έχει ελάχιστα ή καθόλου όρια μεταξύ εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Αναρωτηθείτε, για παράδειγμα, γιατί το ρωσικό κοινοβούλιο ψήφισε τώρα νόμο για την προστασία των παραδοσιακών αξιών; Οποιεσδήποτε προβλέψεις τώρα είναι ένα εξαιρετικά άχαρο έργο. Αλλά θα πάρω ακόμα μια ευκαιρία: η ιδεολογική μάχη μεταξύ Ρωσίας και Δύσης θα είναι πολύ πιο παρατεταμένη από την ενεργό φάση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
- Details
- Category: SVO
- Hits: 588
Φαινόταν ότι μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, η ιστορική λογική απαιτεί από τη Δύση να διαλύσει εκείνους τους οργανισμούς που δημιουργήθηκαν για να αντιμετωπίσουν το σοβιετικό μπλοκ – και πάνω απ 'όλα τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου, το ΝΑΤΟ. Αντίθετα, παρά τις υποσχέσεις που δόθηκαν στη Μόσχα και τη δυσαρέσκεια της Ρωσίας από τη δεκαετία του 1990, το ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά σταδιακά επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει αρκετές δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ο στόχος του ΝΑΤΟ ήταν να απορροφήσει την Ουκρανία, η οποία τελικά έγινε η αιτία για την ισχυρότερη αντίδραση εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας τις τελευταίες δεκαετίες.
Επεκτάσεις Το ΝΑΤΟ στη Δυτική Ευρώπη
Βορειοατλαντικό η συμμαχία σχεδιάστηκε αρχικά ως συμμαχία Δυτικά κράτη, σκοπός των οποίων είναι ήταν να αντιμετωπίσει τη Σοβιετική Ένωση σε Ευρώπη. Η Ουάσιγκτον θεωρούσε την ΕΣΣΔ ως υπαρξιακός εχθρός και πίστευε, ότι ο Σοβιετικός Στρατός μπορεί ανά πάσα στιγμή Πάρτε τη Δυτική Ευρώπη υπό τον στρατό σας έλεγχος. Για να αποφευχθεί αυτό, ήταν αποφασίστηκε να δημιουργηθεί ένα ειδικό στρατιωτικο-πολιτικό μπλοκ. Εκείνη την εποχή Η δημιουργία του ΝΑΤΟ το 1949 περιλάμβανε 12 χώρες που έχουν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οι πόλεμοι ελέγχονταν από τους Αμερικανούς: Βέλγιο, Μεγάλη Βρετανία, Δανία, Ισλανδία, Καναδάς, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες, Νορβηγία, Πορτογαλία, Γαλλία και φυσικά και τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στην επικράτεια των χωρών του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη από την αρχή Τα αμερικανικά στρατεύματα στάθμευαν και μερικές από τις στρατιωτικές βάσεις ήταν Πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ, και φορείς πυρηνικών όπλων. Σοβιέτ Η Ένωση ως απάντηση δημιούργησε τη δική της δομή παρόμοια με τον Οργανισμό της Βαρσοβίας Σύμβαση.
Μέσα Η πρώτη επέκταση πραγματοποιήθηκε το 1952 ΝΑΤΟ – ο οργανισμός περιλάμβανε την Ελλάδα και Τουρκία. Οι ειδικοί το απέδωσαν στον φόβο. των δύο χωρών που αντιμετωπίζουν τη σοβιετική απειλή – ο εμφύλιος πόλεμος τελείωσε στην Ελλάδα (στην οποία έχασαν οι κομμουνιστές) και η Τουρκία φοβισμένος για το έδαφός του ακεραιότητα.
Δευτερόλεπτο η διεύρυνση έγινε το 1955 – στο ΝΑΤΟ προσχώρησε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Έτσι ήταν Επιτεύχθηκε η επαναστρατιωτικοποίηση της Γερμανίας (η χώρα έχει βγει από το κατοχικό καθεστώς και έλαβε το δικαίωμα να σχηματίσει το δικό του Ένοπλες Δυνάμεις), και ταυτόχρονα δεσμευτικές Γερμανικές αμυντικές δυνατότητες μέσω Η πειθαρχία του μπλοκ του ΝΑΤΟ. Η Γερμανία με όλους οι πόροι του συνδέονταν επίσης με την αμυντική δομή της συμμαχίας.
Τελικά το 1982, το ΝΑΤΟ κατατάσσεται κάτω από την τρίτη Η Ισπανία εντάχθηκε στην επέκταση. Μαδρίτη ενδιαφέρθηκε για τη συμμαχία, συμπεριλαμβανομένων και επειδή σκέφτηκα αυτή την εισαγωγή ως ένα βήμα προς την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση οικονομική κοινότητα (ΕΟΚ, προάγγελος Ευρωπαϊκή Ένωση). Ωστόσο, ισπανικά ο πληθυσμός ήταν επιφυλακτικός να συμμετάσχει στο στρατιωτικό μπλοκ και στο δημοψήφισμα 1986 ψηφίστηκε προς Η Ισπανία παρέμεινε στο ΝΑΤΟ υπό τον όρο ότι «μη ένταξη σε στρατιωτικές υποδομές» Συμμαχία. Με απλά λόγια, συμμετείχαν οι Ισπανοί. μόνο στους πολιτικούς θεσμούς του ΝΑΤΟ – και αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1997, όταν οι ισπανικές αρχές εισήγαγαν τη χώρα και στρατιωτική δομή.
Μετά Επίσημη ένταξη της Ισπανίας στο ΝΑΤΟ το 1982 φάνηκε ότι τα όρια της επέκτασης έχουν επιτευχθεί συμμαχίες στην Ευρώπη. Ιρλανδία Φινλανδία, Ελβετία, Αυστρία και Σουηδία διακήρυξε μια πολιτική ουδετερότητας, και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες ήταν σε Οργανώσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Ωστόσο, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η κατάσταση άλλαξε – Σύμφωνο της Βαρσοβίας Τριμμένη. Και το πρώτο νέο έδαφος, που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, έγινε η ΛΔΓ – αλλά όχι ως ξεχωριστή χώρα, και μέσω της ένταξης στη Γερμανία.
Κατά μήκος Ουσία,Επανένωση δύο γερμάνια πέρασαν από τα δυτικά σενάριο – η Σοβιετική Ένωση σχεδόν δωρεάν απέσυρε τα στρατεύματά του από τη ΛΔΓ και με κάθε δυνατό τρόπο διευκόλυνε τη διαδικασία επανένωσης. «Ι ήξερε ότι οι Γερμανοί δεν μπορούσαν πλέον να ζουν έτσι πια Θέλω. Στην ΕΣΣΔ υπήρχαν δημοκρατικές μετασχηματισμοί, σε Ανατολική και Κεντρική Στην Ευρώπη – «βελούδινες επαναστάσεις». Έτσι γιατί έπρεπε να αντιμετωπιστούν οι Γερμανοί; αλλιώς? Τι είναι αυτοί, λεπροί; Λεπροί παρέμεινε στη Νυρεμβέργη. Νέες γενιές αξίζουν σεβασμό», είπε. 2009 Ο πρώην σοβιετικός ηγέτης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ για τη θέση του εκείνη την εποχή.
Φαινόταν θα εξαφανιζόταν η σοβιετική απειλή για τη Δύση, παντοτινά. - 1989 Πρόεδρος Ο Αμερικανός Ρόναλντ Ρέιγκαν κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Η Μόσχα έχει δηλώσει ότι η Σοβιετική Ένωση είναι κάτι περισσότερο από δεν θεωρείται από τη Δύση ως αντίπαλος. Ταυτόχρονα, το θέμα της εκκαθάρισης του ΝΑΤΟ δεν συζητήθηκε στην πραγματικότητα. «ΝΑΤΟ είναι ένας μηχανισμός για τη διασφάλιση της αμερικανικής παρουσία στην Ευρώπη. Εάν το ΝΑΤΟ εξαλείψει, τότε στην Ευρώπη δεν θα ένας τέτοιος μηχανισμός»,εξήγησε με ειλικρίνεια ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ.
