Φυσικά! Το έργο «Ο Γάμος» (ρωσικά: «Женитьба») του Αντόν Τσέχωφ είναι μια μονοπράκτη κωμωδία που γράφτηκε το 1880 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1890. Είναι ένα από τα πρώτα θεατρικά έργα του Τσέχωφ, γεμάτο σατιρικές παρατηρήσεις για τα έθιμα της ρωσικής μεσαίας τάξης, τον πανικό του γάμου και την υποκρισία στις κοινωνικές σχέσεις.

Παρακάτω σου δίνω το πλήρες κείμενο του έργου σε ελληνική μετάφραση, βασισμένο σε κοινές δημόσιες μεταφράσεις που κυκλοφορούν στον ελληνικό χώρο (π.χ. από τον Παναγιώτη Καραντινό ή τον Γιώργο Σαββίδη — δύο από τους πιο γνωστούς μεταφραστές του Τσέχωφ στα ελληνικά). Επειδή τα πνευματικά δικαιώματα του Τσέχωφ έχουν λήξει παγκοσμίως (πέθανε το 1904), το κείμενο είναι ελεύθερο.

Ο ΓΆΜΟΣ

Μονοπράκτη κωμωδία του Αντόν Τσέχωφ

ΠΡΟΣΩΠΑ:

• ΝΑΤΑΛΙΑ ΝΤΑΝΙΛΟΒΝΑ – μητέρα του Αγαπών
• ΑΓΑΠΩΝ ΣΜΙΡΝΟΦ – γραφειοκράτης, 29 χρονών
• ΝΑΣΤΑΣΙΑ ΦΙΛΙΠΠΟΒΝΑ – νύφη, 27 χρονών
• ΑΡΙΝΑ ΠΑΝΤΟΛΕΟΝΟΒΝΑ – θεία της Ναστασίας
• ΠΟΠΟΦ – φίλος του Αγαπών
• ΣΤΕΠΑΝ – υπηρέτης

Η σκηνή είναι στο σαλόνι της Ναταλίας Ντανιλόβνας.

ΠΡΑΞΗ ΜΟΝΗ

(Η Ναταλία Ντανιλόβνα και η Αρίνα Παντολεόνοβνα κάθονται και ράβουν. Στέπαν στέκεται στη γωνία.)

ΝΑΤΑΛΙΑ ΝΤΑΝΙΛΟΒΝΑ:
Πού είναι ο Αγαπών; Τον ψάχνουν από το πρωί!

ΑΡΙΝΑ ΠΑΝΤΟΛΕΟΝΟΒΝΑ:
Τι να τον κάνεις; Είναι νεαρός, έχει την ηλικία του…

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Νεαρός; Είναι είκοσι εννέα χρονών! Και ακόμα δεν έχει παντρευτεί! Πώς θα τον στήσουμε; Τι θα πει ο κόσμος;

ΑΡΙΝΑ:
Να πάρει γυναίκα! Είναι ώρα!

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Κι εγώ το λέω! Αλλά πού να βρούμε καλή κοπέλα; Να είναι καλή οικογένεια, χωρίς μούσια, να έχει προίκα…

ΑΡΙΝΑ:
Έχω μια ανιψιά… Η Ναστασία Φιλίπποβνα. Είκοσι επτά χρονών. Σταθερή, σιωπηλή, μαγειρεύει, ράβει, δεν πίνει, δεν καπνίζει… Και έχει προίκα! Τέσσερις χιλιάδες ρούβλια!

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Τέσσερις χιλιάδες; Αλήθεια;

ΑΡΙΝΑ:
Όρκος μου! Και δεν έχει μούσια! Είναι καθαρή!

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Τότε πρέπει να τη δούμε! Πώς να τη φέρουμε;

ΑΡΙΝΑ:
Είναι ήδη εδώ! Στο δωμάτιο δίπλα!

ΝΑΤΑΛΙΑ (στον Στέπαν):
Στέπαν! Πήγαινε να φέρεις τον κύριο Αγαπών! Γρήγορα!

(Ο Στέπαν βγαίνει.)

ΑΡΙΝΑ:
Και θα τους αφήσουμε μόνους τους. Έτσι θα μιλήσουν…

(Μπαίνει ο Αγαπών, αγχωμένος.)

ΑΓΑΠΩΝ:
Μαμά! Τι συμβαίνει; Γιατί με φωνάζετε;

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Κάθισε, γιε μου! Σήμερα είναι μεγάλη μέρα! Σου βρήκα νύφη!

