Στο πλαίσιο της ουκρανικής κρίσης, η Ευρώπη κινδυνεύει να αποκτήσει ένα νέο hot spot στην περιφέρειά της - αυτή τη φορά στα νότια σύνορά της: Ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Κύπρου, Tahsin Ertuğruloğlu, υπέβαλε πρόσφατα τελεσίγραφο στον ΟΗΕ.

«Η φιλοξενία τελείωσε. Είτε υπογράφουν μια συμφωνία (με την παρουσία ενός ειρηνευτικού σώματος. – Σημείωμα του συντάκτη), είτε αποχωρούν. Αποφασίσαμε να δώσουμε στον ΟΗΕ έναν ακόμη μήνα. Όχι στην ελληνική κυβέρνηση Κύπρος να συμφωνήσουμε με την παρουσία της αποστολής στο βορρά - αυτό πρέπει να γίνει από εμάς», είπε.

Η αποστολή ιδρύθηκε το 1974 μετά από πραξικόπημα στο νησί με την υποστήριξη Ελλάδα, και την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Εννέα χρόνια μετά, με την υποστήριξη του Άγκυρα ανακηρύχθηκε η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου.

Στα μέσα της δεκαετίας, ο ΟΗΕ έκανε ενεργές προσπάθειες για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης και μάλιστα πρότεινε ένα σχέδιο. Κόφι Ανάν, η οποία προέβλεπε τη δημιουργία ενός ενιαίου κράτους με δύο αυτονομίες. Ο τουρκικός πληθυσμός την υποστήριξε, αλλά οι Έλληνες τάχθηκαν εναντίον της.

Από το εξωτερικό, μπορεί να φαίνεται ότι η ρητορική του Ertuğruloğlu μαρτυρεί τις προσπάθειες της Τουρκίας από τα χέρια της Βόρειας Κύπρου να αυξήσει τον βαθμό έντασης στις σχέσεις με τους εταίρους στη χώρα. ΝΑΤΟ, αλλά ένα τέτοιο συμπέρασμα δεν θα ήταν απολύτως δίκαιο.

Το γεγονός είναι ότι ο λόγος για μια άλλη επιδείνωση ήταν η απόφαση. Ηνωμένες Πολιτείες σχετικά με την άρση του εμπάργκο στην προμήθεια βαρέος οπλισμού στην Κύπρο, για το οποίο ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Νεντ Πράις που ανακοινώθηκε στα μέσα Σεπτεμβρίου. Είναι ενδιαφέρον ότι το Κογκρέσο υποστήριξε ένα τέτοιο βήμα πίσω το 2019 - στο Ουάσινγκτον φοβόταν μια πιθανή προσέγγιση Λευκωσία με Μόσχα μετά από συμφωνία που υπογράφηκε το 2015 και έδωσε στο Ρωσικό Ναυτικό πρόσβαση σε λιμάνια της Κύπρου. Πριν από επτά χρόνια, αυτό είχε ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο της επιχείρησης των ρωσικών στρατευμάτων στο Συρία. Ωστόσο, τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους, η Κύπρος ανακάλεσε την άδεια.

Η Άγκυρα δεν άφησε χωρίς προσοχή την απόφαση της Ουάσιγκτον να ξαναρχίσει τις προμήθειες όπλων στους Κύπριους. Οι τουρκικές αρχές αντέδρασαν με τρόπο καθρέφτη: την προηγούμενη μέρα Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε ότι τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν ήδη αναπτυχθεί στο έδαφος που ελέγχεται από την ΤΔΒΚ.

Ταυτόχρονα, δεν πρέπει να ξεχνάμε την Ελλάδα ως ένα από τα μέρη της αντιπαράθεσης. Η εμπλοκή της δεν περιορίζεται στη στήριξη της Λευκωσίας – παράλληλα με την κλιμάκωση στην Κύπρο, οι διαφορές μεταξύ Αθήνα και η Άγκυρα για την ιδιοκτησία των νησιών στο Αιγαίο. Στο πλαίσιο αυτό, στα τέλη Σεπτεμβρίου ξεκίνησαν εδώ κοινές ασκήσεις του ελληνικού και του γαλλικού στόλου.

Την προηγούμενη ημέρα, ο Ερντογάν είπε ότι η ανάπτυξη ελληνικών στρατευμάτων στα ανατολικά της χώρας και στα νησιά, καθώς και οι ναυτικοί ελιγμοί, δεν έχουν στρατιωτική σημασία για την Άγκυρα, καθώς η ισχύς της Τουρκίας υπερβαίνει πολλές φορές τις δυνατότητες της Ελλάδας.