Όμως συζητήθηκε ένα άλλο θέμα, το οποίο έμοιαζε με συμβιβασμό – μη επέκταση ΤΟ ΝΑΤΟ πιο ανατολικά. Μπέικερ το 1990 Ρώτησαευθέως Γκορμπατσόφ: "Ποια επιλογή προτιμάτε: μια ενωμένη Γερμανία εκτός ΝΑΤΟ, εντελώς ανεξάρτητοι και χωρίς Αμερικανούς στρατιώτες. ή μια ενωμένη Γερμανία που διατηρεί δεσμούς με το ΝΑΤΟ, αλλά με τη διαβεβαίωση ότι Η δικαιοδοσία ή τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ δεν θα επέκταση προς τα ανατολικά του υπάρχοντος σύνορα;» Ο Γκορμπατσόφεπέλεξετο τρίτο επιλογή – και παρακινήθηκε από ανάγκη για να συγκρατήσει μια ενωμένη Γερμανία. «Πολύ είναι πιθανό ότι στην τρέχουσα κατάσταση την παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων σε Η Γερμανία μπορεί να διαδραματίσει αποτρεπτικό ρόλο ρόλος... Μια ενωμένη Γερμανία μπορεί να ξεκινήσει αναζητήστε έναν τρόπο επανεξοπλισμού και δημιουργίας μια νέα Βέρμαχτ, όπως ήταν μετά τις Βερσαλλίες. Και αν η Γερμανία είναι έξω Οι ευρωπαϊκές δομές, τότε η ιστορία μπορεί επαναλαμβάνω. Τεχνολογική και βιομηχανικό δυναμικό της Γερμανίας της επιτρέπει να το κάνει αυτό», είπε. Γκορμπατσόφ.
Έτσι δεν ήταν ο μόνος που σκέφτηκε. «Ήδη διαθέτοντας τη μεγαλύτερη οικονομία σε όλες Ευρώπη, Γερμανία, φαινόταν σίγουρη θα αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη δύναμη όταν απορροφήσει τον πρώην κομμουνιστή της ανατολικές περιοχές. Κανείς, συμπεριλαμβανομένων Ο Γερμανός καγκελάριος Χέλμουτ Κολ, όχι σκέφτηκα ότι ήταν καλή ιδέα να αφήσουμε αυτό της νέας Γερμανίας για να πάει στην ελεύθερη κολύμβηση, όντας ταυτόχρονα στο κέντρο της Ευρώπης και όχι Δεσμευόμενοι από περιορισμούς, που επιβλήθηκε από τον Ψυχρό Πόλεμο», έγραψετο The Αμερικάνικος Συντηρητικός.
Αρτοποιός έδωσε διαβεβαιώσεις ότι το ΝΑΤΟ "ούτε ανά ίντσα» όχι θα κινηθεί σε ανατολική κατεύθυνση. Την ίδια θέση έλαβε και η Κυβέρνηση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Ιανουάριος 1990 Ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Χανς-Ντίτριχ Ο Γκένσερ δήλωσε: ότι η συμμαχία πρέπει να εγκαταλείψει την ιδέα "εδαφική επέκταση στα ανατολικά κατεύθυνση, δηλαδή προς την κατεύθυνση σύνορα της ΕΣΣΔ».
Περίπου Αυτέςοι εγγυήσεις αργότερα Ο ίδιος ο Γκορμπατσόφ θυμήθηκε. «Γερμανοί εκπλήρωσε με μεγάλη ακρίβεια όλες τις συμφωνίες, αντιμετωπίσαμε τους δικούς μας με μεγάλο σεβασμό Στρατεύματα. Αλλά έχω έναν λογαριασμό για αυτούς. Κολ, Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Ο Μπέικερ και άλλοι με διαβεβαίωσαν ότι το ΝΑΤΟ ούτε μια ίντσα προς τα ανατολικά. Οι Αμερικανοί δεν εκπλήρωσαν αυτή την υπόσχεση. και οι Γερμανοί έδειξαν αδιαφορία. Μπορώ Έτριβαν ακόμη και τα χέρια τους: πώς, λένε, επιδέξια οδήγησε τους Ρώσους», είπε.
Δύση αργότερα αρνήθηκε αυτές τις εγγυήσεις. «Ρώσοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται που υποσχέθηκαν οι εκπρόσωποι των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας το 1990 να μην επεκταθεί το ΝΑΤΟ στην Κεντρική και την Ανατολική Ευρώπη, όχι για να οικοδομήσουμε έναν στρατό υποδομές κοντά στα ρωσικά σύνορα, ή τοποθέτηση στρατευμάτων εκεί σε μόνιμη Βάση. Δεν υπήρξε ποτέ τέτοια υπόσχεση. και επιβεβαιώνουν τους ρωσικούς ισχυρισμούς όχι φαίνεται δυνατό», – είπε ο επίσημος Δήλωση του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τον πρώην πρέσβη ΗΠΑ στη Ρωσία του Μάικλ ΜακΦάουλ, αν αυτά υπήρχαν εγγυήσεις, τότε θα υπήρχαν γραπτώς. "Αυτή η δήλωση [σχετικά με εγγυήσεις] – πλήρης μυθοπλασία. Η εμπειρία μου επικοινωνία με Ρώσους διπλωμάτες έτσι ώστε οι Ρώσοι να θέλουν απολύτως τα πάντα διορθώστε", –αναφέρεταιστο 2016 ΜακΦάουλ.
Τέτοιος γραπτές εγγυήσεις, ωστόσο, και δεν μπορούσε να είναι, εξηγείτο κύριο Συντάκτης του περιοδικού "Η Ρωσία στην Παγκόσμια Πολιτική» φιοντόρ Λουκιάνοφ: «Φυσικά, Ο Γκορμπατσόφ δεν μπορούσε να πει: «Ας μας έχουμε τώρα ας καθίσουμε και να υπογράψουμε ένα χαρτί για το δικό μας συμφωνία ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν είναι θα συμβεί». Εκείνη την εποχή, ο Γκορμπατσόφ ήταν ο επικεφαλής του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας διαλύθηκε σε αυτό η στιγμή δεν επρόκειτο να συμβεί ακόμα. Και αν και Πήγαινα, ήταν μόνο στο μυαλό μου. κάποιους ηγέτες, αλλά σίγουρα όχι επίσημα και όχι στα χαρτιά».
Όμως οι υποχρεώσεις αυτές εξακολουθούσαν να ισχύουν Τεκμηριωμένη. Όχι με τη μορφή σύμβασης και με τη μορφήαπομαγνητοφώνησης τηςσυνομιλίας Μπέικερ και Γκορμπατσόφ, ο οποίος αποθηκεύεται τώρα στην αμερικανική Πανεπιστήμιο Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Πρώτος οδοιπορικό προς τα ανατολικά
Είναι δυνατόν Ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και Γραμματέας Μπέικερ πραγματικά ήθελε να σεβαστεί αυτές τις εγγυήσεις. Όταν την άνοιξη του 1991, Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας Επίσκεψη Βάτσλαβ Χάβελ με επίσημη επίσκεψη στην έδρα Το ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, Πρέσβεις των κρατών μελών η συμμαχίααρνήθηκενα υπογράψει κοινή δήλωση μαζί του: φοβισμένος, ότι οι Τσέχοι, οι Πολωνοί και όλοι οι άλλοι θα αντιληφθεί ένα τέτοιο έγγραφο ως ένα είδος την υπόσχεση της μελλοντικής ιδιότητας του μέλους του ΝΑΤΟ.
Όμως τότε η κατάσταση άλλαξε. Πρώτον η ίδια η χώρα, η οποία δόθηκε αυτή η υπόσχεση είναι η Σοβιετική Ένωση. «Αν Η Σοβιετική Ένωση ήθελε να τερματίσει το κρύο πόλεμο, αλλά ποτέ δεν θέλησε να ενσωματωθεί στη Δύση, ο τότε Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν και ο Υπουργός Εξωτερικών Αντρέι Κοζύρεφ διακήρυξε μια πορεία προς την ένταξη στη Δύση. Αυτός ο ρυθμός, αλλάζοντας την ισορροπία Η δύναμη και η προσέγγιση του Kozyrev όσον αφορά αυτός Ρωσική εξωτερική πολιτική ορίζεται από την καθολική δημοκρατικές αξίες, υπόσχονται να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ προς ανατολάς άσχετο», είπε ο υποδιευθυντής. Κέντρο Για Σύνθετα Ευρωπαϊκά και Ευρωπαϊκά HSE Διεθνείς Σπουδές Ντμίτρι Σουσλόφ.
Εκτός Έφυγαν και αυτοί που έδωσαν την υπόσχεση. Μέσα 1993 Κέρδισε τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον – και η προσέγγιση έχει αλλάξει. « Λάθος Ο Γκορμπατσόφ είχε μια παρεξήγηση της Ουάσιγκτον. Αμερικάνικος ο Πρόεδρος μπορεί να συνάψει συμφωνία, που θα εγκαταλειφθεί από τον διάδοχό του. Ακόμη και αν υπάρχουν υπογεγραμμένα έγγραφα. Και ελλείψει τέτοιων ... Καθεστώς Κλίντον ήταν σε θέση να δηλώσει ότι οι συμφωνίες μη προώθησης Το ΝΑΤΟ στα σύνορα της Ρωσίας ποτέ υπήρχε», είπε ο πρώτος. Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Παύλος Ρόμπερτς.