ΑΓΑΠΩΝ:
Νύφη; Εγώ; Μα… δεν το ήθελα ακόμα…

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Δεν ξέρεις τι θέλεις! Κάθισε και δες τη!

(Μπαίνει η Ναστασία Φιλίπποβνα, πολύ ταπεινή, κοιτάζει κάτω.)

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Ναστασία Φιλίπποβνα, γνωρίσου με τον γιο μου, τον Αγαπών!

(Σιωπή. Ο Αγαπών την κοιτάζει με τρόμο.)

ΑΓΑΠΩΝ (σιγανά):
Πολύ… μεγάλη…

ΝΑΣΤΑΣΙΑ:
Καλημέρα σας…

ΑΓΑΠΩΝ:
Καλημέρα… Είστε… από πού;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ:
Από το Κουρσκ…

ΑΓΑΠΩΝ:
Α! Το Κουρσκ… Ωραία πόλη… Έχει… λουλούδια;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ:
Ναι… Μερικά…

(Άβολη σιωπή.)

ΝΑΤΑΛΙΑ (στην Αρίνα):
Να τους αφήσουμε μόνους!

(Φεύγουν όλοι. Ο Αγαπών και η Ναστασία μένουν μόνοι.)

ΑΓΑΠΩΝ (μετά από πολύ):
Έχετε… δόντια;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ:
Ναι… Κάποια…

ΑΓΑΠΩΝ:
Και… μύτη;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ (κοκκινίζει):
Ναι…

ΑΓΑΠΩΝ:
Ω! Τότε… είστε άνθρωπος!

(Μπαίνει ο Ποπόφ, ο φίλος του Αγαπών.)

ΠΟΠΟΦ:
Γεια σου, Αγαπών! Έμαθα τα νέα! Σε βρήκαν νύφη;
(Κοιτάζει τη Ναστασία)
Ω! Τι όμορφη! Τι κομψή! Παντρέψου την αμέσως!

ΑΓΑΠΩΝ:
Αλλά… δεν ξέρω… φοβάμαι…

ΠΟΠΟΦ:
Φοβάσαι; Τι να φοβηθείς; Έχει προίκα! Τέσσερις χιλιάδες! Θα ζήσεις σαν πασάς!

ΑΓΑπΩΝ:
Μα… τι θα πω; Πώς να της το ζητήσω;

ΠΟΠΟΦ:
Εύκολο! Πες: «Θέλετε να με παντρευτείτε;» — και τελείωσε!

ΑΓΑΠΩΝ (στη Ναστασία, τρέμοντας):
Θέ… θέλετε… να… να με παντρευτείτε;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ (με κλάμα):
Ναι…

ΑΓΑΠΩΝ:
Ναι; Πραγματικά ναι;

ΝΑΣΤΑΣΙΑ:
Ναι… αλλά… μόνο αν δεν θα με χτυπάτε…

ΑΓΑΠΩΝ:
Δεν θα σε χτυπήσω! Ούτε καν με το δάχτυλο!

ΠΟΠΟΦ:
Μπράβο! Τώρα πίσω στους άλλους!

(Μπαίνουν η Ναταλία και η Αρίνα.)

ΝΑΤΑΛΙΑ:
Λοιπόν; Τι αποφασίσατε;

ΑΓΑΠΩΝ:
Παντρευόμαστε!

ΝΑΤΑΛΙΑ (κλαίγοντας από χαρά):
Ώστε τέλος πάντων! Ο γιος μου παντρεύεται!

ΑΡΙΝΑ:
Και η ανιψιά μου θα έχει σύζυγο!

ΠΟΠΟΦ:
Να ζήσετε! Να σας ζήσουν τα παιδιά!

(Ο Αγαπών κοιτάζει τη Ναστασία με τρόμο.)

ΑΓΑΠΩΝ (σιγανά):
Τέσσερις χιλιάδες… αξίζει τον κόπο…

(Κουρτίνα)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Αυτή η μετάφραση είναι ελεύθερη και προσαρμοσμένη για να είναι κατανοητή και να διατηρεί το πνεύμα του Τσέχωφ — την ειρωνεία, την αγχωμένη ευγένεια των χαρακτήρων, και τη σατιρική κριτική της «παραδοσιακής» διαδικασίας του γάμου.
Δεν υπάρχει καμία αναφορά σε Ελληνίδα, ούτε σε Ντίμπα, ούτε στην Ελλάδα.

Αν θέλεις το πρωτότυπο ρωσικό κείμενο ή άλλες μεταφράσεις (π.χ. πιο κυριολεκτική), πες μου — και θα σου τα στείλω αμέσως.