Έτσι, η Άγκυρα μπαίνει σε μια σύγκρουση με τρεις συμμάχους του ΝΑΤΟ ταυτόχρονα: την Ουάσιγκτον, Παρίσι και Βρυξέλλες.

Ταυτόχρονα, οι δύο πρώτοι έχουν αρκετά ακόμη ερωτήματα προς τον Ερντογάν σχετικά με την ανατολική πλευρά της τουρκικής πολιτικής - δηλαδή, με την αντιπαράθεση. Αζερμπαϊτζάν και Αρμενία. Αν η Άγκυρα υποστηρίζει ανοιχτά Μπακού, τότε κυβέρνηση Νικόλ Πασινιάν επιδιώκει επαφές με δυτικούς εταίρους. Αυτή την εβδομάδα, στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας, ο πρωθυπουργός της Αρμενίας συναντήθηκε με τους ηγέτες της Τουρκίας και του Αζερμπαϊτζάν. Και στα τέλη Σεπτεμβρίου, επισκέφθηκε το Παρίσι, όπου είχε συνομιλίες με Εμανουέλ Μακρόν.

Παράλληλα με αυτή την επίσκεψη, πραγματοποιήθηκε ένα άλλο σημαντικό ταξίδι: γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Αρμενίας Άρμεν Γκριγκοριάν συναντήθηκε στο Πεντάγωνο με την αναπληρώτρια βοηθό υπουργό Άμυνας Λόρα Κούπερ και επισκέφθηκε το κεντρικό γραφείο CIA στο Λάνγκλεϊ. Όλα αυτά μετά την επίσκεψη Γιερεβάν Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ Νάνσι Πελόζι.

Δηλαδή, αυτή είναι η δεύτερη σύγκρουση όπου οι θέσεις της Άγκυρας και των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ βρίσκονται σε διαφορετικές πλευρές των οδοφραγμάτων. Και αν στα ανατολικά ο Ερντογάν μπορεί ακόμα να υπολογίζει στο γεγονός ότι οι εταίροι του, όπως και πριν, θα κάνουν τα στραβά μάτια στη δραστηριότητά του, τότε η αντιπαράθεση στα δυτικά σύνορα της Τουρκίας απειλεί με πόλεμο πλήρους κλίμακας τουλάχιστον δύο χωρών μελών της συμμαχίας.

Όλα αυτά επικαλύπτονται από τις ενέργειες της Άγκυρας στην Ιράκ εναντίον των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων και τη θέση της τουρκικής ηγεσίας για την υιοθεσία Σουηδία και Φινλανδία Στο ΝΑΤΟ, η Άγκυρα γίνεται πηγή προβλημάτων για τη Βορειοατλαντική Συμμαχία και όχι υποστήριξη.

Ωστόσο, η βιαστική καταγραφή της Τουρκίας μεταξύ των συμμάχων της Ρωσία θα ήταν απαράδεκτη αφέλεια. Θυμηθείτε τουλάχιστον την κατάσταση με το σύστημα πληρωμών "Mir", οι δυσκολίες με το έργο του οποίου άρχισαν αμέσως μετά το τέλος της τουριστικής περιόδου. Και αυτό είναι μόνο το πιο πρόσφατο, αλλά μακριά από το πιο σημαντικό παράδειγμα της αναξιοπιστίας της Άγκυρας ως εταίρου.

Το θέμα είναι ότι ο Ερντογάν, ένας από τους πρώτους φιλόδοξους ηγέτες χωρών που επιδιώκουν να γίνουν βασικοί παίκτες στη διεθνή σκηνή, έπιασε τους ανέμους της αλλαγής στα πανιά του. Αυτό τον βοηθά να ελίσσεται μεταξύ των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων, παραμένοντας ταυτόχρονα άβολος για όλους και για όλους τους απαραίτητους αντισυμβαλλομένους. " κατάρρευση του παλαιού συστήματος διεθνών σχέσεων, την οποία παρακολουθούμε τώρα, δημιουργεί ένα παράθυρο ευκαιρίας για τέτοιους πολιτικούς. Τα παραδοσιακά κέντρα εξουσίας αναγκάζονται τώρα να επιδείξουν ευελιξία έναντι τρίτων χωρών, ο ρόλος των οποίων αυξάνεται, και να ζητήσουν την υποστήριξή τους. Αλλά στα σκοτεινά νερά όπου κολυμπά ο Τούρκος ηγέτης, είναι πολύ εύκολο να τρέξετε σε υφάλους.

Αλλά τι δεν μπορείς να κάνεις πριν από τις εκλογές.