Σε Ο Κλίντον είχε μια διαφορετική προσέγγιση προς τα έξω. Πολιτική. «Η κυβέρνηση Μπους ήταν στο σε μεγάλο βαθμό από μια ρεαλιστική διοίκηση. Ο πρόεδρος Μπους ο πρεσβύτερος ήταν επίσης ρεαλιστής. και Γραμματέας Μπέικερ, και σύμβουλος για Εθνική Ασφάλεια Μπρεντ Σκόουκροφτ. Κανένας από τους ρεαλιστές δεν είναι υπέρ της επέκτασης του ΝΑΤΟ δεν έπαιξε, - λέει ο Ντμίτρι Σουσλόφ. - Στρατηγική κοινής εξωτερικής πολιτικής Η κυβέρνηση Κλίντον επεκτάθηκε της Αμερικανικής Διεθνούς Τάξης και τη συμμετοχή των χωρών που βρίσκονται σε αυτό έξω από αυτή τη σειρά κατά τη διάρκεια του κρύου Πόλεμος. Ο συγγραφέας αυτής της στρατηγικής είναι "Επέκταση και Δέσμευση» ήταν ο Εθνικός Σύμβουλος Λίμνη Άντονι. Επέκταση Το ΝΑΤΟ έγινε λογικό και αναγκαίο ένα στοιχείο εφαρμογής». Περισσότερος Μια γερακίσια στάση για Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ στη συνέχεια κατέλαβε (εκτός από Ο ίδιος ο Άντονι Λέικ) Υπουργός Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ και Στρόμπ Τάλμποτ.
Διαχείριση Η Κλίντον χάραξε αμέσως πορεία ενσωμάτωσης Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στο ΝΑΤΟ. Εκτός ιδεολογικές στιγμές, Ουάσιγκτον καθοδηγήθηκε από τους ίδιους φόβους, που είχαν ο Γκορμπατσόφ και ο Μπέικερ 1990 – Ανησυχίες σχετικά με την παραγωγική ικανότητα μια ενωμένη Γερμανία. Ενωμένος Οι ΗΠΑ φοβούνταν ότι η Κεντρική Ευρώπη (στην οποία παρατηρήθηκε κενό δύναμης) θα πέσει υπό τον έλεγχο του Βερολίνου.
Δευτερόλεπτο ο λόγος ήταν η επιθυμία να επωφεληθούν από την αδυναμία της Ρωσίας και να της στερήσει ακόμη θεωρητικές δυνατότητες στο μέλλον επιρροή σε εδάφη όπου προσωρινά υπήρχε ένα κενό δύναμης. «Αν το ΝΑΤΟ δεν θα το γεμίσει, θα το ξανακάνει Ρωσία, μόλις αναβιώσει εκεί αυτοκρατορικές φιλοδοξίες», είπε. Υπουργός Εξωτερικών Αντρέι Ολετσόφσκι. Τελικά ένα άλλο επιχείρημα ήταν η άποψη ότι ότι το ΝΑΤΟ μπορεί να παίξει το ρόλο ενός ειρηνοποιού σε συγκρούσεις που προκύπτουν σε Ανατολική Ευρώπη (αυτή η άποψη, στο ειδικότερα, προσχώρησε στην αμερικανική Γερουσιαστής Ρίτσαρντ Λούγκαρ).
Ναι Η θέση της Ρωσίας παρέμεινε, αλλά ήταν ασυνεπής. «Στην 1993 μετά από διαπραγματεύσεις με τον Πρόεδρο Πολωνία Λεχ Βαλέσα Γέλτσιν αποκαλυπτήρια ένα ανακοινωθέν που αναφερόταν σε Η «κατανόηση» της Ρωσίας για τα σχέδια της Πολωνίας για για την ένταξη στο ΝΑΤΟ», θυμάται ο σκηνοθέτης. Κέντρο Προηγμένων Σπουδών Εθνική Ασφάλεια της Ρωσίας NRU HSE, Ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και RARAN Αντρέι Κοκόσιν. Σε Αυτό θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως Η συγκατάθεση της Ρωσίας στην επιλογή της Πολωνίας υπέρ της προσέγγιση με το ΝΑΤΟ. Παράλληλα, ο υπουργός Ρωσικές Εξωτερικές Υποθέσεις Αντρέι Κοζύρεφείπεγια ότι "αυτό το ζήτημα πρέπει να επιλυθεί μεταξύ Πολωνίας και ΝΑΤΟ». Και αν και σχεδόν αμέσως μετά από αυτή την επίσκεψη, στο Τον Σεπτέμβριο του 1993, ο Γέλτσινέστειλεεπιστολή στους δυτικούς ηγέτες, μέσα που τους προειδοποίησε να μην επεκταθούν ΝΑΤΟ, αυτή ακριβώς η δήλωση έγινε σημαντική ένα επιχείρημα στο πρόσωπο των υποστηρικτών της «επέκτασης» και συμμετοχή». Έπεισαν ότι η θέση της Μόσχας ήταν στο θέμα της επέκτασης διστάζει. " Χωρίς αμφιβολίες, μερικοί άνθρωποι στη Ρωσία παραμένουν κάπως ανήσυχοι για το ζήτημα της ένταξης της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ. Όμως αυτοί οι φόβοι πηγάζουν από στερεότυπα της παλιάς σοβιετικής νοοτροπίας, στο πλαίσιο της εκ των οποίων το ΝΑΤΟ ήταν ο εχθρός», είπε ο Πολωνός. Υπουργός Άμυνας Γιάνους Ονίσκιεβιτς.
Μέσα ως αποτέλεσμα, τον Ιανουάριο του 1994 στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ αναφέρθηκε ότι οι πόρτες της μονάδας είναι ανοιχτές για νέα μέλη. Τον Ιούνιο, ήταν επίσημα το πρόγραμμα «Συνεργασία για χάρη του ειρήνη», η οποία υπονοούσε διμερή στρατιωτική συνεργασία μεταξύ ΝΑΤΟ και μη ΝΑΤΟ τα κράτη μέλη της (κυρίως Ανατολική Ευρώπη και μετασοβιετική διάστημα). Το πρόγραμμα έγινε δεκτό διφορούμενα. Κάποιοι το εξέτασαν. ως ένα πρώτο βήμα προς την ένταξη στο ΝΑΤΟ Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. « Πρόγραμμα Η «Σύμπραξη για την Ειρήνη» ήταν η πρώτη βήμα για ανάπτυξη. "Εταιρική σχέση" θα είναι ανοικτή σε όλους, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, και δεν θα υπήρχαν διακρίσεις, και μετά μακρά περίοδος συμμετοχής στη «Σύμπραξη» θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ένταξη», εξηγείο Fedor. Λουκιάνοφ.
Άλλο__________ κατηγόρησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες για αναποφασιστικότητα. Μέσα ότι η Σύμπραξη για την Ειρήνη ήταν υποκατάστατο της πλήρους ιδιότητας του μέλους. Αλλά με Διαχρονικοί υποστηρικτές της επέκτασης στην Οι αμερικανικές διοικήσεις άρχισαν να επικρατούν πάνω από τους υποστηρικτές μιας σταδιακής προσέγγισης. Ο Κλίντον δήλωσε αργότερα ότι η επέκταση Το ΝΑΤΟ έχει ήδη γίνει μια «μη αναστρέψιμη διαδικασία». Το 1996διεκδίκησε Α τι «γκρίζα ζώνη στην Ευρώπη, όπου δεν υπάρχει δεν πρέπει να προκύψει ασφάλεια», και ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ «θα σημαίνει παρέχοντας στους συμμάχους μας τα περισσότερα επίσημες εγγυήσεις ασφαλείας – νέα υποχρέωση εξέτασης μια επίθεση σε έναν ως επίθεση σε όλοι». Ωστόσο, η συμπερίληψη της Ρωσίας σε αυτό Δεν προοριζόταν για "κοινή ζώνη ασφαλείας" – έτσι, η «ζώνη ασφαλείας» κάποιου άλλου Δημιουργήθηκε αυτόματα μια "επικίνδυνη ζώνη" για τη Ρωσία.
Ο ωστόσο, παρά τα δυνατά λόγια, μέχρι το 1996, η διαδικασία ένταξης στην Οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης του ΝΑΤΟ δεν πήγαν γρήγορα. Ωστόσο, η συνεργασία με την Ανατολική Ευρώπη χώρες συνέχισαν. Έτσι δεν υπήρχε πολιτικός έλεγχος στην Πολωνία πάνω από το στρατό, δεν υπήρχε έλεγχος στην πώληση Όπλα. Ταυτόχρονα, οι ελίτ της χώρας ήθελαν να γίνετε μέλος της συμμαχίας – και «για» ακόμη και το Σοσιαλιστικό Κόμμα της χώρας, του οποίου ο εκπρόσωπος Αλέξανδρος Ο Κουασνιέφσκι κέρδισε το προεδρικό εκλογές το 1995. Και πήγε να συναντηθεί Αμερικανοί σε αυτό το θέμα. «Ήταν επίσης ένα σημαντικό βήμα προς τη νομιμοποίηση που εγκατέλειψε τις τάξεις του κυβερνώντος Κομμουνιστικού Κόμματος ελίτ: πρώην γραμματείς της Κεντρικής Επιτροπής με επικεφαλής Οι Kwasniewskis απέδειξαν στον λαό ότι όχι πλέον οι μπράβοι της Μόσχας, αλλά οι πραγματικοί πατριώτες», σχολίασε οΠολωνός πολιτικός επιστήμονας Γιακούμπ Κορέιμπα.
Μόσχα αντιτάχθηκε στη διεύρυνση. «Δεν είμαι Δεν βλέπω τίποτα σε αυτό (την ιδέα της επέκτασης), εκτός από την ταπείνωση για τη Ρωσία, αν συνεχίστε», είπε ο Γέλτσιν στηνΚλίντον. Ενάντια στην επέκταση οι φωστήρες του Αμερικανού Διπλωματία. «Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα ήταν το πιο μοιραίο λάθος του Αμερικανού πολιτική στη μετά-τέλος εποχή ψυχρός πόλεμος. Μπορούμε να αναμένουμε ότι η απόφαση θα ανάψει στη ρωσική συνείδηση εθνικιστική, αντιδυτική και μιλιταριστικές τάσεις. Μπορώ επηρεάζουν δυσμενώς την ανάπτυξη ρωσική δημοκρατία· αποκαθιστώ Ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα στις σχέσεις μεταξύ Ανατολής και Δύσης και άμεσης Ρωσική εξωτερική πολιτική προς την κατεύθυνση, που σαφώς δεν μας αρέσουν», έγραψεστο αρχές του 1997 κορυφαίος του Αμερικανικού Τζορτζ Κέναν.
Όμως μέχρι τότε τόσο αυτός όσο και οι Ρώσοι οι αρχές κατάλαβαν ότι αποτρέπω Η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν μπορεί. Ως εκ τούτου, σε αρχές του 1997 Ρωσοαμερικανικές συνομιλίες για όροι και αρχές διεύρυνσης του ΝΑΤΟ τη συνύπαρξή της με τη Ρωσία. Υπουργός Ρωσικές Εξωτερικές Υποθέσεις Ιγκόρ Ιβάνοφ στο Ο Μάρτιος του 1999 ζήτησε «να συνεργαστούμεγια να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο σύστημα που θα ανταποκρινόταν την ασφάλεια όλων των κρατών, όχι την ασφάλεια όλων των κρατών μεμονωμένες ομάδες. Ωστόσο, ένα τέτοιο σύστημα δεν δημιουργήθηκε – αντίθετα τον Μάιο υπογράφηκε η ιδρυτική πράξη ΝΑΤΟ-Ρωσίας, το στο πλαίσιο της οποίας η Ρωσική Ομοσπονδία και το ΝΑΤΟ δήλωσαν ότι μην θεωρείτε ο ένας τον άλλον ως Τους αντιπάλους.
Πλευρά πραγματικά αναγνωρίζεται για τους άλλους Κράτη του "νόμου" επιλέγοντας τρόπους για να εξασφαλίσετε τους δικούς σας ασφάλεια» (δηλαδή η Μόσχα, με την έννοια του Δυτική, αφαίρεσε όλες τις επίσημες ενστάσεις για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ). Μέσα με τη σειρά της, η συμμαχία υποσχέθηκε ότι στις δεν θα υπάρχει έδαφος των νέων κρατών μελών έχουν αναπτυχθεί πυρηνικά όπλα. «Ότι υπάρχει στην πραγματικότητα ένα σημείο που Οι Αμερικανοί δίνουν πολιτικές εγγυήσεις ασφάλεια, αλλά όχι πραγματική στρατιωτικό περιεχόμενο», ερμήνευσεο κορυφαίος ερευνητής αυτές τις εγγυήσεις. Ινστιτούτο Διεθνών Προβλημάτων Αλεξέι Φενένκο. Τελικά τα μέρη δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν και ακόμη και διεξαγωγή κοινών ασκήσεων.
"Θεμελιώδης πράξη» απομάκρυνε τα τελευταία εμπόδια στο δρόμο επέκταση της συμμαχίας. Μέσα Τον Ιούλιο του 1997, η συμμαχία προσκλήθηκε επίσημα Η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία στην αρχή διαπραγματεύσεις για την προσχώρηση στο ΝΑΤΟ. Η επιλογή δεν έγινε τυχαία – αυτοί οι τρεις χώρες θεωρήθηκαν οι πιο ανεπτυγμένες στην Ανατολική Ευρώπη, καθώς και κατοχή τους ισχυρότερους στρατούς. Και διαπραγματεύσεις μαζί τους ήταν σύντομη - τον Δεκέμβριο τα μέρη υπέγραψε όλα τα πρωτόκολλα προσχώρησης, και τον Μάρτιο του 1999, και οι τρεις χώρες επίσημα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ.
Πέμπτος κύμα και αποτυχημένες επεκτάσεις για λογαριασμό της Ρωσίας και των γειτόνων της
Μπόρις Γέλτσιν τον Φεβρουάριο του 1999 σε ομιλία του στον κάλεσε το ρωσικό κοινοβούλιο να «σταθεροποιήσει, χωρίς να διολισθήσει προς την αντιπαράθεση», να αντιταχθεί στην έννοια του «ΝΑΤΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ», καθώς η διεύρυνση της συμμαχίας «παραμένει απαράδεκτο για τη Ρωσία». Ωστόσο, ήταν αναμένεται ότι η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Τσεχική Δημοκρατία – αυτά είναι μόνο τα πρώτα χελιδόνια και η επέκταση Το ΝΑΤΟ θα συνεχίσει προς ανατολάς.
Μέσα Στην αρχή των noughties, η Ρωσία προσπάθησε για να χωρέσει σε αυτή τη διαδικασία. Μετά σοβαρή ψύξη το 1999 (συμπεριλαμβανομένης της και λόγω των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας από το ΝΑΤΟ) στα μηδενικά χρόνια, η σχέση ξεκίνησε για να ανακάμψει, και υπό τον νέο πρόεδρο Ο Βλαντιμίρ Πούτιν της Ρωσίας έγινε ακόμη και μιλούν για την πιθανή προσχώρηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην ΝΑΤΟ.
«Ρωσία – είναι μέρος του ευρωπαϊκού πολιτισμού, και εγώ Δεν μπορώ να φανταστώ τη δική μου χώρες απομονωμένες από την Ευρώπη και ούτω καθεξής ονομάζεται, όπως λέμε συχνά, του πολιτισμένου κόσμου. Οπότε είναι δύσκολο Φαντάζομαι επίσης το ΝΑΤΟ ως ο εχθρός», είπε οΡώσος ηγέτης τον Μάρτιο του 2000. Αυτός εξήγησε ότι «όταν διαφωνούμε Η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, δεν λέμε για το γεγονός ότι έχουμε κάποιο είδος ειδικά συμφέροντα, σκεφτόμαστε πρώτα απ 'όλα για τη θέση στον κόσμο που καταλαμβάνει σήμερα και θα απασχολήσει αύριο μας δική της χώρα. Και αν προσπαθήσουν να μας δοκιμάσουν αποκλεισμός από τη διαδικασία υιοθεσίας αποφάσεις, αυτό είναι που προκαλεί ανησυχία και εκνευρισμό από την πλευρά μας». Και δεν απέκλεισε την ένταξη της Ρωσίας στο ΝΑΤΟ «σε περίπτωση που υπάρχουν συμφέροντα Η Ρωσία θα μετρηθεί αν είναι ένας πλήρης συνεργάτης. Σχετικά με την ευκαιρία Ο Πούτινμίλησε με τηνΚλίντον σε μια συνάντηση το 2000. «... Εγώ τον ρώτησε πώς θα αντιδρούσε η Αμερική Για να γίνει δεκτή η Ρωσία στο ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν θυμήθηκε τη συνομιλία τους. –Αντίδραση η ερώτησή μου ήταν πολύ συγκρατημένη».
Ο όχι λιγότερο από ό, τι στην αρχή της βασιλείας του Γεωργίου Ο Μπους ο νεότερος είναι εμφατικά φιλειρηνικός Η διάθεση της Μόσχας δεν έχει αλλάξει. Ως σημάδι Οι φιλικές προθέσεις της Ρωσίας υποστήριξε τη Δύση μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001 ετών και αποδίδεται Υποστηρίζω Οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν, που περιλαμβάνουν και υλικοτεχνική υποστήριξη.
Όμως Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ενδιαφέρθηκαν να συμπεριλάβει τη Ρωσία στο ΝΑΤΟ ως ένας «ισότιμος εταίρος» επειδή η συμμαχία θεωρήθηκε από αυτούς ως εργαλείο τον έλεγχο της Ευρώπης. Συμπεριλαμβανομένων των εις βάρος των παλαιών ευρωπαϊκών φόβων ηγέτες πριν από τη Ρωσία. Και το 2002-2003 αναθέρμανση των σχέσεων μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας ήρθε στο μηδέν (συμπεριλαμβανομένης της επιθυμίας Οι ΗΠΑ εξαπολύουν πόλεμο στο Ιράκ και σταυρώνουν από τις αξιώσεις στην παγκόσμια ηγεσία έως αξιώσεις για παγκόσμια ηγεμονία).
Μέσα η λογική λύση σε αυτή την κατάσταση φαινόταν να είναι Οι ΗΠΑ θα επεκτείνουν περαιτέρω τη συμμαχία προς τα ανατολικά χωρίς τη Ρωσία. Στις 26 Μαρτίου 2003, τα πρωτόκολλα η ένταξη στο ΝΑΤΟ υπεγράφη με επτά χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που τον Απρίλιο του 2004 έγιναν επίσημα μέλη Συμμαχία. Μεταξύ αυτών ήταν η Βουλγαρία, η Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία – και ό,τι περισσότερο ευαίσθητα στη Μόσχα, τρεις πρώην η Δημοκρατία της ΕΣΣΔ εκπροσωπούμενη από τη Λεττονία, τη Λιθουανία και Εσθονία. Είσοδος της Βαλτικής Κράτη στο ΝΑΤΟ που δημιουργήθηκαν για τη Ρωσία μια νέα πραγματικότητα ασφάλειας, κυρίως από στρατιωτική άποψη. Για πρώτη φορά (εκτός από τα σύνορα της Πολωνίας και περιοχή καλίνινγκραντ) το ΝΑΤΟ αποσύρθηκε στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σύμφωνα μετην τότε Πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών τις υποθέσεις του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου του Μιχαήλ Μαργκέλοφ, ένταξη των τριών δημοκρατιών της Βαλτικής στο ΝΑΤΟ σημαίνει «όχι μόνο η προσέγγιση από τα βορειοδυτικά, αλλά και ενίσχυση, σύμφωνα με τη διάθεση των ελίτ αυτών κράτη αντιρωσικής σύνθεσης συμμαχία».
Ρωσικά οι αρχές ήταν δύσπιστοι απέναντι στη Δύση επιχειρήματα ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ οδηγεί στην ενίσχυση της ευρωπαϊκής Ασφάλεια. «Με την ένταξη των χωρών Οι Βαλτικές χώρες στο ΝΑΤΟ Η ασφάλεια του ΝΑΤΟ δεν είναι Αυξημένη. Οι χώρες αυτές είναι καταναλωτές ασφάλεια, όχι κατασκευαστές», – δήλωσε τονΑύγουστο του 2004 υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Ιβάνοφ. «Η ζωή επιβεβαιώνει ότι τέτοια μηχανική επέκταση (συμμαχία) δεν μας επιτρέπει να αντιμετώπιση των σημερινών απειλών τις μέρες που αντιμετωπίζουμε. Αυτό είναι Η επέκταση δεν ήταν δυνατό να αποτρέψει Τρομοκρατική επίθεση στη Μαδρίτη και να βοηθήσει στην επίλυση προβλημάτων ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν», δήλωσε οΒλαντιμίρ Πούτιν τον Απρίλιο του 2004. συνάντηση με τον Γενικό Γραμματέα Της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας Jaap ντε Χουπ Σέφερ.
Μέσα Η Μόσχα κατάλαβε ότι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ έχει στρατιωτικοπολιτικό χαρακτήρα – και ότι οι υποψήφιοι για ένταξη θα είναι πλέον άλλες πρώην μετασοβιετικές χώρες. Καταρχάς, η Μολδαβία, η Γεωργία και η Ουκρανία. Πολύ πιο σημαντικό για η ασφάλεια της Ρωσίας είναι πιο ασφαλής από τη Βαλτική. Μέσα Η Μολδαβία είχε την Υπερδνειστερία με φιλορωσικά ο πληθυσμός και ο ρωσικός στρατός, Η Γεωργία ήταν η Νότια Οσετία και η Αμπχαζία, και Η Ρωσία είχε την έδρα της στην Ουκρανία Στόλος της Μαύρης Θάλασσας. Μαϊντάν στη Γεωργία και την Ουκρανίατο 2004-2005, η οποία τελείωσε με ενορίες στην εξουσία σε αυτές τις αντιρωσικές χώρες ηγέτες Μιχαήλ Σαακασβίλι και Βίκτορ Yushchenko, επιδείνωσε την υποψία της Μόσχας για ότι αυτές οι καταστάσεις θα "τραβήξουν" στο ΝΑΤΟ.
Μέσα Φεβρουάριος 2007 Ο Πούτιν μιλάει με το διάσημοΜόναχο ομιλία. «Η Διαδικασία Η επέκταση του ΝΑΤΟ δεν έχει καμία σχέση με τον εκσυγχρονισμό την ίδια τη συμμαχία ή την ασφάλεια ασφάλεια στην Ευρώπη. Αντιθέτως, είναι παράγοντας που προκαλεί σοβαρά, μειώνοντας το επίπεδο αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Και έχουμε υπάρχει ένα δίκαιο δικαίωμα ειλικρινά ρωτήστε: Εναντίον ποιου είναι αυτή η επέκταση; Και τι απέγιναν αυτές οι διαβεβαιώσεις, που δόθηκαν από δυτικούς εταίρους μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Πού είναι τώρα αυτές οι δηλώσεις; Ακόμα και για αυτούς κανείς δεν θυμάται. Αλλά θα επιτρέψω στον εαυτό μου για να υπενθυμίσει σε αυτό το κοινό τι ήταν Είπε. Θα ήθελα να δώσω ένα απόσπασμα από τη δήλωση του Γενικού Γραμματέα Το ΝΑΤΟ του κ. Βέρνερ στις Βρυξέλλες 17 Μαΐου 1990. Τότε είπε: «Σαμ το γεγονός ότι είμαστε πρόθυμοι να μην δημοσιεύσουμε Στρατεύματα του ΝΑΤΟ εκτός της επικράτειας Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δίνει στη Σοβιετική Ένωση σταθερή εγγυήσεις ασφαλείας». Πού είναι αυτές οι εγγυήσεις;». – Είπε Ρώσος πρόεδρος. «Λοιπόν, ο Θεός μαζί τους, με αυτές τις εγγυήσεις, Ο Πούτιν συνέχισε, απαντώντας σε ένα από τα Ερωτήσεις. - Το ΝΑΤΟ δεν είναι καθολικό οργάνωση σε αντίθεση με την οργάνωση Ηνωμένα Έθνη. Είναι πρώτα απ ' όλα στρατιωτικό-πολιτικό μπλοκ – στρατιωτικοπολιτικα! Και φυσικά, ασφάλεια η δική σας ασφάλεια είναι προνόμιο οποιουδήποτε κυρίαρχου Κράτος. Δεν διαφωνούμε με αυτό. Σας παρακαλώ, δεν έχουμε αντίρρηση σε αυτό. Αλλά γιατί είναι απαραίτητο να διορίσει στρατιωτικές υποδομές στην όρια κατά την επέκταση; Εδώ είναι το πράγμα. μπορεί κανείς να μας απαντήσει; Ίσως επέκταση των στρατιωτικών υποδομών συνδέεται με την υπέρβαση της σημερινής παγκόσμιες απειλές;»
Σκληρός Η θέση της Μόσχας, σε συνδυασμό με τα προβλήματα στην σε περίπτωση προσχώρησης χωρών που έχουν εδαφικά προβλήματα και ρωσικά βάση, οδήγησε στο γεγονός ότι στο Βουκουρέστι Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008 – τα μέλη της συμμαχίας, κατά τη γνώμη τους, κατέλαβαν συμβιβαστική γραμμή. Από τη μία πλευρά, έχουν δηλώσει σαφώς ότι η μετασοβιετική Ο δρόμος προς το ΝΑΤΟ είναι ανοιχτός για τα κράτη. «Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι η ερώτηση προσχώρηση της Γεωργίας και της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ – δεν είναι θέμα αν θα ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, αλλά το ερώτημα είναι πότε θα ενταχθούν», δήλωσε ο εκπρόσωπος του ΝΑΤΟ Τζέιμς Appathurai. Ωστόσο, η παράγραφος σχετικά με το "πότε" δεν διευκρινίστηκε.
Μέσα Τον Αύγουστο του 2008 πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις, ονομάστηκε «εξαναγκασμός της Γεωργίας» στην ειρήνη». Μετά τη γεωργιανή επίθεση εναντίον της Νότιας Οσετίας η Ρωσία διαδήλωσε δύναμη και προθυμία να υπερασπιστούν τα συμφέροντά τους στον μετασοβιετικό χώρο. Μετά Αυτή η Ευρώπη δεν ήταν πλέον έτοιμη έτσι να διακινδυνεύσουν και να συμπεριλάβουν χώρες στο ΝΑΤΟ, που έχουν εδαφικές συγκρούσεις με συμμετοχή της Ρωσίας ή προσχώρηση της οποίας Το ΝΑΤΟ θα είναι ευαίσθητο στη Μόσχα. Ως αποτέλεσμα, το ζήτημα της επέκτασης σε η ανατολή κυμαινόταν για σχεδόν 10 χρόνια. Η Γεωργία δεν είναι περιλαμβάνονται λόγω της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, Μολδαβία – λόγω της Υπερδνειστερίας και της Ουκρανίας μετά το 2014 – λόγω της Κριμαίας και του Ντονμπάς. Όπωςσημειώθηκετο 2016, το κεφάλαιο Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, «Ουκρανία, αναμφίβολα θα είναι σε θέση να ενταχθούν στην ΕΕ τα επόμενα 20-25 χρόνια, το ίδιο ισχύει Ιδιότητα μέλους του ΝΑΤΟ».
Γιουγκοσλάβοι Κύματα
Αντί για του μετασοβιετικού διαστήματος που αποφάσισε το ΝΑΤΟ να επεκταθεί προς το νότο, εις βάρος των πρώην χωρών Γιουγκοσλαβία. Το 2009, η συμμαχία ήταν περιλάμβανε το πιο σταθερό από τα φιλοδυτικά χώρες της περιοχής – Κροατία και Αλβανία. Ο Πρωθυπουργός της Αλβανίας Σαλί Μπερίσαδήλωσε: ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να συνεχίσει να επεκτείνεται είναι στα Βαλκάνια, όχι στα ανατολικά – και ονόμασε τους δύο επόμενους υποψηφίους στο πρόσωπο του Βοσνία και Ερζεγοβίνη, καθώς και το Κοσσυφοπέδιο. Σε καμία από αυτές τις υποψήφιες χώρες του ΝΑΤΟ δεν μπήκε. Ακόμα η Βοσνία-Ερζεγοβίνη θεωρείται ότι δεν είναι έτοιμος να συμμετάσχει μια συμμαχία λόγω εσωτερικής αναταραχής, και Η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου δεν έχει ακόμη αναγνώρισε αριθμό χωρών μελών του ΝΑΤΟ (Ελλάδα, Ισπανία, Ρουμανία, Σλοβακία). Αντί Το Μαυροβούνιο εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ τον Ιούνιο του 2017. Πρώτον, τον Δεκέμβριο του 2009, έλαβε MAP και, στη συνέχεια, υπογράφηκε τον Μάιο του 2016 πρωτόκολλο προσχώρησης, και στη συνέχεια εντάχθηκε επίσημα στο ΝΑΤΟ. «Είμαστε γίνετε μέρος των πιο ισχυρών και μια επιτυχημένη συμμαχία στην ιστορία. Μέλη σε αυτό σημαίνει βιώσιμο για εμάς σταθερότητα", δήλωσε οπρωθυπουργός Ντούσκο Μάρκοβιτς. Και αυτό παρά το γεγονός ότι κανείς στο Μαυροβούνιο αποσταθεροποίησε και επιτέθηκε και σε αυτήν κανείς δεν πήγαινε. « Ασφάλεια Το Μαυροβούνιο επίσης δεν είναι γιώτα δυναμώνει, γιατί το Μαυροβούνιο δεν είναι κανείς δεν έχει απειλήσει και δεν μπορεί να απειλήσει», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι. Λαβρόφ.
Ρωσικά Ο οδηγός που ονομάζεται αυτή η εισαγωγή ένα καθαρό πολιτικό σχέδιο. «Είναι έγινε μόνο για να δείχνουν ότι η πολιτική ανοικτών θυρών ζωντανό, δεν ξεχνιέται», είπε τον Απρίλιο. Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ρωσίας 2017 υπό το ΝΑΤΟ Αλεξάντερ Γκρούσκο. Εκτός στο πλαίσιο της επιδείνωσης στην Ουκρανία μετά Το 2014, η Δύση απέκτησε νέους συμμάχους στην περίπτωση της ρωσοφοβίας και μιλάμε για το «ρωσικό απειλή». «Στην στο πλαίσιο αυτής της εκστρατείας σε όλες τις χώρες Η Βαλκανική Χερσόνησος πήγε επίμονα αιτήματα, απαιτήσεις συμμετοχής σε μια αντιρωσική εκστρατεία», είπε ο Λαβρόφ. – Ορισμένες χώρες – Σερβία, ΠΓΔΜ – αρνήθηκε να το πράξει, διότι ήταν οι ηγέτες του ΝΑΤΟ που προσβλήθηκαν από αυτούς... Και στο Μαυροβούνιο τα αιτήματα αυτά έπεσαν πάνω γόνιμο έδαφος, μεταξύ άλλων σε σχέση με με το γεγονός ότι η ηγεσία του Μαυροβουνίου έλαβε μια υπόσχεση να ξεχάσει μερικούς νομικά προβλήματα στο πλαίσιο της προσχώρησης σε μια συμμαχία».
Μαυροβούνιο ωθήθηκε στο ΝΑΤΟ μέσω των απόψεων του πληθυσμού - Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν, ότι ο πληθυσμός της χώρας δεν ήταν ενθουσιώδης από την ένταξη στη συμμαχία. «Δηλώνουμε, ότι η εμπλοκή του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ πραγματοποιείται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η πραγματική τις απόψεις των λαών αυτής της βαλκανικής χώρας, – αναφέρεταιστη ρωσική εξωτερική πολιτική Γραφείο. - Να υποστηρίξει τους φιλονατοϊκούς εκατομμύρια ΜΚΟ μαριονέτες διατίθενται δολάρια σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ψευδαίσθηση ευρεία δημόσια υποστήριξη για την την πορεία της ηγεσίας του Μαυροβουνίου». Μέσα οι αρχές αρνήθηκαν την κατάσταση αυτή. να διαλύσει τις υποψίες και τη συμπεριφορά δημοψήφισμα για την προσχώρηση. Ακόμα σε λίγα χρόνια, τον Μάρτιο του 2020, ο Βορράς εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ Μακεδονία.
Εγγύηση Ασφάλεια
Μέσα Επίπεδο έντασης Οκτωβρίου 2021 μεταξύ Ρωσίας και Δύσης στην πραγματικότητα, ο διαχωρισμός της σχέσης μεταξύ Μόσχα και έδρα του ΝΑΤΟ. " Δράσεις Το ΝΑΤΟ επιβεβαιώνει ότι στα ίσα δικαιώματα διάλογος και κοινές εργασίες για την αποκλιμάκωση στρατιωτικοπολιτικές εντάσεις δεν ενδιαφέρεται. Γραμμή Συμμαχίας σε Η στάση της χώρας μας γίνεται όλο και πιο πιο επιθετική. «Η ρωσική απειλή» φουσκωμένα, μεταξύ άλλων προκειμένου να ενισχυθεί εσωτερική ενότητα της συμμαχίας, για τη δημιουργία η εμφάνιση της «συνάφειας» του στο σύγχρονες γεωπολιτικές συνθήκες, -αναφέρεταιστο Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. – Λόγω της απουσίας, ως αποτέλεσμα στοχευμένα βήματα από την πλευρά του ΝΑΤΟ, κατάλληλες συνθήκες εφαρμογής διπλωματική δραστηριότητα αναστέλλεται η μόνιμη εργασία Η Ρωσική Αποστολή στο ΝΑΤΟ, στο συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής στρατιωτικού αντιπροσώπου».
Όπωςεξήγησεο γραμματέας Τύπου του Ρώσου ηγέτη Ντμίτρι Πεσκόφ, διακόπτοντας τις σχέσεις με το ΝΑΤΟ "τίποτα δεν ήταν γεμάτο, δεν υπήρχε τίποτα να σχίσει, δεν υπήρχε σχέση». Με τη σειρά του, και μέσα Για την Ευρώπη, αυτό το χάσμα θεωρήθηκε ως η ίδια. αυτονόητο. «Καταγγελία Υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ στις ποιες είναι οι "βασικές απαιτήσεις για συνεργασία» δεν λειτουργεί πλέον, είναι μια κοινή περιφρόνηση: «Κοινή δουλειά» με μια χώρα που είναι βίαιη επανασχεδιάζει τον ευρωπαϊκό χάρτη και συμπράττει με εγκληματίες στον κυβερνοχώρο, στα επιζήμια κράτη μέλη ΝΑΤΟ, ο οργανισμός δεν βλέπει. Όχι χωρίς λόγο η συμμαχία ανακοίνωσε επιθετικές ενέργειες Η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη (μαζί με την τρομοκρατία) μια απειλή για τον εαυτό του», έγραψε ο Φρανκφούρτερ. Αλλγεμεΐνη.
Μέσα Το ΝΑΤΟ άρχισε να επιδεικνύει αυτή την κατάσταση. προθυμία να διαταραχθεί το status quo όσον αφορά την επέκταση προς ανατολάς, σε ιδίως εις βάρος της Ουκρανίας και της Γεωργίας. «Είμαστε έτοιμοι να καθίσουν με τη Ρωσία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά δεν είμαστε έτοιμοι να παραιτηθούμε από το δικαίωμα των χωρών ενταχθούν στη συμμαχία. Ποτέ δεν διαφωνούν με ένα σύστημα στο οποίο μεγάλες χώρες, όπως η Ρωσία, έχουν τομείς των δικών τους συμφερόντων, έτσι ώστε να θα μπορούσε να ελέγξει ή να αποφασίσει ότι οι μικρές χώρες μπορούν να το κάνουν», –επεξηγηματική τον Δεκέμβριο του 2021, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Στόλτενμπεργκ. Αυτή ήταν η απάντηση του ΝΑΤΟ στο πρόταση Η Ρωσία θα γυμναστεί σε μια συγκεκριμένη περίοδο σοβαρές και μακροπρόθεσμες περιόδους νομικές εγγυήσεις ασφάλειας με Χώρες του ΝΑΤΟ. Στο ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών τόνισε ότι στην πρόοδο «Ανεφοδιασμός του ΝΑΤΟ προς ανατολάς» προστέθηκε σε αυτό το μπλοκ λυσσασμένος αντιρωσική κατηγορία».
Μέσα Η Μόσχα ενημερώθηκε ρητά ότι η τοποθέτηση στην Ουκρανία το ΝΑΤΟ δημιουργεί όπλα αυξημένους κινδύνους για τη Ρωσία. «Αν στο έδαφος της Ουκρανίας θα υπάρχουν συγκροτήματα κρουστών, χρόνος πτήσης προς Μόσχα θα είναι επτά έως δέκα λεπτά, και στην περίπτωση ανάπτυξη υπερηχητικών όπλων – Πέντε λεπτά Ο Πούτιν προειδοποίησε. - Και σε εμάς τι πρέπει να κάνω; Τότε θα πρέπει να κάτι παρόμοιο για να δημιουργήσετε σε σχέση με αυτούς που μας απειλούν τόσο πολύ. Και μπορούμε κάντε το τώρα».
Και ως αποτέλεσμα, στα μέσα Δεκεμβρίου 2021, η Μόσχα έκανε μια τελευταία προσπάθεια διαπραγμάτευσης με το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες. «Στην το Υπουργείο Εξωτερικών μας προς τους Αμερικανούς αντιπροσώπους έχουν διαβιβαστεί συγκεκριμένες προτάσεις, με στόχο την ανάπτυξη νομικές εγγυήσεις ασφάλειας Η ασφάλεια της Ρωσίας», δήλωσε οΓιούρι Ουσακόφ, βοηθός του Ρώσου ηγέτη. «Διατυπώνονται με βάση αυτά δηλώσεις του Προέδρου της χώρας μας... Είμαστε έτοιμοι για το θέμα να εργαστούν σε βασικά ζητήματα που αφορούν τόσο τους λαούς των χωρών μας όσο και ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα», εξήγησε η εκπρόσωπος τουρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα.
Ένα των ρητρών του σχεδίουσυνθήκηςμε τις Ηνωμένες Πολιτείες καιτης συμφωνίας με τοΝΑΤΟ ήταν δέσμευση της Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες όχι μόνο να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ λόγω της προσχώρησης "άλλων κρατών" (η Ουκρανία αναφέρεται ξεχωριστά), αλλά και να εγκαταλείψει «τη συμπεριφορά οποιουδήποτε στρατού δραστηριότητες στο έδαφος της Ουκρανίας, και Δείτε επίσης άλλα ανατολικά κράτη Ευρώπη, Υπερκαυκασία και Κεντρική Ασία». Στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών, αναφέρθηκε ρητά ότι Η Ουάσιγκτον έπρεπε να αρνούνται να δεχθούν κράτη στο ΝΑΤΟ, πρώην μέρος της ΕΣΣΔ και παραιτηθείτε στρατιωτική συνεργασία μαζί τους.
Συνθήκες Η Ρωσία ήταν σκληρή. Ήταν δύσκολο. να παράσχετε διατύπωση συμφωνία για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ, η οποία, από τη μία πλευρά, θα καθορίσει την απόρριψη του επεκτάσεις, και από την άλλη πλευρά, δεν θα δημιουργήσει η εντύπωση ότι η Ρωσία κυβερνά Βορειοατλαντική Συμμαχία. Όμως λιγότεροι ειδικοί θεώρησαν ότι η επιτυχία τους θα μπορούσε να έχει μεγάλη σημασία για τον κόσμο Ασφάλεια. «Ως αποτέλεσμα αυτών των διαπραγματεύσεων, θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντική αλλαγή αρχών ασφάλεια της ευρωπαϊκής ηπείρου για μια ολόκληρη γενιά – τι στο δικό τους ο χρόνος έγινε αποφάσεις της δεκαετίας του 1990 μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου», είπε. Αντιπρόεδρος του Ατλαντικού Συμβουλίου Άντριου Μάρσαλ. Ωστόσο, ήταν δυνατό. μόνο αν η Δύση έχει επανεξετάσει θα ήταν η ίδια η αρχή της σχέσης τους με τη Μόσχα – δηλαδή, θα άλλαζα σε ισότιμη συνεργασία αρνούμενη από κάποιο είδος διάκρισης κατά της Ρωσίας ως μια χώρα που έχασε τον Ψυχρό Πόλεμο και δεν περιλαμβάνεται στον κύκλο των δυτικών κρατών. «Στις σχέσεις του με τη Δύση, ο Πούτιν έχει ήδη δεν ασχολείται με ασάφειες. Είναι αποφασισμένος να εξαναγκάσει την Ευρώπη. αναθεωρήστε τον τύπο των σφαιρών επιρροής, στο κατά τη διάρκεια της οποίας η Ρωσία θα λάβει μια βασική φωνή για θέματα οικονομίας και ασφάλειας, επηρεάζοντας ολόκληρη την ήπειρο», δήλωσε οΑμερικανός πολιτικός επιστήμονας Άντριου Μίχτα. Αυτό το μοντέλο, σύμφωνα με τον Michta, υποδηλώνει μεταφορά σε ρωσικό έλεγχο (ή ενσωμάτωση στη Ρωσία) της Ουκρανίας και Λευκορωσία, καθώς και «μετασχηματισμός» η υπόλοιπη Ευρώπη σε έναν χώρο όπου Τα συμφέροντα και οι προτεραιότητες της Μόσχας ήταν πάντα πρέπει να ληφθούν υπόψη».
9 Ιανουάριος 2022 επίσημος Ρωσοαμερικανικές συζητήσεις σχετικά με τα ρωσικά έργα. «Ότι ό,τι είχε μείνει πίσω από τα παρασκήνια, ήταν διάλογο, όχι δύο μονόλογοι. Και για πρώτη φορά σε τρεις «μεταπολεμικές» δεκαετίες Ρωσία στη μορφή διαπραγμάτευσης απολύτως στις ισότιμα και απολύτως ουσιαστικά Οι Αμερικανοί και οι επικριτές τους ανησυχίες και τρόπους των ριζοσπαστών τους εξάλειψη», δήλωσε οΡώσος γερουσιαστής Κονσταντίν Κοσάτσεφ. Ο πρώτος γύρος ολοκληρώθηκε στις 10 Ιανουαρίου, και ήδη στις 12 του μηνός οι διαπραγματεύσεις διεξήχθησαν σε διευρυμένη σύνθεση, με τη συμμετοχή άλλων χωρών μελών ΝΑΤΟ.
Όμως οι διαπραγματεύσεις δεν οδήγησαν πουθενά. Μέσα ειδικότερα, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να συζητήσουν με Η απαγόρευση της Μόσχας για την επέκταση του ΝΑΤΟ. «Πόρτα Το ΝΑΤΟ είναι ανοιχτό, είναι θεμελιώδες την αρχή από την οποία η Ρωσική Ομοσπονδία προσπαθεί να εξαναγκάσει αρνούμαστε. Δεν θα το κάνουμε αυτό», δήλωσε ουπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν. Και Γενικός Γραμματέας της Συμμαχίας Ο Γενς Στόλτενμπεργκ τόνισε ότι το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να εγκαταλείψει την πολιτική ανοιχτές πόρτες.
Μέσα Φεβρουάριος 2022 Οι ΗΠΑ στάλθηκαν στη Μόσχα γραπτή απάντηση στην οποία συμφώνησαν συζητήστε με τη Ρωσία μόνο ήσσονος σημασίας ρήτρες εγγύησης (π.χ. σχετικά με ασκήσεις), αλλά αρνήθηκε επίσημα να Κύριος. Και η Μόσχα μέτρησε αυτή την απάντηση. Παράλογος.
Βορειοατλαντικό η συμμαχία «μέχρι θανάτου» στέκεται στη θέση της σχετικά με την προστασία της πολιτικής ανοικτών θυρών, Ο Λαβρόφ σημείωσε με την ευκαιρία αυτή. Σε αυτό σημείωσε ότι μια τέτοια πολιτική (αρχή ανοιχτές πόρτες) δεν υπάρχει, αλλά υπάρχει δυνατότητα με τη συγκατάθεση όλων των μελών Το ΝΑΤΟ θα προσφέρει σε μια συγκεκριμένη χώρα να ενταχθούν σε μια συμμαχία με δύο Προϋποθέσεις: εφόσον πληροί κριτήρια προσχώρησης και "εάν προσθέτει ασφάλεια της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας». Σε αυτή είναι η δεύτερη, "πιο σημαντική" αρχή. αγνοείται από το μπλοκ.
17 Τον Φεβρουάριο του 2022, το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών παρέδωσε στον πρέσβη Η αντίδραση των ΗΠΑ στηΜόσχα στην προηγούμενη αμερικανική απάντηση: «Δηλώνουμε, που δεν έδωσε η αμερικανική πλευρά εποικοδομητική ανταπόκριση... Ελλείψει ετοιμότητα της αμερικανικής πλευράς διαπραγματεύονται στέρεες, νόμιμες δεσμευτικές εγγυήσεις ασφαλείας την ασφάλειά μας εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών και των Η Ρωσία θα αναγκαστεί να αντιδρούν, μεταξύ άλλων μέσω της εφαρμογής μέτρα στρατιωτικού-τεχνικού χαρακτήρα».
«Στην δεν υπάρχει καμία ένδειξη ρωσικής απάντησης ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για συζήτηση μεμονωμένα θέματα ή κάποιους συμβιβασμούς. Μόνο μαζική συζήτηση χωρίς καμία Κατασχέσεις. Ένα σαφές μήνυμα ότι "περιέλιξη" θέματα στη Μόσχα είναι έτοιμα και δεν το ανέχονται Βούληση. Ο συνδυασμός «ηρέμησε» Ρωσία τώρα, και στη συνέχεια να επιστρέψει στο συνήθης λειτουργία" το Κρεμλίνο το κατάλαβε. Το ερώτημα είναι τι θα είναι «στρατιωτικοτεχνική» απαντήσεις», σχολίασε Διευθυντής Προγράμματος Ρωσικής Αντίδρασης Λέσχη Βαλντάι Ιβάν Τιμοφέεφ.
Στην πραγματικότητα, το ερώτημα έγινε σαφέστερο μετά λίγες μέρες που η Μόσχα για πρώτη φορά αναγνώρισε το LPR και το DPR και στη συνέχεια άρχισε ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία. Αυτό σήμαινε ότι υπήρχε μια ευκαιρία διαπραγμάτευσης. με το ΝΑΤΟ εκείνη την εποχή είχαν εξαντληθεί, και Η Ρωσία είναι αποφασισμένη να εξαλείψει τις απειλές για την ασφάλεια με τη δύναμη των όπλων.
«Σκανδιναβική» κύμα
Ένα από τις απαντήσεις της Δύσης στη ρωσική Η ειδική λειτουργία ήταν μια άλλη επέκταση ΝΑΤΟ, αυτή τη φορά σε βάρος των σκανδιναβικών χωρών - Σουηδία και Φινλανδία, προηγουμένως δεν βιάστηκαν ενταχθούν στο στρατιωτικό μπλοκ. Μέσα Μάιος 2022 και οι δύο χώρες ταυτόχρονα ανακοίνωσαν την απόφασή τους να ενταχθούν στη συμμαχία. Αλήθεια Σουηδία έλαβε αυτή την απόφαση με την προειδοποίηση - Οι σουηδικές αρχές δήλωσαν: ότι θα ζητήσουν μη τοποθέτηση πυρηνικά όπλα και μόνιμες βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφός του. Αλλαγή θέσεις εξουσίας αυτών των βορειοευρωπαϊκών χώρες εξηγήθηκαν από την κατάσταση στην Ουκρανία.
Όμως στην πορεία προς την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ υπήρχε ένα εμπόδιο. Μετά από αυτό, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία εξέφρασαν την επιθυμία τους και υπέβαλαν αιτήσεις, Η Τουρκία αντιτάχθηκε στην ενσωμάτωση. Η απόφαση για την εισδοχή νέων μελών θα πρέπει να εγκρίνονται με συναίνεση όλων των ισχυόντων, και η Άγκυρα απείλησε να ασκήσει βέτο εάν εάν δεν πληρούνται οι δύο προϋποθέσεις. Πρώτον Η Σουηδία και ολόκληρη η Δύση πρέπει να απογειώσουν τα πάντα απαγορεύσεις στην εξαγωγή αμυντικής τεχνολογίας στην Τουρκία (επιβλήθηκε λόγω επιθετικότητας Τούρκοι εναντίον Κούρδων κατά τη διάρκεια της Συρίας εμφύλιο πόλεμο). Δεύτερον, οι Σουηδοί και Οι Φινλανδοί θα πρέπει να αρνηθούν την υποστήριξη «τρομοκράτες» στους οποίους ο υπάλληλος Η Άγκυρα κατατάσσει τους Κούρδους ακτιβιστές, αντιτίθεται στην Τουρκία, και υποστηρικτές του ισλαμιστή ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν. Ως αποτέλεσμα, μετά τη σειρά υπεγράφησαν οι διαπραγματεύσεις στα τέλη Ιουνίου μνημόνιο που άνοιξε επίσημα Η Φινλανδία και η Σουηδία οδεύουν προς την ένταξη. Ωστόσο, η Τουρκία προειδοποίησε ότι περισσότερα θα παρακολουθήσουν την απόδοση αυτών τις χώρες των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει. Διαφορετικά, η Άγκυρα θα μπλοκάρει διαδικασία επικύρωσης. Και χωρίς επικύρωση πρωτόκολλα όλων των κοινοβουλίων των χωρών – μέλη του ΝΑΤΟ δεν θα ενταχθούν.
Ρωσία γενικά ήρεμος σχετικά με την εισαγωγή Η Φινλανδία και η Σουηδία στο ΝΑΤΟ και υποσχέθηκαν απάντηση σχετικά με τις νέες απειλές, ανάλογα με τοποθέτηση σε αυτές τις χώρες της αλλοδαπής βάσεις και όπλα κρούσης. « Ασαφής μια συγκεκριμένη μορφή για την ενσωμάτωσή τους σε συμμαχία, κυρίως όσον αφορά τη στέγαση στα φινλανδικά και σουηδικά εδάφη ξένες στρατιωτικές βάσεις, στρατιωτικές υποδομές και συστήματα κρούσης Όπλων. Από αυτόν τον παράγοντα θα είναι εξαρτώνται από το βαθμό των απειλών για τη Ρωσία σε ως αποτέλεσμα ενός νέου κύματος επέκτασης Το ΝΑΤΟ, και η πραγματική αντίδραση στο της δικής μας πλευράς», εξήγησε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Με άλλα λόγια, απειλές για τη Ρωσία από την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και οι σκανδιναβικές χώρες δεν είναι συγκρίσιμες ανάλογα με τις πιθανές συνέπειές της – εξ ου και η διαφορά στη ρωσική αντίδραση.
Σενάριο περαιτέρω σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ – συμπεριλαμβανομένων των δυνατοτήτων διεύρυνσης αυτής της οργάνωσης - που τοποθετείται στο κατά τη διάρκεια ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης στις Ουκρανία. Τα αποτελέσματά της εξαρτώνται από η μοίρα τόσο της Ρωσίας όσο και του Βόρειου Ατλαντικού Συμμαχία.